INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług remontowych i modernizacyjnych dotyczących części wspólnych budynku mieszkalnego, w tym przewodów i szybów kominowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług remontowych i modernizacyjnych dotyczących części wspólnych budynku mieszkalnego, w tym przewodów i szybów kominowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan m. in. prace remontowe i modernizacyjne części wspólnych w budynkach mieszkalnych, dotyczących np. kominów, przewodów kominowych, przewodów wentylacyjnych, spalinowych, dymowych i usytuowanych w nich kotłowni, w tym remont i modernizacja kominów poprzez montaż nasad kominowych . Każdy przewód kominowy przynależy do konkretnego mieszkania czy lokalu użytkowego, ale równocześnie stanowi element wspólny budynku. Prace są zlecane głównie przez zarządców wspólnot.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wykonywane prace remontowe i modernizacyjne dotyczące części wspólnych w budynkach wielorodzinnych zaliczanych do obiektów budownictwa mieszkaniowego, w którym znajdują się zarówno lokale mieszkalne objęte społecznym programem mieszkaniowym (do 150 m² powierzchni użytkowej) jak i większe, oraz np. kilka lokali użytkowych podlegają opodatkowaniu obniżoną do 8% stawką podatku VAT...
2. W jaki sposób należy ustalać powierzchnię użytkową, o której mowa w art. 41 ust. 12b i 12c ustawy VAT...
3. Czy wykonane usługi dotyczące remontu szybu kominowego przynależącego do konkretnego mieszkania o powierzchni przekraczającej 150 m², a stanowiącego element wspólny całego budynku mieszkalnego należy opodatkować w całości stawką obniżoną 8%...

Pana zdaniem, obniżoną do 8% stawkę podatku należy zastosować do wykonywanych usług remontowych i modernizacyjnych dotyczących części wspólnych w obiektach mieszkaniowych. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że część lokali mieszkalnych ze względu na wielkość powyżej 150 m² powierzchni użytkowej nie jest objęta społecznym programem mieszkaniowym. Również bez znaczenia pozostaje fakt, że w budynku mieszkalnym znajdują się lokale użytkowe.

W związku z brakiem definicji określenia „powierzchnia użytkowa” w ustawie o podatku od towarów i usług, należy się posiłkować definicją zawartą w art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, z dookreśleniem zawartym w art. 4 ust. 2 ww. ustawy, ze względu na fakt, że jest to jedyne unormowanie powierzchni użytkowej w akcie o randze ustawowym.

Pana zdaniem, remont i modernizacja elementów wspólnych budynku mieszkalnego, który jest objęty społecznym programem mieszkaniowym, pomimo faktu, że konkretne mieszczące się w nim lokale są wyłączone na mocy art. 12b pkt 2 ustawy o VAT z społecznego programu mieszkaniowego, będzie podlegała opodatkowaniu obniżoną do 8% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć: „budowa”, „remont” należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (t. j. Dz. U. 2006 r. Nr 156 poz. 1118 ze zm.). W treści art. 3 pkt 6 i 8 ww. ustawy wskazano, iż przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego, natomiast przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z kolei przez roboty budowlane należy rozumieć – zgodnie z pkt 7 powyższego artykułu –budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Modernizacja oznacza natomiast unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej (źródło: Wikipedia, wolna encyklopedia).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnione dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że o ile - jak wynika z treści wniosku – przedmiotowe usługi dotyczące części wspólnych np. kominów, przewodów kominowych, wentylacyjnych, spalinowych, dymowych i kotłowni w obiektach wielorodzinnych dokonywane są w budynkach budowanych lub istniejących (w ramach ich remontu lub modernizacji) objętych społecznym programem mieszkaniowym, świadczenie przez Pana ww. usług podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku.

Prowadzony w ramach zadania inwestycyjnego remont i modernizacja elementów wspólnych (jako całości) budynku mieszkalnego, objętego społecznym programem mieszkaniowym, pomimo faktu, że mieszczą się w nim lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m², podlega opodatkowaniu obniżoną do 8% stawką podatku VAT

W przypadku natomiast świadczenia odrębnej usługi dotyczącej remontu szybu kominowego przynależącego do konkretnego mieszkania o powierzchni przekraczającej 150 m² należy zastosować 8% stawką podatku tylko do tej części podstawy opodatkowania, która odpowiada udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, na podstawie art. 41 ust. 12c ustawy, w pozostałej części - 23%.

Z kolei przedmiotowe usługi remontowe i modernizacyjne wykonywane przez Pana na podstawie odrębnego zlecenia w istniejących lokalach użytkowych, stanowiących wyodrębnioną funkcjonalnie część budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym należy opodatkować według 23% stawki podatku.

Odnosząc się natomiast do kwestii zasad dotyczących ustalania powierzchni użytkowej, stwierdzić należy, iż przy określaniu tej powierzchni należy kierować się definicją powierzchni użytkowej zawartą w obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, bowiem do tego aktu odwołuje się art. 41 ust. 12a, czy też art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, które określając wysokość stawki podatku odsyłają do klasyfikacji obiektów budowlanych.

Zatem, stosując przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, zgodnie z objaśnieniami PKOB - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Natomiast całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Oceniając zatem całościowo Pana stanowisko, uznano je za nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że usługi wykonywane przez Pana faktycznie można uznać za remont i modernizację części wspólnych w obiektach mieszkaniowych. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.