INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu, jako wydatku na cele rehabilitacyjne, wydatku na zakup i montaż kolektorów słonecznych poniesionego przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu, jako wydatku na cele rehabilitacyjne, wydatku na zakup i montaż kolektorów słonecznych poniesionego przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest inwalidą I grupy na skutek wypadku w pracy. W czasie wypadku doznał kilkunastu złamań obydwu kończyn, obustronnego złamania miednicy, a z powodu powikłań nastąpiła amputacja prawej nogi. Z powodu słabej kości kikuta (łamliwości kości) nie może chodzić o protezie, porusza się wyłącznie o kulach pachowych lub na wózku. Z powodu doznanych urazów, takich jak skrzywienie kręgosłupa (wskutek chodzenia o kulach) zmuszony jest do korzystania ze stałej rehabilitacji w służbie zdrowie i w domu. W związku z kalectwem otrzymał zaświadczenia lekarskie dotyczące potrzeby zakupu i korzystania z kabiny z hydromasażem jak również maty do kąpieli perełkowej i kontynuowania w warunkach domowych wymienionych zabiegów. Na zakup tych urządzeń dostał częściowo dofinansowanie z PFRON. Do korzystanie z tych urządzeń potrzebna jest duża ilość ciepłej wody. Wniskodawca mieszka na wsi z tego powodu zmuszony jest palić w piecu aby mieć możliwość korzystania z ciepłej wody w okresie letnim (co wiąże się z trudnością doniesienia opału) lub korzystania z drogiej energii elektrycznej. W okresie zimowym korzysta z wody z pieca centralnego ogrzewania. W związku z tym po długim namyśle postanowił zamontować kolektory słoneczne, które są dla Niego jako osoby niepełnosprawnej bardzo dużym ułatwieniem i pomocą w okresie letnim. Kolektory słoneczne ułatwiają Mu wykonywanie czynności życiowych oraz rehabilitacyjnych. Dzięki kolektorom ma możliwość korzystania przez cały dzień z gorącej wody, co bardzo ułatwia domową rehabilitację, a zarazem przyczynia się także do ochrony środowiska. W związku z ochroną środowiska dostał częściową dotację z Ministerstwa Ochrony Środowiska w wysokości 6.308,55 zł. Kwota ta została uznana za “darowiznę” co wiąże się z koniecznością zapłaty podatku dochodowego od “darowizny” w kwocie 1.135,54 zł. Warunkiem otrzymania dotacji z Ochrony Środowiska było wzięcie kredytu w wskazanym przez Ministerstwo Ochrony Środowiska Banku i wystąpienie o montaż kolektorów do firmy spełniającej warunki i właściciela budynku - w przypadku Wnioskodawcy - Jego syna. Rachunek z firmy po zamontowaniu kolektorów wystawiony został na właściciela budynku, syna Wnioskodawcy, w wysokości 14.019 zł (czternaście tysięcy, dziewiętnaście złotych) natomiast umowa w Banku Spółdzielczym została podpisana na Wnioskodawcę i to On spłacał tą pożyczkę najpierw w ratach, a po otrzymaniu dotacji z Ochrony środowiska w miesiącu grudniu 2010 roku spłacił całą pozostałą część pożyczki aby uniknąć dodatkowych kosztów (odsetki). W sumie spłacił 8.037,32 zł (osiem tysięcy trzydzieści siedem złotych, trzydzieści dwa grosze), ma na to dokumenty z Banku Spółdzielczego oraz PIT przysłany z Ochrony Środowiska dotyczącej zapłaty podatku od sumy 6.308,55 zł w wysokości 18% tj. 1.135,54 zł, wystawione na właściciela budynku, tj. syna Wnioskodawcy, którą Wnioskodawca musi zapłacić, ponieważ kolektor został założony z powodu Jego sytuacji życiowęj (I grupa inwalidzka), aby ułatwić Wnioskodawcy rehabilitację i warunki życiowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy można odliczyć spłaconą Bankowi kwotę od podatku dochodowego...

Czy można odliczyć całość kwoty zapłaconej wg rachunku wystawionego przez wykonawcę jako sprzęt ułatwiający wykonywanie czynności życiowych i rehabilitacyjnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, założenie kolektorów słonecznych bardzo ułatwiło życie Wnioskodawcy w okresie letnim, ponieważ z powodu Jego kalectwa jest mniej uzależniony od osób drugich w czasie codziennej rehabilitacji (w przygotowaniu (nagrzanie wody), której sam nie może z powodu kalectwa nagrzać) oraz nie jest uzależniony czasowo, ponieważ woda z kolektorów słonecznych jest gorąca cały dzień. Kolektory słoneczne stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot rehabilitacji, bo bez nich zarówno mata, jak i kabina z hydromasażem są bezużyteczne w Jego rehabilitacji. Wnioskodawca uważa, iż powienien mieć możliwość odliczenia kwoty jaką zapłacił za montaż kolektorów słonecznych od podatku dochodowego, jako sprzętu wspomagającego rehabilitację oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, że z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Za wydatki, o których mowa w ww. ust. 1 pkt 6, uważa się m.in. wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (art. 26 ust. 7a pkt 1 przedmiotowej ustawy).

