INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 04 stycznia 2011 r. (data wpływu 13.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 13 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15.04.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia posiada budynki mieszkalne z wbudowanymi garażami i lokalami użytkowymi oraz jednym wielostanowiskowym lokalem garażowym, budynek biurowy, w którym znajdują się lokale usługowe, jeden pawilon handlowy oraz garaże w zabudowie szeregowej.

Budowę wymienionych wyżej obiektów sfinansowano z wkładów mieszkaniowych (mieszkania lokatorskie), funduszu wkładów budowlanych (mieszkania i lokale użytkowe oraz garaże i miejsca postojowe na spółdzielczym prawie własnościowym) oraz funduszu zasobowego (mieszkania, lokale użytkowe, garaże i miejsca postojowe oddane w najem, a stanowiące mienie Spółdzielni).

W okresie od 2007 roku, około 30% lokali, w tym jeden lokal użytkowy i dwa miejsca postojowe w wielostanowiskowym lokalu garażowym, zostały przeniesione na odrębną własność. Przeniesienie na własność lokali i miejsc postojowych powoduje, że z dniem podpisania aktu notarialnego następuje zmniejszenie majątku trwałego Spółdzielni, z jednoczesnym obowiązkiem sprawowania przez Nią zarządu częściami wspólnymi nieruchomości, w których to wyodrębnienie nastąpiło.

Wszystkie lokale użytkowe, garaże i miejsca postojowe w wielostanowiskowych lokalach garażowych, zajmowane są na warunkach spółdzielczego prawa własnościowego, umowy najmu lub odrębnej własności i są one zaliczone przez Spółdzielnię do zasobów mieszkaniowych.

Stosownie do zapisów statutu Spółdzielni, w celu sfinansowania wszelkich robót budowlanych przeprowadzanych wobec zarządzanych nieruchomości, utworzony został fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisów na fundusz remontowy Spółdzielnia dokonuje od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności oraz najmu i to bez względu, gdzie te lokale się znajdują (w budynkach mieszkalnych, w budynku biurowym, w wolnostojącym pawilonie handlowym, w zabudowie szeregowej).

Zgodnie z obowiązującym w Spółdzielni regulaminem, jednostką rozliczeniową dla odpisów na fundusz remontowy jest 1 m² powierzchni użytkowej lokalu z tym, że wysokość tych odpisów została zróżnicowana w zależności od rodzaju lokalu. Stawka odpisu na fundusz jest inna dla lokali użytkowych, inna dla garaży i jeszcze inna dla miejsc postojowych.

Obowiązek posiadania funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych wynika z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Od 2007 roku odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. W całości są one przychodem Spółdzielni do opodatkowania.

Pismem uzupełniającym z dnia 13 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że garaże i miejsca postojowe, znajdujące się w budynkach mieszkalnych oraz w wielostanowiskowym lokalu garażowym nie przynależą do lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy naliczony przez Spółdzielnię odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności i umowy najmu, znajdujących się w budynkach mieszkalnych, budynku biurowym, wolnostojącym pawilonie handlowym, obiektach w zabudowie szeregowej oraz w wielostanowiskowym lokalu garażowym, stanowi koszt uzyskania przychodu według art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczany odpis na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych od wszystkich lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych w wielostanowiskowym lokalu garażowym, bez względu na to gdzie są one usytuowane i bez względu na rodzaj tytułu prawnego do ich zajmowania przez osoby uprawnione (spółdzielcze własnościowe prawo, prawo odrębnej własności, umowa najmu), stanowi obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi i na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym, Spółdzielnia może traktować go jako koszt uzyskania przychodu. Obowiązek świadczeń na fundusz remontowy, zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, dotyczy wszystkich użytkowników lokali i nie ma przepisu, który by obowiązek ten ograniczał tylko do osób posiadających tytuły prawne do lokali mieszkalnych.

