INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2010 r. (data wpływu 24 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej wniesionego w formie wkładu niepieniężnego znaku towarowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2011 r. (data wpływu 31.01.2011 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• powstania przychodu w związku z wniesieniem do spółki komandytowej w formie wkładu niepieniężnego znaku towarowego oraz
• określenia wartości początkowej wniesionego do spółki komandytowej w formie wkładu niepieniężnego znaku towarowego.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działa w branży gastronomiczno - rozrywkowej. Spółka jako komplementariusz w bieżącym roku wniosła aportem do nowo utworzonej spółki komandytowej składnik majątku wykorzystywany dotychczas w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za prawo do partycypowania w zysku spółki komandytowej. Przedmiotem aportu jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym znak towarowy. Umowa spółki komandytowej w zakresie wniesienia wkładu komplementariusza – Wnioskodawcy - została zawarta w bieżącym roku w formie aktu notarialnego. Wniosek w sprawie rejestracji spółki komandytowej w rejestrze przedsiębiorców został już złożony w sądzie rejestrowym. Do dnia złożenia niniejszego wniosku, nie otrzymano jednak postanowienia sądu rejestrowego w sprawie rejestracji spółki komandytowej. Wartość znaku towarowego zostanie zaewidencjonowana przez spółkę komandytową jako wartości niematerialne i prawne.

Pismem z dnia 27 stycznia 2011 r. Spółka doprecyzowała stan faktyczny poprzez wskazanie, iż wniesiony do nowoutworzonej spółki komandytowej, zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP znak towarowy nie był ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, a zatem nie był amortyzowany przez Wnioskodawcę przed jego wniesieniem do tej spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionej powyżej sytuacji, w związku z transakcją wniesienia przez Spółkę wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej w postaci zarejestrowanego znaku towarowego oraz nabyciem przez Spółkę ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej, powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych...
2. Czy prawidłowy jest pogląd Wnioskodawcy, że wartość początkowa znaku towarowego wnoszonego przez Spółkę w postaci wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej powinna zostać ustalona w ewidencji spółki komandytowej dla celów obliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy proporcjonalnie do posiadanego przez Niego prawa w udziale w zysku spółki komandytowej zgodnie z jego wartością określoną przez wspólników spółki w umowie spółki komandytowej nie wyższą jednak niż jego wartość rynkowa na dzień wniesienia wkładu...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Jednocześnie, wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 24 marca 2011 r. nr ILPB4/423-362/10-4/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wcześniej wskazano spółki osobowe – w odróżnieniu od spółek kapitałowych – nie posiadają osobowości prawnej, zatem podatnikami podatku dochodowego z perspektywy prawa podatkowego są poszczególni wspólnicy takiej spółki.

W konsekwencji, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej, odnoszące się do jej wspólnika będącego spółką kapitałową – a więc osobą prawną – powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera szczegółowych regulacji co do sposobu określenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych w formie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej prawa handlowego. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulują wyłącznie sposób ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych aportem do spółki kapitałowej.

W związku z brakiem szczególnych uregulowań w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących sposobu określenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości innych składników majątkowych oraz wartości niematerialnych i prawnych, otrzymanych jako wkład przez spółkę osobową od jej wspólnika – osoby prawnej, zdaniem Spółki, wartość początkowa składnika majątkowego wnoszonego aportem powinna zostać określona przez wspólników spółki komandytowej, co jest analogicznym rozwiązaniem z regulacją art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec tego, zastosowanie powinna znaleźć zasada określona w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotycząca wnoszenia wkładów niepieniężnych do spółki kapitałowej

Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą od ich wartości rynkowej.

Przepis ten odnosi się do ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie aportu przez podatników podatku dochodowego. Z analogiczną sytuacją mamy do czynienia w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z tą jednak różnicą, że spółka, do której zostanie wniesiony wkład nie będzie spółką kapitałową, lecz spółką osobową.

W opinii Wnioskodawcy, przepis ten powinien jednak znaleźć zastosowanie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z uwagi na reguły wykładni funkcjonalnej przepisu art. 16g ust. 1 pkt 4 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za zastosowaniem tego przepisu przemawia także wykładnia systemowa zewnętrzna, tj. fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PDOF) zawiera w art. 22g regulację odnoszącą się do wnoszenia aportu do spółki osobowej.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się, w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

W przypadku podatników będących osobami prawnymi, wnoszącymi aport do spółki osobowej, zastosowanie powinna znaleźć analogiczna zasada postępowania dla celów określenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych w formie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej. W przeciwnym wypadku, przykładowo w sytuacji wnoszenia aportem środków trwałych do spółki osobowej przez spółkę kapitałową, dla podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, wartość początkowa składników aportu przez spółkę osobową musiałaby zostać ustalona odmiennie niż w przypadku wspólników tej samej spółki będących podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji, należałoby także w sposób odmienny ustalać wysokość odpisów amortyzacyjnych, co wiązałoby się z absurdalną koniecznością prowadzenia kilku ewidencji środków trwałych, tj. jednej dla wspólnika spółki – osoby prawnej oraz drugiej dla wspólnika spółki – osoby fizycznej.

