INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura 21 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne pracowników - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, w związku z coraz trudniejszą sytuacją finansową firmy oraz poglębiającym się zadłużeniem, między innymi w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, został zmuszony do podjęcia decyzji o likwidacji firmy oraz sprzedaży budynku będącego jej siedzibą. Po trwających blisko rok próbach sprzedaży budynku, w grudniu 2010r. Wnioskodawca znalazl firmę zainteresowaną zakupem obiektu, którego jest współwłaścicielem, jednak po znacznie niższej cenie, odbiegającej od poprzedniej wyceny. Warunkiem uzyskania kredytu przez kupującego oraz możliwości sporządzenia aktu notarialnego było podanie zadłużenia hipotecznego w banku Wnioskodawcy oraz stanu zadłużenia firmy wobec Skarbu Państwa. W tym celu należało przedstawić w banku udzielającym kredytu firmie kupującej zaświadczenie o wysokości zadłużenia Wnioskodawcy w banku oraz w ZUS. W związku z powyższym na dzień 22 grudnia 2010r., zostało wyliczone zadłużenie Wnioskodawcy w ZUS. Ze względu na długotrwały proces przyznawania kredytu przez bank firmie kupujcej, termin sprzedaży uległ przesunięciu i podpisanie aktu notarialnego miało miejsce w dniu 29 grudnia 2010r. Zgodnie z warunkami sprzedaży uwzględnionymi w akcie notarialnym, przelanie środków stronie sprzedającej zostało uwarunkowane w pierwszej kolejności spłatą zadużenia hipotecznego sprzedajacego, a następnie spłatą jego zadłużenia w ZUS.

Z przyczyn od Wnioskodawcy niezależnych, a spowodowanych powolnym działaniem banku Wnioskodawcy, który to opóźnił wydanie zezwolenia na wykreślenie ociążenia hipotecznego, bank obsługujący kupującego stwierdził, że może uruchomić środki pieniężne na spłatę zadłużenia w ZUS z chwilą otrzymania ww. zezwolenia z banku Wnioskodawcy. W rezultacie przez powolne działania banków, mimo istniejącej techniki elektronicznej, wpłata do ZUS została dokonana w dniu 04 stycznia 2011r., a firma Wnioskodawcy, która miała zadłużenie wobec ZUS, została zlikwidowana w dniu 07 stycznia 2011r. i nie ma możliwości zmniejszenia należnego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można w koszty miesiąca grudnia 2010r. zaliczyć składki na ubezpieczenie społeczne pracowników, które z przyczyn od Wnioskodawcy niezależnych zostały przekazane do ZUS w styczniu 2011r....

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z zaistniałymi okolicznościami, ma prawo w ciężar kosztów grudnia 2010r. zaliczyć składki na ubezpieczenie społeczne pracowników, które zostały przekazane do ZUS w styczniu 2011r.

Na tle przestawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Przy czym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Co do zasady, kosztami uzyskania przychodów mogą więc być wydatki związane z wynagrodzeniami wypłacanymi pracownikom oraz składkami na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń w części finansowanej przez płatnika.

Należy jednakże wskazać ustawowe ograniczenia w możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z tzw. negatywnego katalogu kosztów, ujętego w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. Przepis ust. 1 pkt 55a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 23 ust. 3d ww. ustawy).

W myśl z art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 205, poz. 1585 i Nr 218, poz. 1690), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca. W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.
   
   

W świetle powyższych przepisów uznać należy, iż możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dotyczących pracowników składek z tytułu należności, które zostały określone w ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, istnieje jedynie w odniesieniu do faktycznie opłaconych składek.

Jak wynika jednak z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca na dzień 22 grudnia 2010r. posiadał w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych zadłużenie z ww. tytułu, które spłacone zostało dopiero w dniu 04 stycznia 2011r. Zatem Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów miesiąca grudnia 2010r. zaległych składek wpłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dopiero w dniu 04 stycznia 2011r.

Zaznaczyć również należy, iż przyczyny uchybienia terminu zapłaty składek nie mają znaczenia. W tej materii przepisy nie przewidują żadnych wyjątków. Oznacza to, że nie jest istotne z jakich powodów składki te nie zostały opłacone. Ich nieopłacenie w ustawowych terminach spowodowało powstanie zaległości, które zostały spłacone po terminie, co jest równoznaczne z brakiem prawa ich zaliczenia do kosztów miesiąca, którego dotyczyły. Organy podatkowe nie mają w tym zakresie prawa do żadnych decyzji uznaniowych.

Reasumując, Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej opłacone w styczniu 2011r. zaległe składki ZUS dotyczące pracowników (w części finansowanej przez płatnika), dopiero po ich faktycznym wpłaceniu, tj. w miesiącu styczniu 2011r.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.