INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21.10.2010 r. sygn. akt III SA/Wa 736/10, stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 02.09.2009 r. (data wpływu 10.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz możliwości złożenia korekty deklaracji podatkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.09.2009 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz możliwości złożenia korekty deklaracji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do podatników podatku od wartości dodanej, spełniających wymogi art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stosując do tych dostaw stawkę podatku 0% po spełnieniu wymogów określonych w ustępie 3 ww. przepisu. Sprzedaż towarów do klienta odbywa się na warunkach lncoterms EXW, co znaczy w tym konkretnym przypadku, iż nabywca towarów pokrywa koszty transportu z miejsca załadunku towarów, jakim jest rampa fabryki lub magazynu Spółki. W praktyce oznacza to, iż wewnątrzwspólnotowy nabywca, który organizuje transport i rozlicza się z przewoźnikami, jest dysponentem zakupionych towarów oraz dokumentów transportowych już od momentu dokonania załadunku. Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3, dowodami świadczącymi, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego są - obok faktur sprzedaży i specyfikacji ładunku - dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do odbiorcy w kraju Unii Europejskiej, innym niż Polska. Ostatecznym dysponentem dokumentów przewozowych (CMR), dotyczących transportu towarów Spółki na miejsce przeznaczenia jest - w przedmiotowej sytuacji - nabywca towarów, który otrzymał od przewoźnika międzynarodowe listy przewozowe z potwierdzeniem otrzymania dostawy przez odbiorcę, dokonanym w miejscu rozładunku towarów. Dla celów dowodowych, w zakresie potwierdzenia dokonania WDT, Spółka posiada kopie faktur sprzedaży (będące jednocześnie specyfikacjami poszczególnych sztuk ładunku) oraz dokumenty CMR wystawione w momencie załadunku, podpisane przez nadawcę oraz przewoźnika, natomiast nie potwierdzone przez odbiorcę towaru. Nabywca towarów jest zobowiązany przekazywać Spółce potwierdzone przez odbiorcę listy CMR, jednak zdarza się - z przyczyn od Spółki niezależnych, obiektywnych lub zależnych od nabywcy lub przewoźnika - iż Spółka nie otrzymuje CMR zawierających potwierdzenie odbioru towarów. Jednakże w takich sytuacjach — gdy brak jest CMR potwierdzonego przez odbiorcę towarów — Spółka posiada dokumenty potwierdzające zapłatę za dostarczony towar. Na tą dokumentację składają się zarówno potwierdzenia płatności (wyciągi bankowe), jak i specyfikacje płatności za zapłacone dostawy (wykaz faktur, ich wartości oraz inne niezbędne dane), sporządzane przez nabywcę i przesyłane Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadkach, gdy Spółka nie otrzymuje dokumentu CMR potwierdzonego przez odbiorcę towarów, a nabywca dokonał zapłaty za towar i Spółka jest w posiadaniu dokumentu potwierdzającego zapłatę, wówczas ma ona prawo do wykazania danej dostawy w ewidencji i deklaracji podatkowej ze stawką 0%, właściwą dla dostawy wewnątrzwspólnotowej, w momencie, w którym dysponuje ona tym dokumentem...
   Czy Spółka ma również prawo do wykazania takiej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej ze stawką 0% i dokonania korekty deklaracji podatkowej zgodnie z przepisem art. 42 ust. 12a - 13 w momencie, gdy - po zastosowaniu stawki krajowej na podstawie treści ustępu 12 pkt 1 i 2 - będzie dysponować dokumentem potwierdzającym zapłatę za daną dostawę...
   
   

Dowodami na dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są łącznie: dokumenty przewozowe otrzymane od przewodnika, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do innego niż Polska kraju należącego do Unii Europejskiej, kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Jednocześnie w przypadku, gdy w/w dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie faktu dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, dowodami na jej dokonanie mogą być inne dokumenty, w szczególności (m.in.) dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Zdaniem Spółki w sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy jest przez Spółkę dostarczany nabywcy na warunkach Incoterms EXW, tzn. gdy nabywca przejmuje kontrolę nad towarem w momencie jego wydania do transportu, dowodami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotową dostawę mogą być również: - kopia faktury sprzedaży, zawierająca dane takie jak specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, - dokument CMR podpisany przez nadawcę towaru i przewoźnika, - dokument potwierdzający zapłatę za towar. Wykluczenie dopuszczenia w/w sposobu dokumentowania potwierdzania dostaw wewnątrzwspólnotowych byłoby niezgodne z brzmieniem przepisów art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT, a przede wszystkim zaprzeczałoby zasadzie neutralności opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz treści artykułu 138.1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28.11.2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca poinformował m.in., że:

• Jak wynika z treści wniosku z dnia 02.09.2009 roku, użyte w pytaniu określenie „stan faktyczny” odnosi się do opisanego w punkcie 54 wniosku modelu transakcji dokonywanych przez Spółkę w takim zakresie, w jakim transakcje te stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Dostawy te dokonywane są przez Spółkę na bieżąco, od jesieni roku 2007 i będą kontynuowane w przyszłości. Pytanie dotyczy możliwości zastosowania stawki 0 podatku VAT w sytuacji opisanej w ostatnim akapicie punktu 54 przedmiotowego wniosku - właśnie w takim zakresie pytanie zadane we wniosku można interpretować jako dotyczące zdarzeń przyszłych.

• Jak to zostało już raz opisane w treści wniosku (punkt 54), Spółka, jako dowodami dokonania WDT, dysponuje potwierdzonymi przez odbiorcę listami CMR oraz dokumentami potwierdzającymi zapłatę za dostarczony towar. Pytanie zawarte w punkcie 55 wniosku odnosi się - co jest oczywiste - do dokumentów potwierdzających zapłatę za towar dostarczony na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. W opinii Spółki Wezwanie z dnia 06.10.2009 nie może stanowić - w świetle obowiązujących przepisów podstawy do wydłużenia trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej, bowiem takie wydłużenie byłoby niezgodne z przepisem artykułu 120 oraz 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż złożony przez Spółkę wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji z dnia 02.09.2009 r. całkowicie spełnia wymogi określone w przepisie art. 14b ust. 3 Ordynacji podatkowej.
  
  

Organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z dnia 03.12.2009 r. znak IPPP2/443-986/09-6/AN uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

Wezwaniem z dnia 15.12.2009 r. (data wpływu 21.12.2009 r.), złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Strona wezwała tut. Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 03.12.2009 r. znak IPPP2/443-986/09-6/AN w zakresie, w jakim stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe.

Ponownie rozpatrując sprawę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 18.01.2010 r. znak IPPP2/443-986/09-7/AN/KOM stwierdził, iż nie zachodzą przesłanki uzasadniające zmianę wydanej interpretacji z dnia 03.12.2009 r. znak IPPP2/443-986/09-6/AN.

Na powyższe rozstrzygnięcie, zachowując ustawowy termin, Strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21.10.2010 r. sygn. akt III SA/Wa 736/10 uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, iż nie może ona być wykonana w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 332/09, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42, zgodnie z którym wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
   
   

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Stosownie do zapisu ust. 12 ww. artykułu, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1. okres kwartalny albo okres miesięczny, jeżeli ten miesięczny okres jest ostatnim w kwartale - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2. okres miesięczny, jeżeli ten miesięczny okres jest pierwszym lub drugim w kwartale - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres miesięczny, lecz za okres miesięczny, za który w terminie do złożenia deklaracji podatkowej za ten okres posiada dowody, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie później jednak niż za ostatni w kwartale okres miesięczny; w przypadku nieotrzymania tych dowodów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ostatni w kwartale okres miesięczny, dostawę tę wykazuje się za ten ostatni okres miesięczny ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 12a ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 12 pkt 1, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0 % w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Otrzymanie przez podatnika dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż termin do złożenia deklaracji podatkowej za ostatni w kwartale okres miesięczny, o którym mowa w ust. 12 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0 % za ten ostatni w kwartale okres miesięczny i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 – art. 42 ust. 13 ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca dokonuje wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów. Sprzedaż odbywa się w warunkach Incoterms EXW i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. co znaczy w tym konkretnym przypadku, iż nabywca towarów pokrywa koszty transportu z miejsca załadunku towarów, jakim jest rampa fabryki lub magazynu Spółki. W praktyce oznacza to, iż wewnątrzwspólnotowy nabywca, który organizuje transport i rozlicza się z przewoźnikami, jest dysponentem zakupionych towarów oraz dokumentów transportowych już od momentu dokonania załadunku.