W konsekwencji, racjonalnie uzasadnione w przedmiotowym przypadku jest określenie wartości przedmiotowego aportu wnoszonego przez spółkę kapitałową na zasadach analogicznych, jak w przypadku wnoszenia aportem środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych do spółki kapitałowej. Brak bowiem podstaw normatywnych do przyjęcia innej metody podatkowego ustalenia wartości początkowej składników majątku spółki komandytowej (stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne), wniesionych do tej spółki w drodze wkładu niepieniężnego przez Spółkę.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, wartość początkowa znaku towarowego wniesionego przez Spółkę do spółki komandytowej powinna zostać określona w wysokości wartości aportu, nie wyższej od wartości rynkowej przedmiotowego aportu z dnia jego wniesienia do spółki komandytowej.

Stanowisko Spółki podzielają także niektóre organy podatkowe. Zdaniem np. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie „w przypadku (…) gdy spółka dokona sprzedaży nieruchomości stanowiących towary handlowe, kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży tych nieruchomości będzie dla Spółki wartość początkowa nieruchomości wniesionych do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego, wskazana w ewidencji księgowej Spółki, ustalona (według wartości rynkowej) na dzień wniesienia wkładu” (zob. interpretacja z dnia 2 czerwca 2010 r. sygn. akt: IPPB1/415-298/10-2/EC).

Ponadto, stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w innych interpretacjach indywidualnych organów skarbowych, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej MF wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 08.04.2010 r. (sygn. lLPB3/423-39/10-4/KS) oraz w interpretacji indywidualnej MF wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 20.05.2009 r. (sygn. IPPB5/423-129/09-2/PS), a także w wyrokach Sądów Administracyjnych. Dla przykładu w wyroku z dnia 11 czerwca 2010 r. (sygn. akt I SA/Kr 623/10) WSA w Krakowie, sąd uznał, iż przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stosować analogicznie do ustalenia dla celów podatkowych wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych aportem do spółki osobowej, w tym spółki komandytowej. Zdaniem Sądu, do sytuacji faktycznej przedstawionej w pytaniu pierwszym (tj. W jakiej wartości dla celów amortyzacji podatkowej przedmiotowe znaki powinny zostać ujęte w ewidencji spółki osobowej) wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, należy zastosować unormowania art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (…) Skoro ustawodawca w dwóch ustawach regulujących kwestię podatku dochodowego, jednolicie określił sposób tego obliczenia, to należy przyjąć, że jest to norma, którą należy się kierować przy obliczaniu wartości początkowej wkładu w postaci wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, Spółka w przedstawionym stanie faktycznym będzie mogła ustalić wartość początkową znaku towarowego stanowiącego wkład niepieniężny wniesiony przez Spółkę do spółki komandytowej dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu Spółki (proporcjonalnie do posiadanego przez Nią prawa w udziale w zysku spółki komandytowej) w wysokości ustalonej przez wspólników wartości aportu (jednak nie wyższej od jego wartości rynkowej z dnia wniesienia aportu).

W opinii Spółki, za wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w (postaci praw do) zarejestrowanego znaku towarowego nabytego przez spółkę komandytową w ramach wkładu niepieniężnego wniesionego przez Spółkę dla celów obliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy (proporcjonalnie do posiadanego przez niego prawa w udziale w zysku spółki komandytowej), należy przyjąć określoną przez wspólników w umowie spółki komandytowej wartość znaku towarowego, nie wyższą jednak od jego wartości rynkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż jak wynika z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), jej regulacje prawne mają zastosowanie do:

• osób prawnych, spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej „podatnikami” (art. 1 ust. 1 ustawy) oraz
• jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3 (art. 1 ust. 2 ustawy).
  
  

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółkami kapitałowymi są: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna, natomiast do spółek osobowych zalicza się: spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo - akcyjną (art. 4 § 1 pkt 1 tej ustawy).

W myśl art. 8 § 1 tego Kodeksu, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnej, ale nie posiada osobowości prawnej. Spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Nie oznacza to jednak, że dochody osiągane przez spółki osobowe są wyłączone spod opodatkowania podatkiem dochodowym.

