Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-35/13/PST
z 19 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2013 r. (data wpływu 23 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytuły użyczenia dla Spółki nieruchomości w celu wykorzystania jej na potrzeby lotniska cywilnego użytku publicznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2013 wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytuły użyczenia dla Spółki nieruchomości w celu wykorzystania jej na potrzeby lotniska cywilnego użytku publicznego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Port X Spółka Akcyjna (zwana dalej „Spółką”) jest spółką prawa handlowego, w której większościowy pakiet (90,66%) akcji należy do jednostek samorządu terytorialnego. Przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie lotniska cywilnego użytku publicznego. W zakresie przedmiotu działalności Spółki znajduje się transport lotniczy pasażerów i towarów oraz transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski. Obecnie tereny, które są wykorzystywane przez Spółkę zgodnie z jej przedmiotem działalności na potrzeby lotnictwa cywilnego, stanowią własność Skarbu Państwa - Ministerstwa Obrony Narodowej i posiadają status lotniska wojskowego. W oparciu o dyspozycję przepisu art. 4h ust. 3 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz Agencji Mienia Wojskowego Województwo zamierza na podstawie umowy użyczenia, która ma zostać zawarta pomiędzy Województwem - jako użyczającym, a Spółką - jako biorącym do używania nieodpłatnie przekazać Spółce w drodze użyczenia na 40 lat nieruchomości wchodzące w skład lotniska - o łącznej powierzchni 519,0049 metrów kwadratowych - w celu zarządzania lotniskiem cywilnym użytku publicznego z zachowaniem lotniczego charakteru użyczanych nieruchomości.

Istotnym jest, iż Spółka, jako biorący do używania, zobowiązana zostanie w umowie użyczenia do ponoszenia kosztów opłaty podatku od nieruchomości, opłaty z tytułu ubezpieczenia nieruchomości będących przedmiotem użyczenia oraz wszelkich innych opłat zawiązanych z użytkowaniem terenu, a nieprzewidzianych w momencie podpisania umowy użyczenia.

Równocześnie biorący do używania - a więc Spółka - zostanie zobowiązana do przekazywania na rzecz użyczającego, w terminie do końca każdego miesiąca, określonego % dochodów uzyskiwanych z gospodarowania użyczoną nieruchomością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy użyczenie nieruchomości Spółce przez Województwo, w celu prowadzenia lotniska cywilnego użytku publicznego, stanowi przychód Spółki na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe użyczenie nie będzie stanowić przychodu Spółki, i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. W ustawie, jak i w systemie prawa podatkowego brak jest definicji „nieodpłatnych świadczeń” bądź „częściowo odpłatnych świadczeń”. Odwołując się w tym zakresie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym, orzecznictwie i doktrynie, przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl bowiem art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy w zakresie przewidzianym umową i przepisami prawa. Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej (art. 713 K.C.). Zatem, jak wynika z ww. przepisów Kodeksu cywilnego, w ramach umowy użyczenia, u otrzymującego rzecz nie powstaje obowiązek dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz dającego, przy czym za świadczenie na rzecz dającego nie uznaje się zwykłych kosztów utrzymania rzeczy użyczonej, czyli kosztów ponoszonych w celu używania rzeczy. Chodzi więc o takie koszty, których poniesienie narzuca niezbędna potrzeba zachowania określonego stanu rzeczy. Będą to przykładowo koszty konserwacji, bieżących remontów, drobnych napraw. „Bezpłatność” - zgodnie z orzecznictwem, musi dotyczyć wszystkich elementów umowy użyczenia. Umowa użyczenia nie może zatem nakładać na biorącego do używania obowiązku żadnych świadczeń na rzecz dającego do bezpłatnego użytkowania.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wszelkie świadczenia biorącego rzecz, wykraczające poza zwykłe koszty jej utrzymania, należy traktować, jako świadczenia na rzecz dającego, które wykluczają uznanie umowy za nieodpłatną. Poniesione wydatki, czy też spełnione świadczenia na rzecz dającego, stanowią bowiem formę odpłatności. W takich sytuacjach nie ma podstaw do ustalenia u podatnika przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. Typowymi okolicznościami wykluczającymi nieodpłatny charakter umowy jest ponoszenie za osobę użyczającą kosztów stanowiących jej zobowiązanie, jak np. ubezpieczenie majątku, czy podatki od nieruchomości i inne. Umowę, na podstawie której biorący rzecz nie jest zobowiązany do opłacania czynszu, ale opłaca podatki i inne zobowiązania obciążające właściciela w zamian za używanie rzeczy, można uznać za umowę o odpłatne używanie rzeczy. Formą odpłatności są wszelkie wydatki przekraczające zwykłe koszty utrzymania rzeczy. Tym samym Spółka, jako podmiot biorący do używania nieruchomości, nie będzie uiszczała czynszu dzierżawy z tytułu korzystania z nieruchomości, natomiast w zamian będzie ponosiła inne opłaty, stanowiące formę odpłatności, które wykluczają powstanie przychodu - Spółka opłacać bowiem będzie podatek od nieruchomości, będzie ponosić koszty ubezpieczenia majątku.

Równocześnie, choć przedmiotowa umowa nie będzie przewidywać czynszu w stałej wysokości kwotowej, to będzie zobowiązywać Spółkę do zapłaty na rzecz użyczającego kwoty określonego % uzyskanych dochodów - comiesięcznie, w każdym z miesięcy, w którym Spółka osiągnie dochód. Tym samym taka regulacja, w związku ze wskazanymi powyżej obowiązkami ponoszenia opłat z tytułu korzystania z nieruchomości, nie pozwała uznać, iż mamy do czynienia z odpłatnością częściową. Skoro zaś nieruchomości nie będą użyczone nieodpłatnie, ani nawet nie częściowo nieodpłatnie, to Spółka nie osiągnie z tego tytułu przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.