INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07 marca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych kwoty otrzymanej na podstawie ugody - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych kwoty otrzymanej na podstawie ugody.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie umów sprzedaży z dnia 23 grudnia 2009 r. oraz z dnia 14 lutego 2010 r. zawartych ze Spółką T zobowiązał się sprzedawać (dostarczać) tej firmie towar handlowy w postaci metali kolorowych oraz złomu metali kolorowych.

W miesiącach maj i czerwiec 2010 r. Wnioskodawca sprzedał ww. Spółce towar o łącznej wartości brutto 22.617.712,30 zł (netto 18.539.108,45 zł, VAT 4.078.603,85 zł), na tę okoliczność wystawił faktury VAT oraz powyższą sprzedaż na zasadzie art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, ujął jako przychód z działalności gospodarczej osiągnięty w miesiącu maju i czerwcu 2010 r. Spółka T nie zapłaciła Wnioskodawcy za powyższe dostawy. W czerwcu 2010 r. Prokurator Okręgowy w Rzeszowie dokonał blokady wszystkich rachunków bankowych Wnioskodawcy i z tego względu Wnioskodawca nie mógł wykonać zobowiązań wynikających z ww. umów sprzedaży względem Spółki T tj. nie zrealizował na jego rzecz dostaw zamówionych towarów handlowych.

W tym stanie rzeczy Spółka T oświadczyła Wnioskodawcy, że na skutek niewykonania przez niego dostaw poniosła szkodę i na tę okoliczność wystawiła Wnioskodawcy dwie noty obciążeniowe z dnia 29 czerwca 2010 r. na kwotę 9.334.540,82 zł oraz z dnia 30 czerwca 2010 r. na kwotę 12.858.756,84 zł.

Strony tj. Wnioskodawca i Spółka T rozpoczęły negocjacje w celu rozwiązania zaistniałego problemu i ostatecznie 26 sierpnia 2010 r. zawarły ugodę, w której postanowiono, że Spółka T ograniczy swoją wierzytelność z tytułu szkody do kwoty 8.706.383,92 zł, natomiast pozostałe 13.911.328,36 zł, zobowiązała się zapłacić Wnioskodawcy w terminie 3 dni od daty zawarcia ugody, co uczyniła.

Kwota odszkodowania 8.706.383,92 zł została uregulowana przez Wnioskodawcę poprzez kompensatę (potrącenie) z wierzytelnościami jakie przysługiwały Wnioskodawcy wobec Spółki T z tytułu zrealizowanych dostaw w maju i czerwcu 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota 13.911.328,39 zł jaką Wnioskodawca otrzymał od Spółki T na podstawie ugody z dnia 26 sierpnia 2010 r. stanowi u Niego dodatkowy przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1...

Zdaniem Spółki, kwota 13.911.328,39 zł jaką Wnioskodawca otrzymał od Spółki T na podstawie ugody z 26 sierpnia 2010 r. nie stanowi u niego dodatkowego przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, ponieważ została ona wykazana przez Wnioskodawcę jako przychód z działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, osiągnięty w maju i czerwcu 2010 r. zgodnie z wystawionymi fakturami VAT, a ponadto otrzymana kwota nie zwiększyła aktywów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Stosownie do przepisów art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

O przychodzie z działalności gospodarczej można zatem mówić już w momencie powstania uprawnienia podatnika do uzyskania przysporzenia, niezależnie od jego faktycznego otrzymania. Przychodami należnymi w rozumieniu powołanego przepisu są bowiem te przychody, które wynikają ze źródła przychodów i stanowią kwoty, których wydania podatnik może żądać.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność" wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi co do zasady są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o pdop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Odnosząc powyższe unormowanie do sytuacji sprzedaży towarów, należy stwierdzić, że przychód osiągany przez Spółkę w związku z tą działalnością powstaje w dacie zaistnienia najwcześniejszego z wymienionych zdarzeń:

1. wydania rzeczy,
2. wystawienia faktury,
3. uregulowania należności przez usługobiorcę.
   
   

W odniesieniu do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w miesiącach maj i czerwiec 2010 r. Wnioskodawca sprzedał towar o łącznej wartości brutto 22.617.712,30 zł (netto 18.539.108,45 zł, VAT 4.078.603,85 zł), na tę okoliczność wystawił faktury VAT oraz powyższą sprzedaż na zasadzie art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, ujął jako przychód z działalności gospodarczej, osiągnięty w miesiącu maju i czerwcu 2010 r.

W świetle powyższego uznać należy, iż kwota 13.911.328,39 zł. jaką Wnioskodawca otrzymał od Spółki T w związku z zawartą ugodą z dnia 26 sierpnia 2010 r., nie stanowi przychodu do opodatkowania, ponieważ przychód z tego tytułu został wykazany w miejscu maju i czerwcu 2010 r. a otrzymane pieniądze stanowią jedynie późniejsze uregulowanie należności.

Reasumując, stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.