INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04.02.2011 r. (data wpływu 08.02.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia wydatków na adaptację budynku mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.02.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia wydatków na adaptację budynku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca z małżonką (wspólność majątkowa) zakupił w 2008 roku grunt, na którym wybudował budynek mieszkalny na własne potrzeby mieszkaniowe (jest to jego majątek osobisty). W 2011 roku zamierza rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sklepu spożywczego (handel artykułami spożywczo-przemysłowymi), rozliczaną na podstawie Podatkowej Książki Przychodów i Rozchodów. Działalność ta prowadzona będzie na parterze budynku. Budynek ten Wnioskodawca zamierza wprowadzić do działalności, a wartość początkową określić zgodnie z normą prawną wyrażoną w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), tzw. metodą uproszczoną jako iloczyn m² powierzchni budynku przeznaczonej na prowadzenie działalności oraz kwoty 988 zł. Powierzchnia mieszkalna domu wynosi - 241,94 m².

Powierzchnia przeznaczona na cele gospodarcze wynosi - 158,30 m². W myśl rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz.3 i 6 ze zm.) budynkami mieszkalnymi są obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Dodatkowo Wnioskodawca informuje, iż budynek mieszkalny jest jedynym budynkiem znajdującym się na działce Wnioskodawcy. Od tak ustalonej wartości początkowej, Wnioskodawca zamierza naliczać odpisy amortyzacyjne przy zastosowaniu stawki 1,5% rocznie dla budynków mieszkalnych.

W okresie 6 miesięcy po przyjęciu lokalu na majątek firmy Wnioskodawca zamierza przeprowadzić niezbędne prace adaptacyjne (wykończenie i zagospodarowanie) w pomieszczeniach przeznaczonych na prowadzenie działalności gospodarczej takie jak zakupienie i położenie płytek i terakoty, artykułów sanitarnych, pomalowanie ścian, zamontowanie sufitu podwieszanego itp. oraz zakupienie i ułożenie kostki brukowej przed wejściem do sklepu - będzie ona służyła jako parking dla klientów sklepu. Część z tych nakładów zostanie (w 50%) pokryta ze środków Unii Europejskiej z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Prace te nie spowodują zmiany powierzchni pomieszczenia przeznaczonego na prowadzenie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wydatki poniesione na adaptację budynku będą stanowić koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia wydatku, czy powinny zwiększać wartość początkową budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy opisane wydatki powinny być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ:

Wydatek na adaptację budynku oraz na zakup/położenie kostki brukowej został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów - zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie został wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ww. ustawy. Wydatek ten nie wpływa na powiększenie wartości budynku - określa to art. 22 g ust. 17 ustawy, który wskazuje zamknięty katalog przypadków, kiedy możliwe jest powiększenie wartości początkowej środka trwałego o wartość dokonanych ulepszeń i nie należy do niego wartość początkowa budynku określona do celów amortyzacji na podstawie art. 22g ust 10 (metodą uproszczona). W tym przypadku nie znajdzie również zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, gdyż wydatki te nie powiększają zgodnie z art. 22 g ust. 17 wartości początkowej środków trwałych.

Ustawodawca mówi, że jedynie spełnienie tej przesłanki powoduje, że wydatków takich nie można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a o ich wartość należy powiększyć wartość początkową środka trwałego i naliczać od niej odpisy amortyzacyjne.

Skoro zatem, w przypadku określenia wartości początkowej środka trwałego w sposób uproszczony na podstawie art. 22g ust. 10 ww. ustawy, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę nie wpływają na zwiększenie wartości początkowej tego środka trwałego, to tym samym należy stwierdzić, iż wydatki te można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (w wysokości nie pokrytej dotacja).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są poniesione wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, bądź zagwarantowanie źródła przychodów pod warunkiem, że nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle powyższego dany środek trwały musi spełniać warunek kompletności i zdatności do używania w momencie przekazania do użytkowania a więc przed rozpoczęciem amortyzacji.

Przy czym w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca z małżonką w 2008 roku kupił grunt, na którym wybudował budynek mieszkalny na własne potrzeby mieszkaniowe. Wnioskodawca w 2011 roku zamierza rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sklepu spożywczego. Działalność ta prowadzona będzie na parterze budynku. Budynek ten Wnioskodawca zamierza wprowadzić do działalności, a wartość początkową określić zgodnie z normą prawną wyrażoną w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym. Następnie w celu przystosowania przedmiotowego budynku mieszkalnego do potrzeb działalności gospodarczej, zostaną w nim przeprowadzone prace adaptacyjne.

Zauważyć należy, iż na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych właściciele budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych służących prowadzonej działalności gospodarczej, jeśli podejmą decyzję o ich amortyzowaniu, mają możliwość wyboru sposobu ustalania ich wartości początkowej, tj. albo zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie zasadami określonymi w przepisach art. 22g ust. 1 ww. ustawy albo według zasady szczególnej, w sposób „uproszczony” uregulowanej przepisami art. 22g ust. 10 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22g ust. 10 ww. ustawy podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 2 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Przy czym budynki mieszkalne i lokale mieszkalne, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 nie podlegają objęciu ewidencją środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (art. 22n ust. 3 ww. ustawy).

Jednocześnie w myśl art. 22g ust. 17 cytowanej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji

Wskazać należy, iż cytowany powyżej przepis art. 22g ust. 17 ww. ustawy, nakazujący powiększenie wartości początkowej środka trwałego o sumę wydatków na jego ulepszenie odnosi się do wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15. Nie wymienia natomiast art. 22g ust. 10 ww. ustawy. Dlatego też należy stwierdzić, iż powyższy przepis dotyczący konieczności zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki na ulepszenie przekraczające 3.500 zł nie ma zastosowania w przypadku, gdy wartość ta została ustalona w sposób uproszczony - co ma miejsce w przedstawionej we wniosku sytuacji.

W przypadku zastosowania ww. metody ustalenia wartości początkowej budynku mieszkalnego przeznaczonego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (sklep), wydatki które zostaną następnie poniesione na adaptację tego budynku, będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności w momencie ich poniesienia, jeżeli w wyniku przeprowadzonych prac i nakładów nie ulegnie zmianie wielkość powierzchni użytkowej stanowiącej podstawę ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przeciwnym przypadku wydatki te stanowić będą element wartości początkowej środka trwałego.

Reasumując, w przypadku ustalenia wartości początkowej budynku mieszkalnego metodą uproszczoną, wydatki poniesione na wykonanie prac adaptacyjnych, nie zwiększających powierzchni budynku, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia w wysokości nie pokrytej dotacją.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.