W podobnej sprawie wydany został, przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, wyrok z dnia 30 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 662/10, w którym uchylona została zaskarżona przez Spółdzielnię interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 25 lutego 2010 r. nr ILPB3/423-1067/09-5/ŁM w przedmiocie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z powyższym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Wskazać należy, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Powyższy przepis dotyczy podstawowych odpisów i wpłat na poczet funduszy, jeżeli po pierwsze obowiązek lub możliwość ich tworzenia określają odrębne ustawy, tj. musi istnieć akt prawny (ustawa), która określa obowiązek, ewentualnie możliwość utworzenia przez podatnika danego funduszu. Po drugie, aby zastosować tę regulację w ustawie tej musi znaleźć się zapis, iż odpisy i wpłaty na ten fundusz stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu podatku dochodowego.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy przedmiotem działalności spółdzielni może być:

1. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych,
2. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych,
3. budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów,
4. udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych,
5. budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.
   
   

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem w rozumieniu ustawy jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903).

Jak wynika z art. 4 cytowanej ustawy, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi stanowiącymi mienie Spółdzielni. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółdzielnia w swoich zasobach posiada budynki mieszkalne z wbudowanymi garażami i lokalami użytkowymi oraz jednym wielostanowiskowym lokalem garażowym, budynek biurowy, w którym znajdują się lokale usługowe, jeden pawilon handlowy oraz garaże w zabudowie szeregowej.

Wszystkie lokale użytkowe, garaże i miejsca postojowe w wielostanowiskowych lokalach garażowych, zajmowane są na warunkach spółdzielczego prawa własnościowego, umowy najmu lub odrębnej własności i są one zaliczone przez Spółdzielnię do zasobów mieszkaniowych.

W tym miejscu wskazać należy, iż ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych nie zawiera definicji „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Jednakże w wyniku analizy regulacji tej ustawy, stwierdzić należy, iż do zasobów mieszkaniowych (w rozumieniu ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) zaliczane są również lokale użytkowe. Wprawdzie Spółdzielnia, przedstawiając własne stanowisko wskazała, że naliczany odpis na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych od wszystkich lokali użytkowych, garaży i miejsc postojowych w wielostanowiskowym lokalu garażowym, bez względu na to gdzie są one usytuowane i bez względu na rodzaj tytułu prawnego do ich zajmowania przez osoby uprawnione (spółdzielcze własnościowe prawo, prawo odrębnej własności, umowa najmu), stanowi obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Jednakże, zapis art. 6 ust. 3 tejże ustawy, nie zawiera żadnego odniesienia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu podatku dochodowego. W związku z tym, nie można uznać, iż regulacja ta stanowi przepis prawa podatkowego.

Wobec powyższego, skoro ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (przede wszystkim w art. 17 ust. 1 pkt 44) dokonała podziału na działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz działalność gospodarczą inną niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, niezbędne jest stwierdzenie co to są zasoby mieszkaniowe i gospodarka tymi zasobami.

Wykładnia językowa cytowanego przepisu prowadzi do wniosku, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne. Zgodnie bowiem z treścią Słownika Języka Polskiego „zasób” – w kontekście omawianego przypadku, to pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sip.pwn.pl). Tak więc, przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowych”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Zatem, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno - remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki, inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Na „gospodarkę zasobami mieszkaniowymi” prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, składają się wpływy z opłat (zaliczek) pobieranych od właścicieli oraz pokrywane z nich koszty. Uwzględniając charakter opłat (zaliczek) oraz pokrywanych z nich kosztów uzasadnione jest rozumienie pojęcia „zasoby mieszkaniowe” nie tylko jako lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż lokale użytkowe oraz garaże i miejsca postojowe niespełniające przesłanki przynależności do lokali mieszkalnych, zajmowane na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa, prawa odrębnej własności i umowy najmu znajdujące się w budynkach mieszkalnych, budynku biurowym, wolnostojącym pawilonie handlowym oraz w obiektach w zabudowie szeregowej (bez względu na strukturę własności i lokalizację) nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, brak jest podstaw do uznawania za koszt podatkowy gospodarki zasobami mieszkaniowymi odpisów na fundusz remontowy w części dotyczącej tych pomieszczeń.

Reasumując, odpisy na fundusz remontowy dokonywane od lokali użytkowych oraz garaży i miejsc postojowych, zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub własności wyodrębnionej lub umowy najmu nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych tut. Organ uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Również w odniesieniu do powołanego przez Spółkę rozstrzygnięcia stwierdzić należy, że zapadło ono w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla tut. Organu w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.