INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.08.2010r. ( data wpływu 24.08.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania stron umowy leasingu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.08.2010r.r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania stron umowy leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem świadczącym usługi leasingu. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera z korzystającymi umowy leasingu, na mocy których oddaje do odpłatnego używania i pobierania pożytków podlegające amortyzacji środki trwałe, wartości niematerialne i prawne oraz grunty. Zawarte przez Spółkę z korzystającymi umowy leasingu spełniają warunki określone odpowiednio w art. 17b ust. 1 (leasing operacyjny), art. 17f ust. 1 (leasing finansowy) oraz art. 17i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 z późn. zm., zwanej dalej „updop”). Spółka zawiera umowy leasingu m.in. z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą lub osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Zdarza się, że po upływie podstawowego okresu urnowy leasingu operacyjnego dotychczasowy korzystający będący stroną umowy jako:

1. osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą lub
2. jeden ze wspólników spółki cywilnej (w tym przypadku korzystającym są wszyscy wspólnicy spółki cywilnej)

chce nabyć przedmiot leasingu jako osoba fizyczna. Stroną umowy sprzedaży, w takim wypadku będzie osoba fizyczna np. Jan Kowalski, zamiast np. „Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe” Jan Kowalski, bądź (w przypadku spółek cywilnych) Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe” Jan Kowalski, Adam Nowak spółka cywilna. Spółka na dzień sprzedaży nie posiada informacji, na jakie potrzeby będzie wykorzystywany nabyty przedmiot. W szczególności, Spółka nie ma wiedzy, czy przedmiot będzie wykorzystywany przez nabywcę w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku, gdy po upływie podstawowego okresu umowy leasingu Spółka dokonuje sprzedaży przedmiotu na rzecz osoby fizycznej, wskazanej w umowie leasingu jako korzystający prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą do określenia przychodów i kosztów z tytułu sprzedaży zastosowanie znajdzie art. 17c updop...
2. Czy w przypadku, gdy po upływie podstawowego okresu umowy leasingu Spółka dokonuje sprzedaży przedmiotu na rzecz osoby fizycznej, będącej, jako wspólnik spółki cywilnej, jedną ze stron umowy leasingu (w umowie leasingu korzystającymi są wszyscy wspólnicy spółki cywilnej) do określenia przychodów i kosztów z tytułu sprzedaży zastosowanie znajdzie art. 17c updop...
   
   

Zdaniem Spółki w obu przypadkach, przy określaniu przychodu i kosztu ze sprzedaży przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego powinien znaleźć zastosowanie art. 17c updop.

Uzasadnienie:

W świetle art. 17c updop, jeśli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu operacyjnego, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy:

1. Przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej,
2. Kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto.
   
   

Zatem, biorąc pod uwagę treść powyższego przepisu, Spółka powinna stosować określone w nim zasady ustalania przychodu i kosztu ze sprzedaży przedmiotu leasingu w każdym przypadku, gdy nabywającym przedmiot leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu operacyjnego jest korzystający.

W przypadku umów leasingu zawartych z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą stroną umowy leasingu, jako korzystający są osoby fizyczne. Okoliczność, czy prowadzą one działalność gospodarczą i czy wykorzystują przedmiot leasingu w prowadzonej działalności gospodarczej pozostaje bez wpływu na konsekwencje podatkowe tej umowy po stronie finansującego. Ewentualne wykorzystywanie przedmiotu leasingu przez korzystającego w działalności gospodarczej powoduje określone skutki podatkowe jedynie po stronie korzystającego (np. poprzez wzrost kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej). W związku z powyższym, Spółka sprzedając przedmiot leasingu po upływie podstawowego okresu umowy na rzecz osoby fizycznej, która jest korzystającym w umowie leasingu operacyjnego, przy określaniu przychodów i kosztów ze sprzedaży powinna stosować postanowienia art. 17c updop. Bez znaczenia jest również to, czy nabywca będzie wykorzystywał ten przedmiot w prowadzonej działalności, czy też nie, gdyż warunek taki nie jest wymieniony we wskazanym przepisie. Sprzedaż przedmiotu leasingu na rzecz nabywcy: „Jan Kowalski ma więc takie same skutki podatkowe dla Finansującego, jak sprzedaż tego przedmiotu na rzecz „PHU Jan Kowalski”.

Odnośnie zaś umów leasingu zawartych ze spółką cywilną, której wspólnikami są osoby fizyczne, podkreślić należy, że jako korzystający wskazani są w umowie wszyscy jej wspólnicy. W związku z tym, zdaniem Spółki, w przypadku sprzedaży przedmiotu leasingu na rzecz wspólników spółki cywilnej po upływie podstawowego okresu umowy, podobnie jak wyżej, przy określaniu przychodów i kosztów ze sprzedaży przedmiotu leasingu należy stosować postanowienia art. 17 c updop. Zdaniem Spółki, przepis ten należy stosować również w przypadku, gdy za zgodą pozostałych wspólników, przedmiot leasingu jest nabywany tylko przez jednego ze wspólników. Zgodnie bowiem z umową leasingu każdy wspólnik jest korzystającym. W konsekwencji, zostaje zachowany warunek określony w art. 17 c, mówiący o sprzedaży przedmiotu na rzecz korzystającego. Również i w tym przypadku bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy osoba ta będzie wykorzystywała ten przedmiot w prowadzonej działalności, czy też nie, gdyż ustawodawca w art. 17 c updop nie wskazał, aby taki warunek był konieczny dla stosowania tego przepisu. Tym samym sprzedaż przedmiotu leasingu na rzecz nabywcy: „Jan Kowalski” ma takie same skutki podatkowe dla Finansującego, jak sprzedaż tego przedmiotu na rzecz „Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe” Jan Kowalski, Adam Nowak spółka cywilna.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, po upływie podstawowego okresu umowy leasingu operacyjnego, przy sprzedaży przedmiotu leasingu na rzecz:

1. osoby fizycznej, wskazanej w umowie leasingu jako korzystający prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą lub
2. osoby fizycznej, wskazanej w umowie leasingu jako korzystający będący wspólnikiem spółki cywilnej
   
   

Spółka powinna stosować postanowienia art. 17c updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.