INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) oraz z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ujęcia budynku w remanencie likwidacyjnym w związku z likwidacją działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ujęcia budynku w remanencie likwidacyjnym w związku z likwidacją działalności gospodarczej.

W.w. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 15 lutego 2011 r. znak IBPP3/443-939/10/IK.

Ponadto Wnioskodawca uzupełnił i sprostował wniosek pismem z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność prowadzi samodzielnie. W grudniu 1997 r. został przekazany do eksploatacji na potrzeby działalności gospodarczej zmodernizowany budynek warsztatowy o wartości początkowej ok. 61 tys. zł.

Przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Zbywcą były osoby fizyczne, nieruchomość była składnikiem ich majątku osobistego, a nabycie nastąpiło do majątku osobistego Wnioskodawcy i współmałżonka Wnioskodawcy.

Decyzja o przeznaczeniu budynku warsztatowo – garażowego na potrzeby działalności gospodarczej nastąpiła później. Budynek warsztatowo – garażowy był rozbudowany i modernizowany, a od nakładów inwestycyjnych w postaci materiałów budowlanych, elektrycznych, sanitarnych itp. w całości zamontowanych w budynku był odliczany VAT.

W 1997 r. zgodnie z obowiązującymi przepisami Wnioskodawca skorzystał z ulgi inwestycyjnej w podatku dochodowym. Na skutek pogorszenia koniunktury od 1 stycznia 2005 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarcza i zaprzestał produkcji w tym obiekcie. Następnie w związku ze zmianą obowiązujących przepisów działalność została zawieszona na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej na okres od dnia 7 lipca 2009 r. na 24 miesiące, a obecnie Wnioskodawca ma zamiar zlikwidować ją całkowicie. Od 1 lutego 2005 r. Wnioskodawca nie prowadził czynnie działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 lutego 2011 r. wskazano, że nakłady inwestycyjne, o których mowa we wniosku są wydatkami poniesionymi na ulepszenie budynku warsztatowo – garażowego. Poniesione nakłady na ulepszenie przekraczały 30% wartości początkowej budynku warsztatowo – garażowego,

- budynek warsztatowo – garażowy w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez ponad 5 lat tj. od dnia 17 grudnia 1997 r. do dnia 31 stycznia 2004 r.

Od grudnia 1997 r. na ulepszenie budynku nie dokonano żadnych wydatków.

Ponadto mimo, że we wniosku o interpretację użyto zamiennie określeń: budynek warsztatu, budynek zakładu warsztatowo – produkcyjnego, budynek warsztatowo – garażowy dotyczą one tej samej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z likwidacją zawieszonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od nieruchomości (budynek zakładu warsztatowo – produkcyjnego) wprowadzonego do ewidencji środków trwałych (bez prawa do odliczenia VAT w chwili jego nabycia)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, ze opodatkowaniu podlegają towary własnej produkcji i towary które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, będącego osobą fizyczną, wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu.

W opisanej sytuacji towarem jest budynek warsztatowy, na którego ulepszenie ponoszono nakłady inwestycyjne. Mimo, że od nakładów inwestycyjnych był odliczany podatek od towarów i usług, jednak od samego budynku przy nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Dlatego tez opierając się na brzmieniu art. 14 ust. 4 można uznać, że nie wystąpi obowiązek o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o VAT tj. obowiązek opodatkowania w remanencie likwidacyjnym budynku warsztatu jak również nakładów inwestycyjnych służących jego ulepszeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14.

Stosownie do art. 14 ust. 1, 2 i 3 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osoba fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Jednakże w myśl art. 14 ust. 4 ww. ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ww. ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W tym miejscu zauważyć należy, że materiały w wyniku ulepszenia przedmiotowego budynku straciły swój byt fizyczny i poprzez trwałe połączenie z budynkiem stały się jego częściami składowymi.

W myśl art. 47 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W związku powyższym ulepszenia te po połączeniu z budynkiem nie mogą być przedmiotem obrotu, a więc nie są towarami w rozumieniu ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje likwidację działalności gospodarczej. Na dzień likwidacji Wnioskodawca będzie posiadał środek trwały (budynek magazynowo – warsztatowy). Przy nabyciu przedmiotowego budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawa do prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowy budynek został ulepszony, a wydatki przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Budynek w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez ponad 5 lat tj. od 17 grudnia 1997 r. do 31 stycznia 2004 r. Od grudnia 1997 r. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych wydatków na ulepszenie budynku. Ponadto od 1 lutego 2005 r. Wnioskodawca nie prowadzi czynnie działalności gospodarczej.

W oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie jest obowiązany do wykazania przedmiotowego budynku jak również i podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na ulepszenie budynku, w remanencie likwidacyjnym, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż opierając się na brzmieniu art. 14 ust. 4 można uznać, że nie wystąpi obowiązek o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy tj. obowiązek opodatkowania w remanencie likwidacyjnym budynku warsztatu jak również nakładów inwestycyjnych służących jego ulepszeniu należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.