INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku z tytułu wykonania oprzyrządowania na rzecz kontrahenta z Unii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku z tytułu wykonania oprzyrządowania na rzecz kontrahenta z Unii. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.) o podpis drugiej upoważnionej osoby.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca realizuje produkcję i dostawy wyrobów do odbiorców zagranicznych w UE. Są to zamówienia długoterminowe (kilkuletnie). W celu wytworzenia wyrobów niezbędnym jest uprzednie wykonanie odpowiedniego oprzyrządowania. Zgodnie z uzgodnieniami z kontrahentami, po wykonaniu oprzyrządowania i jego zaakceptowaniu przez odbiorcę, Zainteresowany wystawia faktury za ich wykonanie, ponieważ kontrahenci nie zgadzają się, aby ceny wyrobów zawierały koszty wykonania oprzyrządowania. Spółka wystawiła fakturę sprzedaży oprzyrządowania ze stawką 22% i kontrahent stawał się jego właścicielem, ale oprzyrządowanie znajduje się w siedzibie Spółki (nie opuściło Polski). Jeden z kontrahentów zakwestionował fakturę wystawioną ze stawką podstawową i zapłacił tylko wartość netto faktury, argumentując, że od dnia 1 stycznia 2010 r. wykonanie oprzyrządowania to usługa i podatek nalicza się w kraju usługobiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

1. Czy wykonanie oprzyrządowania dla klienta zagranicznego Zainteresowany może potraktować jako usługę i przenieść obowiązek podatkowy na kontrahenta ze Wspólnoty... lub
2. Czy w zaistniałym przypadku Spółka ma obowiązek zastosować stawkę podstawową podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura za sprzedaż oprzyrządowania winna być wystawiona ze stawką podstawową, ponieważ oprzyrządowanie pozostaje w Polsce i nie opuszcza kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy.

Wskazać należy, iż na potrzeby podatku od towarów i usług dostawą towaru jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są:

1. prawo do rozporządzania,
2. przeniesienie tego prawa,
3. możność rozporządzania towarem jak właściciel po stronie otrzymującego to prawo.

Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem, czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towaru) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Warunek ten ujęto w sformułowaniu „przeniesienie”, które rozumieć należy jako przekazanie uprawnień właścicielskich między dotychczasowym posiadaczem towaru a jego kontrahentem. Pamiętać przy tym należy, że „rozporządzanie jak właściciel” należy rozumieć w sensie ekonomicznym, czyli faktycznym.

Z przekazaniem praw do dysponowania towarem jak właściciel musi wiązać się odpłatność w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, która stanowi o dokonaniu danej transakcji w sensie ekonomicznym.

Odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towaru, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towaru musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towaru oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być wyrażone w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi ono mieć postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie może przybrać również postać rzeczową (zapłatą za dostawę towaru może być inny towar lub usługa). Innymi słowy musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towaru. Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towaru, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zidentyfikowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru oraz świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca realizuje produkcję i dostawy wyrobów do odbiorców zagranicznych w UE. Są to zamówienia długoterminowe (kilkuletnie). W celu wytworzenia wyrobów niezbędnym jest uprzednie wykonanie odpowiedniego oprzyrządowania. Zgodnie z uzgodnieniami z kontrahentami, po wykonaniu oprzyrządowania i jego zaakceptowaniu przez odbiorcę, Spółka wystawia faktury za ich wykonanie, ponieważ kontrahenci nie zgadzają się, aby ceny wyrobów zawierały koszty wykonania oprzyrządowania. Po wystawieniu faktury sprzedaży oprzyrządowania ze stawką 22%, poszczególni kontrahenci stają się ich właścicielami, ale oprzyrządowanie znajduje się w siedzibie Zainteresowanego (nie opuszcza Polski).

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel oprzyrządowaniem, wykonanym przez Wnioskodawcę, na rzecz kontrahenta zagranicznego za wynagrodzeniem (odpłatnością).

Tym samym, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego, dla rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania przedmiotowej dostawy należy przeanalizować poniższe przepisy.

W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei na mocy art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z opisu sprawy wynika, iż towary będące przedmiotem dostawy nie są wysyłane ani transportowane, dlatego też miejscem ich dostawy (opodatkowania) jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy, tj. terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

W świetle powyższego, dostawa towaru (oprzyrządowania) na rzecz kontrahenta zagranicznego stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, według podstawowej stawki podatku VAT. Zainteresowany zobowiązany był zatem udokumentować przedmiotową transakcję fakturą VAT, wystawioną zgodnie z cyt. powyżej przepisem art. 106 ust. 1 ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, iż w opisanym stanie faktycznym zbycie wykonanego przez Wnioskodawcę oprzyrządowania nie stanowi usługi, lecz dostawę towarów, która stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, według podstawowej stawki VAT.

Zatem stanowisko Zainteresowanego uznano za prawidłowe. Podkreślenia jednak wymaga fakt, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku z tytułu wykonania oprzyrządowania na rzecz kontrahenta z Unii.

Rozstrzygnięcie dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku z tytułu wykonania dodatkowej pracy w godzinach nadliczbowych w związku z dostawą wyrobów do krajów Unii i poza Unię, zostało dokonane odrębną interpretacją Nr ILPP4/443-81/11-5/PG z dnia 22 kwietnia 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.