INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą - kancelarię adwokacką - polegającą na świadczeniu usług adwokackich. Oprócz zapłaty za wykonaną usługę, udokumentowaną rachunkiem lub fakturą, klienci na Pani rachunek bankowy dokonują wpłat opłat sądowych, z wyraźnym zaznaczeniem, że wpłata dotyczy opłaty sądowej (wpisu sądowego) które Pani następnie w imieniu klienta przekazuje do właściwego sądu. Poniesione opłaty nie są skalkulowane w cenie usługi świadczonej na rzecz klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wpłaty na poczet opłat sądowych otrzymywane od klientów stanowią przychód w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy jest to depozyt adwokacki...
2. Gdyby uznać, że opłaty sądowe wniesione przez klienta nie podlegają wpisowi do księgi przychodów i rozchodów, a zatem nie stanowią przychodu, to czy właściwym dokumentem rozliczeniowym będzie nota obciążeniowa (księgowa) czy zwykły rachunek...

Pani zdaniem, otrzymywane od klientów kwoty na pokrycie kosztów sądowych nie stanowią przychodu, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie są to kwoty należne za wykonaną usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Literalna wykładnia powołanego powyżej przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

W przedstawionym stanie faktycznym w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej – kancelarii adwokackiej - pośredniczy Pani w przekazywaniu środków pieniężnych z tytułu opłat sądowych do właściwego sądu. Jak wskazano we wniosku, opłaty nie są skalkulowane w cenie usługi świadczonej na rzecz klienta.

Rozstrzygając kwestię zaliczenia do przychodów przekazywanych na rachunek bankowy środków pieniężnych które następnie przekazuje Pani do właściwego sądu tytułem należnych opłat sądowych, dokonaną w wykonaniu umowy zawartej z klientem, należy odnieść się do ogólnych zasad dotyczących przychodów i powiązać je ze specyfiką umów zwieranych z klientem w ramach prowadzonej - kancelarii adwokackiej. Skoro opłata sądowa nie wchodzi w skład Pani honorarium, a środki pieniężne, które Pani otrzymuje od klientów celem dalszego transferu mają charakter jedynie tymczasowy i nie stanowią dla Pani trwałego przysporzenia majątkowego, tym samym nie mogą być uznane za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Należy przy tym wyraźnie zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.