Spółki osobowe prawa handlowego nie posiadają osobowości prawnej, jednakże z punktu widzenia prawa podatkowego obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nie dochodów (podatnikami) są jej poszczególni wspólnicy. Z tego też względu, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sposób opodatkowania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną uregulowany został w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem (w stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2010 r.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Z powyższej regulacji wynika, że przychód wspólnika z udziału w spółce osobowej, jak i koszty uzyskania tego przychodu, ustala się stosownie do posiadanego przezeń udziału. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w żadnym z pozostałych artykułów nie reguluje zasad opodatkowania udziałów w spółce niebędącej osobą prawną.

Konsekwentnie, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o pozostałe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże, w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest uregulowań umożliwiających nadanie wartości początkowej środkom trwałym oraz wartościom niematerialnym i prawnym wnoszonym przez podatnika tego podatku do spółki osobowej (spółki nieposiadającej osobowości prawnej).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Powyższy przepis stanowi w sposób jednoznaczny o ustalaniu wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki kapitałowej. Za taką zaś nie można uznać spółki osobowej.

Stosownie natomiast do treści art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

W przedmiotowym zakresie nie jest również możliwe zastosowanie powyższego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z art. 1 tej ustawy, reguluje ona opodatkowanie podatkiem dochodowym osób fizycznych. Za taką osobę fizyczną nie można uznać ani Wnioskodawcy, ani spółki osobowej, do której Wnioskodawca wnosi wkład.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka jako komplementariusz w 2010 r., w zamian za prawo do partycypowania w zysku spółki komandytowej, wniosła aportem do nowo utworzonej spółki komandytowej składnik majątku wykorzystywany dotychczas w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotem aportu jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym znak towarowy. Umowa spółki komandytowej w zakresie wniesienia wkładu komplementariusza – Wnioskodawcy – została zawarta w formie aktu notarialnego. Wniesiony do nowoutworzonej spółki komandytowej, zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP znak towarowy nie był ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, a zatem nie był amortyzowany przez Wnioskodawcę przed jego wniesieniem do tej spółki. Wartość znaku towarowego zostanie zaewidencjonowana przez spółkę komandytową jako wartości niematerialne i prawne.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa co do zasady, jakie wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z jego brzmieniem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. koszt musi zostać poniesiony (memoriałowo lub kasowo),
2. celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może się znajdować na liście zawartej w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Łączne spełnienie tych warunków jest konieczne, aby dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Zatem, podkreślić należy, że przyjęta na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że do kosztów podatkowych podatnik zaliczać może jedynie wydatki faktycznie poniesione, w tym na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Za wydatek poniesiony zarówno przez spółkę osobową, jak i jej wspólnika nie może być uznana wartość określona przez wspólników w akcie notarialnym – nie wyższa od wartości rynkowej składników majątku stanowiących przedmiot wkładu. Wycena przedmiotu wkładu na dzień wnoszenia aportu dokonywana jest dla potrzeb określenia wzajemnych praw i obowiązków wspólników spółki osobowej i na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może być utożsamiana z „poniesieniem” wydatku – zarówno przez spółkę osobową, jak i przez jej Wspólnika.

W konsekwencji, brak jest podstawy prawnej do ustalenia, dla potrzeb ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nowej wartości początkowej składnika majątku, tj. znaku towarowego, będącego przedmiotem wkładu do spółki komandytowej. Za wartość początkową może być uznany wyłącznie wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę („koszt historyczny”) na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu w postaci znaku towarowego wniesionego przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej.

Reasumując, za wartość początkową znaku towarowego wniesionego przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej nie może być uznana wartość prawa do znaku towarowego określona przez wspólników spółki komandytowej na dzień wniesienia wkładu, nie wyższa jednak od wartości rynkowej tego prawa z dnia wniesienia wkładu. Wartość początkowa musi bowiem odpowiadać wydatkom poniesionym na nabycie lub wytworzenie znaku towarowego przez Wnioskodawcę, który następnie został wniesiony do spółki komandytowej.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej znaku towarowego wniesionego przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej w postaci wkładu niepieniężnego i wykorzystywanego w jej działalności gospodarczej będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy (jako wspólnika spółki komandytowej) proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału w zysku tej spółki, co wynika z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto należy mieć na względzie, iż Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej może zaliczyć do kosztów podatkowych tylko tę część odpisów, której nie rozpoznał jeszcze po stronie kosztów uzyskania przychodów przed wniesieniem aportu do spółki komandytowej.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę pism stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.