Nabywca towarów jest zobowiązany przekazywać Spółce potwierdzone przez odbiorcę listy CMR, jednak zdarza się - z przyczyn od Spółki niezależnych, obiektywnych lub zależnych od nabywcy lub przewoźnika - iż Spółka nie otrzymuje CMR zawierających potwierdzenie odbioru towarów. Jednakże w takich sytuacjach - gdy brak jest CMR potwierdzonego przez odbiorcę towarów Spółka posiada dokumenty potwierdzające zapłatę za dostarczony towar. Na tą dokumentację składają się zarówno potwierdzenia płatności (wyciągi bankowe), jak i specyfikacje płatności za zapłacone dostawy (wykaz faktur, ich wartości oraz inne niezbędne dane), sporządzane przez nabywcę i przesyłane Spółce.

Z analizy powyższych przepisów wynika, iż na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %„ pod warunkiem m.in., że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (miesiąc, kwartał) posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowodami tymi, stosownie do art. 42 ust. 3, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: 1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), 2) kopia faktury, 3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Powyższe dokumenty powinny być wystarczające dla przeprowadzenia dowodu w zakresie wywozu towarów poza terytorium Polski w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany podmiotowi trzeciemu, czyli przewoźnikowi (spedytorowi) odpowiedzialnemu za wywóz towarów z terytorium kraju, kiedy następuje sformalizowane przejęcie przez niego towarów od dostawcy.

Dodatkowo w ust. 11 art. 42 ustawy stwierdzono, że w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: 1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; 2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; 3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania; 4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Oceniając stosunek norm art. 42 ust. 3 i 4 do normy art. 42 ust. 11 należy uwzględnić, że na gruncie postępowania podatkowego, w art. 180 § 1 O.p. określono zasadę otwartego systemu środków dowodowych. Jak trafnie przy tym stwierdził NSA w wyroku z 1 września 2008 r. (sygn. akt II FSK 1541/06) Ordynacja podatkowa nie wprowadza hierarchii mocy dowodowej poszczególnych środków dowodowych, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 193 i 194 tej ustawy.

Niedopuszczalne jest zatem stosowanie formalnej teorii dowodów poprzez twierdzenie, że daną okoliczność można udowodnić wyłącznie określonymi środkami dowodowymi. Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Decydujące bowiem jest wykrycie prawdy materialnej, aby czynności podatnika zostały opodatkowane z uwzględnieniem ich obiektywnych cech. Przenosząc to zagadnienie na grunt unormowania art. 42 ust. 3, 4 i 11 ustawy, stwierdzić należy, że wprawdzie w przepisach art. 42 ust. 3 i 4 ma miejsce ustawowe określenie dokumentów dowodzących, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, lecz z uwagi na treść art. 42 ust. 11, pozwalającego na dowodzenie tej okoliczności również innymi - nie tylko wymienionymi w tym przepisie - dowodami, ustawowy katalog dowodowy określony w ust. 3 i 4, nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 Op., zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy, potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). W takim przypadku mamy wprawdzie do czynienia z ustawowymi dowodami wykazania danej okoliczności, jednak w zakresie tylko takim, w jakim przepisy ustawy określają te dowody oraz dane, które powinny one zawierać. Z uwagi jednak na to, że przepisy te nie precyzują jednoznacznie pod względem normatywnym sposobu i formy pozyskania na tych dokumentach potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 pkt 1) lub do nabywcy w innym kraju członkowskim niż Polska (art. 42 ust. 4 pkt 4), nie można ich uznać za wyczerpująco określające żądane dowody, w sposób który pozwalałby wymienionym w tych przepisach dokumentom na jednoznaczne wykazanie dowodzonej nimi okoliczności. Ustawodawca zdawał sobie z tego sprawę, skoro ustanowił normę art. 42 ust. 11 ustawy, która miałaby być stosowana w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż w sytuacji, gdy Spółka dysponuje kopią faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dowodem zapłaty za dostawę ma prawo do zastosowania dla wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%.

Tym samym w sytuacji, gdy po wykazaniu w deklaracji podatkowej wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów i opodatkowaniu jej stawką krajową, Strona będzie w posiadaniu ww. dokumentów uprawniających do zastosowania dla tej czynności stawki podatku w wysokości 0% będzie uprawniona do korekty deklaracji., zgodnie z regulacjami wyżej powołanych przepisów.

W świetle powyższego, uwzględniając rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2010 r., stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.