Art. 26 ust. 7d ww. ustawy, stanowi, iż warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Z kolei w art. 26 ust. 7f ustawy wskazano, że ilekroć w przepisach ust. 7a ustawy jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ww. ustawy).

Dodatkowo należy wskazać, iż wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu. Literalne brzmienie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego, Tom I pod redakcją prof. dr. Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności podatnika i musi być związany z rodzajem niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Konstatując powyższe rozważania, stwierdzić należy, iż przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard zamieszkiwania, natomiast przez wyposażenie – nadanie mu walorów użytkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca będący osobą niepełnosprawną (I grupa inwalidztwa) ma problemy z poruszaniem się. W związku ze wskazaną we wniosku niepełnosprawnością otrzymał zaświadczenia lekarskie dotyczące konieczności zakupu i korzystania z kabiny z hydromasażem oraz maty do kąpieli perełkowej umożliwiające kontynuowanie w warunkach domowych zabiegów rehabilitacyjnych. Do korzystanie z tych urządzeń potrzebna jest duża ilość ciepłej wody. W związku z koniecznością ogrzewania wody w okresie letnim postanowił zakupić i zamontować kolektory słoneczne. Zakup tych kolektorów odciąży go od konieczności palenia w piecu (trudności z doniesieniem opału) lub korzystania z drogiej energii elektrycznej. W związku z zakupem i montażem tych kolektorów otrzymał częściową dotację z Ministerstwa Ochrony Środowiska.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż wydatków poniesionych w związku z zakupem i montażem kolektorów słonecznych nie można zaliczyć do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, bowiem nie wykazują one cech indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji. Z całą pewnością ich montaż ułatwi Wnioskodawcy korzystanie z ciepłej wody w okresie letnim przy wykonywaniu zabiegów rehabilitacyjnych. Wnioskodawca nie będzie zmuszony do donoszenia opału, palenia w piecu lub korzystania z drogiej energii elektrycznej. Tym samym poprawi to warunki życia Wnioskodawcy. Jednakże trudno doszukać się w tych wydatkach cech, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich do wydatków na cele rehabilitacyjne. Należy wskazać, że każdy podatnik dokonujący remontu czy modernizacji domu może dokonać montażu kolektorów słonecznych w celu ogrzewania wody, czyli ponieść wydatki, które poniósł Wnioskodawca. Zauważyć przy tym należy, iż kolektory słoneczne nie są przeznaczone wyłącznie dla osób niepełnosprawnych w celu zaspokojenia ich potrzeb. Jest to standardowa rzecz i urządzenie występujące w powszechnej sprzedaży, dostępne dla przeciętnego kupującego. Cechuje się łatwością obsługi, jednakże jest rzeczą i urządzeniem powszechnego użytku, przeznaczoną do korzystania przez nieokreślony krąg osób. Zatem remont, czy modernizacja domu w ww. zakresie nie spełnia przesłanek określonych w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, w oparciu o wykładnię gramatyczną przepisów ustawy, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej.

Ponadto, należy ponownie podkreślić, że ulga, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, nie jest ulgą remontowo-modernizacyjną. Adresowana jest ona bowiem do podatników ponoszących wydatki ze względu na szczególne potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Jednocześnie w związku z brzmieniem ww. art. 26 ust. 7c ww. ustawy, stwierdzić należy, iż dokumenty stwierdzające wysokość wydatków poniesionych na zakup i montaż kolektorów słonecznych wystawione zostały na syna Wnioskodawcy, nie stwierdzają więc one wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przywołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy brak podstaw do uznania, iż wydatki poniesione w związku z zakupem i montażem kolektorów słonecznych spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do odliczenia ww. wydatków od dochodu z tytułu tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Jednocześnie należy wskazać, iż na gruncie przedmiotowej sprawy brak jest również możliwości odliczenia od podatku dochodowego od osób fizycznych, wskazanej we wniosku, a spłaconej w Banku, kwoty pożyczki zaciągniętej w celu uzyskania dotacji z „Ochrony Środowiska”.

Mając powyższe na względzie, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać na nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.