INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2010 r. (data wpływu 27.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• korekty zeznania podatkowego za 2007 r. oraz zwiększenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe,
• daty naliczenia odsetek — jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek — uzupełniony pismem z dnia 04 marca 2011 r. (data wpływu 07.03.200 1 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty zeznania podatkowego za 2007 r. i związanych z tym konsekwencji podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sprzedaż wierzytelności w 2007 r. została uznana wyrokiem sądowym za nieważną (w 2010 r.). Umowa nabycia wierzytelności Spółki przez X., który w dniu zawarcia powyższej umowy pełnił w Spółce funkcję Prezesa Zarządu.

W tej sytuacji została zakwestionowana umowa w świetle art. 210 § 1 Kodeksu spółek handlowych - odpis wyroku.

W/w sprzedaż wierzytelności została ujęta w księgach rachunkowych Spółki w 2007 r. Strata na sprzedaży wyniosła 61.100 zł i stała się kosztem operacyjnym.

Zostało to ujęte w CIT-8 za 2007 r., złożone 31.03.2008 r.

W piśmie z dnia 04 marca 2011 r. (data wpływu 07.03.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku, Spółka wskazała, iż w księgach rachunkowych w 2007 r. była należność od Spółki Y. w wysokości 67.100 zł.

W marcu 2007 r. w/w wierzytelność została nabyta przez Pana X.

W 2010 r. wyrokiem sądowym umowa zbycia wierzytelności uznana została za nieważną ponieważ w dniu zawarcia w/w umowy pełnił w Spółce funkcje Prezesa Zarządu.

Strata na sprzedaży wierzytelności w wysokości 61.100 zł.

Ujęto w 2007 r. zwiększając koszty uzyskania przychodu.

Korekta CIT-8 za 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy unieważnienie umowy spowoduje:

• złożenie korekty CIT-8 za 2007 r.,
• zwiększenie podstawy opodatkowania o stratę na sprzedaży wierzytelności,
• zapłatę podatku wraz z odsetkami od daty uprawomocnienia się wyroku...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, należy złożyć korektę CIT-8 za 2007 r. Zwiększy to podstawę opodatkowania i należy naliczyć odsetki od daty uprawomocnienia się wyroku.

Zaistniałe zdarzenie gospodarcze ujęte zostanie w księgach rachunkowych 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie korekty zeznania podatkowego za 2007 r. oraz zwiększenia podstawy opodatkowania,
• nieprawidłowe - w zakresie daty naliczenia odsetek.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie natomiast do postanowień zawartych w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Powyższe przepisy wymieniają jakie pożytki podatnika stanowią przychód podatkowy oraz określają moment obowiązku podatkowego z tytułu jego powstania.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera jednak przepisów określających zasady dokonywania korekt przychodów i kosztów ich uzyskania. Należy jednakże zauważyć, iż fakt korygowania wartości przychodu i kosztu nie zmienia daty jego powstania bądź zarachowania, a zatem korekta winna odnosić skutek w okresie, w którym korygowana pozycja została zarachowana. Przyczyny skutkujące koniecznością dokonania korekty przychodu / kosztu mogą być zróżnicowane.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w swoich księgach rachunkowych w 2007 r. miał należność w wysokości 67.100 zł. W marcu 2007 r. w/w wierzytelność została nabyta przez Pana X. W 2010 r. wyrokiem sądowym umowa zbycia wierzytelności uznana została za nieważną w świetle art. 210 § 1 Kodeksu spółek handlowych, ponieważ w dniu zawarcia w/w umowy nabywca pełnił w Spółce funkcje Prezesa Zarządu.

Kwestia cesji wierzytelności uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z 2 tego artykułu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Przeniesienie wierzytelności może nastąpić, jak wynika z treści art. 510 § 1 cytowanej ustawy, w wyniku wykonania urnowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, która przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie z art. 210 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), w umowie między spółką a członkiem zarządu oraz w sporze z nim spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników.

Zgodnie z powyższym przepisem, w umowach pomiędzy spółką a jej członkiem zarządu spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Przepis ten wprowadza więc wyjątek od generalnej zasady, zgodnie z którą to zarząd jest odpowiedzialny za prowadzenie spraw spółki i jej reprezentowanie. Dla potrzeb tej regulacji, nie ma znaczenia czy zarząd jest wielo-, czy jednoosobowy. Chociażby zarząd składał się z większej ilości członków, nigdy w takiej sytuacji członek / członkowie zarządu nie mogą zawrzeć umowy z innym / innymi członkami zarządu. Tymczasem w powyższej sytuacji, w dniu zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności nabywca pełnił w Spółce funkcje Prezesa Zarządu.

W świetle powyższego wskazać należy, iż w przypadku stwierdzenia przez Sąd nieważności umowy sprzedaży wierzytelności, skutki prawne tego orzeczenia należy odnieść ex tunc., co oznacza że czynność prawna już od chwili jej dokonania nie wywołuje skutków prawnych. Zatem korekty rozliczenia podatkowego wygenerowanego w związku z zawarciem unieważnionej umowy sprzedaży wierzytelności należy dokonać w okresie, w którym rozliczenie to zostało uprzednio (pierwotnie) dokonane, tj. za 2007 r.

Uregulowania dotyczące korekty deklaracji zostały zawarte w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Art. 81 § 1 ww. ustawy stanowi, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Powyższe oznacza, iż w obowiązującym stanie prawnym zasadą jest, że podatnik ma prawo skorygować deklarację, o ile nie zabrania tego przepis szczególny. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na przepis art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestia pierwotnego (tj. dokonanego w 2007 r.) rozliczenia umowy sprzedaży wierzytelności nie jest przedmiotem interpretacji przepisów prawa podatkowego. Tym samym, skoro Spółka wówczas zmniejszyła podstawę opodatkowania o stratę ze zbycia wierzytelności (zaliczając ją do kosztów podatkowych), to teraz powinna podstawę opodatkowania zwiększyć o powyższą kwotę.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, Spółka otrzymując w 2010 r. wyrok sądowy o uznaniu umowy sprzedaży wierzytelności z 2007 r. za nieważną zobowiązana jest do dokonania wstecz korekty kosztów uzyskania przychodów oraz należnego podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2007. Tym samym, obowiązkiem Spółki jest dokonanie korekty zeznania o wysokości dochodu (straty) - CIT-8 - osiągniętego we wskazanym roku.

Ponadto informuje się, iż prawidłowość skorygowanego zeznania podatkowego podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

W przypadku rozliczenia rocznego podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 terminem płatności jest koniec 3-go miesiąca następnego roku podatkowego.

Tym samym, jeżeli skutkiem dokonanej korekty będzie powstanie zaległości podatkowej, to po stronie Spółki powstanie obowiązek jej uregulowania wraz z należnymi odsetkami za zwłokę za okres od następnego dnia po upływie terminu płatności do dnia uregulowania zaległości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.