INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 16 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki na oprawki do okularów korekcyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki na oprawki do okularów korekcyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się sprzedażą i dystrybucją m. in. oprawek optycznych do okularów korekcyjnych, na część których uzyskała wpis do Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania prowadzonego przez Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Posiadając taki wpis Spółka ma prawo do zastosowania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7% przy sprzedaży przedmiotowych oprawek, zgodnie z treścią poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż opodatkowaniu obniżoną stawką VAT w wysokości 7% podlegają bez względu na symbol PKWiU wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach tego załącznika.

Pomimo posiadania prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT na ww. oprawki, część klientów nabywając je chciałaby, aby transakcja została opodatkowana stawką podstawową tj. 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można stosować na ten sam towar - oprawki do okularów korekcyjnych, które są wyrobami medycznymi, zamiennie stawkę 7% lub 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawca może nie skorzystać z prawa do zastosowania preferencyjnej stawki VAT przy sprzedaży towarów i usług. Stosowanie obniżonej stawki VAT jest prawem a nie obowiązkiem sprzedawcy.

Jedyną konsekwencją niezastosowania właściwej, w tym przypadku zawyżonej stawki VAT, będzie pobranie od nabywcy wyższej kwoty podatku i odprowadzenie jej w takiej wysokości do budżetu. W sytuacji, gdy sprzedawca w wystawionej fakturze użyje zawyżonej stawki VAT, zastosowanie znajduje przepis art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym sprzedawca zobowiązany jest do zapłaty podatku wykazanego na fakturze w zawyżonej wysokości. Ponadto, Spółka nie ma obowiązku korygować faktury sprzedaży z zawyżoną stawką podatku, ponieważ nabywca wyraził chęć zapłaty tak ustalonej ceny. Spółka nie ponosi również żadnych sankcji za przyjęcie takiego rozliczenia transakcji.

Reasumując, Spółka ma prawo opodatkować sprzedaż towaru - wyrobu medycznego - w stawce podstawowej, z możliwością stosowania stawki obniżonej w innych transakcjach na ten sam towar, nie wywołując żadnych sankcji ani po stronie sprzedawcy, ani po stronie nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust.1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 ustawy, do towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.), zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy wymienione zostały „Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika” – bez względu na symbol PKWiU.

Oznacza to, że na podstawie tej pozycji załącznika od dnia 1 stycznia 2011 r. 8% stawka podatku ma zastosowanie wyłącznie do wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – innych niż towary związane z ochroną zdrowia wymienionych w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicję pojęcia „wyrób medyczny” zawiera art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679), który stanowi, że przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć

   - których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że to wytwórca decyduje, czy wyrób jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest, zgodnie z przewidywanym zastosowaniem tego wyrobu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą i dystrybucją m. in. oprawek optycznych do okularów korekcyjnych. Na część oprawek Spółka uzyskała wpis do Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania prowadzonego przez Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Posiadając taki wpis Zainteresowany potwierdził fakt, że sprzedawany przez niego towar jest wyrobem medycznym i ma prawo do zastosowania przy jego dostawie preferencyjnej stawki VAT.

Należy zaznaczyć, że do każdego wyrobu ma zastosowanie jedna stawka, jeżeli nie będzie to stawka obniżona to będzie to stawka podstawowa. Mając na uwadze zasadę konkurencyjności wynikającą z przepisów Dyrektywy należy wskazać, że Wnioskodawca jest obowiązany stosować prawidłową stawkę podatku, właściwą dla danego towaru. Nie istnieje tu możliwość wyboru, jeżeli prawo do zastosowania obniżonej stawki jest jednoznaczne, brak jest wtedy mowy o prawie, ale o obowiązku stosowania prawidłowej i właściwej stawki podatku.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż sprzedawca nie może zastosować do sprzedaży danego towaru różnych stawek podatku od towarów i usług, w zależności od preferencji nabywcy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przy dostawie oprawek do okularów korekcyjnych, których część – jak wskazuje Wnioskodawca – jest wyrobem medycznym Spółka, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy w związku z poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy, ma obowiązek zastosowania 8% stawki podatku. Natomiast, na tę część oprawek do okularów korekcyjnych, które nie są wyrobem medycznym w myśl przepisów ustawy o wyrobach medycznych, Zainteresowany przy ich dostawie będzie zobowiązany zastosować 23% stawkę.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że analiza przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych nie mieści się w zakresie określonym przez art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, w kompetencji Ministra Finansów nie leży dokonywanie oceny, czy ww. towary spełniają zawartą w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. definicję wyrobu medycznego.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku do towarów i usług w zakresie w stawki na oprawki do okularów korekcyjnych. Natomiast wniosek w zakresie dotyczącym utraty prawa do odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę, w sytuacji zastosowania przez Wnioskodawcę stawki podstawowej zamiast stawki obniżonej został rozstrzygnięty postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 28 lutego 2011 r. nr ILPP1/443-1308/10-2/AK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.