INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 oraz § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności w kasie mieszkaniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności w kasie mieszkaniowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 27 grudnia 2001 r. Wnioskodawca z żoną zawarł umowę w banku mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na oszczędzanie w kasie mieszkaniowej na okres 60 miesięcy, tj. do listopada 2006 r. W trakcie trwania tej umowy małżonkowie dokonywali odliczeń od podatku dochodowego w wysokości 30% wpłacanych kwot. Od dnia 19 lutego 2007 r. Zainteresowany wraz z żoną przedłużali rocznymi aneksami umowę na oszczędzanie w kasie mieszkaniowej do grudnia 2010 r., nie wykorzystując już odliczeń. Dnia 17 stycznia 2011 r. wystąpili Oni o wycofanie zgromadzonych środków bez wniosku o kredyt kontraktowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy – by nie tracić wykorzystanej ulgi w podatku dochodowym – małżonkowie powinni całość środków zgromadzonych na rachunku kasy mieszkaniowej w okresie od dnia 27 grudnia 2001 r. do grudnia 2010 r., przeznaczyć na cele mieszkaniowe, czy tylko tą część, od której dokonywali oni odliczeń, tj. do listopada 2006 r., a pozostałą przeznaczyć na inne cele...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykorzystana ulga dotyczy tylko części środków zgromadzonych na rachunku i tylko ta część, by nie tracić ulgi, powinna być przeznaczona na cele mieszkaniowe. Pozostała część nie ma związku z ulgą i podczas ewentualnej kontroli w zakresie przeznaczenia tych środków nie powinna być brana pod uwagę.

Ponadto, Zainteresowany stoi na stanowisku, iż przy przeznaczeniu całości wycofanych środków na inne cele niż cele mieszkaniowe, wykorzystana ulga w podatku dochodowym podlega zwrotowi w wysokości faktycznie wykorzystanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509), podatnikom, którzy zawarli umowę o kredyt kontraktowy z bankiem prowadzącym kasę mieszkaniową o systematyczne gromadzenie oszczędności, według zasad określonych w przepisach o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego i przed dniem 1 stycznia 2002 r. nabyli prawo do odliczenia od podatku wydatków poniesionych na cel określony w art. 27a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., przysługuje, na zasadach określonych w tej ustawie, prawo do odliczenia od podatku dalszych kwot wpłaconych oszczędności na kontynuację systematycznego gromadzenia oszczędności wyłącznie na tym samym rachunku oszczędnościowo kredytowym i w tym samym banku prowadzącym kasę mieszkaniową, poniesionych od dnia 1 stycznia 2002 r., do upływu określonego przed dniem 1 stycznia 2002 r. terminu systematycznego gromadzenia oszczędności, wynikającego z umowy o kredyt kontraktowy.

Jednocześnie, stosownie do postanowień art. 6 ust. 1 ww. ustawy z dnia 21 listopada 2001 r., przepis art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., ma zastosowanie do wymienionych w nim zdarzeń, powstałych po dniu 1 stycznia 2002 r.

Natomiast z przepisu art. 27a ust. 13 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2001 r., wynika, że jeżeli podatnik skorzystał z odliczeń od dochodu (przychodu) lub podatku z tytułu wydatków poniesionych na cele określone w ust. 1 pkt 2, a następnie wycofał oszczędności z kasy mieszkaniowej, z wyjątkiem gdy wycofana kwota po określonym w umowie o kredyt kontraktowy okresie systematycznego oszczędzania została wydatkowana zgodnie z celami systematycznego oszczędzania na rachunku prowadzonym przez tę kasę – do dochodu (przychodu) lub podatku należnego za rok, w którym zaistniały te okoliczności, dolicza się odpowiednio kwoty poprzednio odliczone z tych tytułów.

W świetle powyższego, obowiązek doliczenia kwot uprzednio odliczonych z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności wyłącznie na jednym rachunku oszczędnościowo-kredytowym i w jednym banku prowadzącym kasę mieszkaniową występuje w przypadku wycofania oszczędności z kasy mieszkaniowej:

1. przed upływem okresu systematycznego oszczędzania,
2. lub po upływie ww. okresu, w sytuacji gdy środki zgromadzone na tym rachunku nie zostaną wydatkowane zgodnie z celami systematycznego oszczędzania.
   
   

Dla zachowania prawa do ulgi z tytułu systematycznego oszczędzania w kasie mieszkaniowej wycofane środki w myśl art. 27a ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do końca 2001 r., muszą być przeznaczone na cele określone w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), zgodnie z którym celami mieszkaniowymi są służące zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych kredytobiorcy:

1. nabycie, budowa, przebudowa, rozbudowa lub nadbudowa domu albo lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość,
2. uzyskanie spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, albo prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego,
3. remont domu albo lokalu, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem bieżącej konserwacji i odnowienia mieszkania,
4. spłata kredytu bankowego zaciągniętego na cele wymienione w pkt 1-3,
5. nabycie działki budowlanej lub jej części pod budowę domu jednorodzinnego lub budynku mieszkalnego, w którym jest lub ma być położony lokal mieszkalny kredytobiorcy.
   
   

Z ww. przepisów wynika, że aby nie utracić prawa do odliczeń związanych z oszczędzaniem w kasie mieszkaniowej podatnik powinien przeznaczyć wycofane po okresie oszczędzania środki na co najmniej jeden z wyżej wymienionych celów systematycznego oszczędzania. Utrata prawa do ulgi z powyższego tytułu następuje tylko w przypadkach określonych w ww. art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do końca 2001 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w okresie od dnia 27 grudnia 2001 r. do grudnia 2010 r. systematycznie gromadzili oszczędności na jednym rachunku oszczędnościowo-kredytowym, w banku mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzącym kasę mieszkaniową. Przy czym, w okresie od dnia 27 grudnia 2001 r. do listopada 2006 r. małżonkowie korzystali z odliczeń od podatku dochodowego, a po tym okresie do grudnia 2010 r. – nie korzystali z tychże odliczeń.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż skoro przedmiotowa ulga podatkowa dotyczyła jedynie części środków zgromadzonych w kasie mieszkaniowej, to Wnioskodawca w celu zachowania prawa do ulgi jest obowiązany udokumentować wydatkowanie, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, tylko tej części środków, które były przedmiotem tejże ulgi podatkowej, tj. środków zgromadzonych w kasie mieszkaniowej. Pozostałe środki nie podlegają rygorom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący ulgi z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności w kasie mieszkaniowej, został złożony przez jednego z małżonków, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z małżonków, tj. żony Zainteresowanego.

Żona Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.