INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4.02.2011 r. (data wpływu 10.02.2011 r.), uzupełnionym w dniu 4.04.2011 r. (data nadania 31.03.2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23.03.2011 r. nr IPPB3/423-152/11-3/JG, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z budową parkingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.02.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z budową parkingu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 23.03.2011 r., nr IPPB3/423-152/11-3/JG, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 23.03.2011 r., skutecznie doręczono dnia 28.03.2011 r., zaś w dniu 4.04.2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 31.03.2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nauczania języków obcych. Miejscem prowadzenia działalności jest budynek na osiedlu domów jednorodzinnych. Ponieważ znacząca ilość słuchaczy oraz lektorzy prowadzący zajęcia dojeżdżają na zajęcia własnymi samochodami, Spółka wystąpiła do Urzędu Miasta o wyrażenie zgody na budowę przed szkołą parkingu, na terenie tzw. pasa drogowego należącego do Miasta. Taką decyzję wraz z pozwoleniem na budowę Spółka otrzymała. Budowę parkingu zakończono w XI.2006r. Koszt budowy parkingu to kwota 43 tys. zł, który Spółka zaliczyła do inwestycji w obcym środku trwałym i amortyzowała. Jednocześnie Spółka otrzymywała na każdy kolejny rok zgodę z Urzędu Miasta na używanie parkingu jako zgodę na zajęcie pasa drogowego z prawem wyłączności za odpowiednią opłatą tj. kwota średnio 6500 zł rocznie. O wydanie takiej decyzji Spółka występowała pod koniec każdego roku. Jednak w dniu 23 grudnia 2010 r. Spółka otrzymała decyzję nie zezwalającą od stycznia 2011 r. na zajęcie parkingu na prawach wyłączności. W uzasadnieniu niniejszej decyzji powołano się na skargi mieszkańców - właścicieli innych posesji, którzy dotychczas z parkingu korzystać nie mogli.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka może nadal amortyzować pozostałą część poniesionych nakładów, ponieważ w dalszym ciągu słuchacze mogą z parkingu korzystać w miarę wolnych miejsc, czy też zaliczyć z dniem 01-01-2011 r. do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną część inwestycji...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Odpisy amortyzacyjne począwszy od roku 2011 nie mogą stanowić w całości kosztów uzyskania przychodów, ponieważ inwestycja nie będzie związana wyłącznie z działalnością gospodarczą, bo staje się ogólnodostępna, a nie jest możliwe wyliczenie w jakiej części z parkingu będzie korzystać Spółka.

Ponieważ poniesione przez Spółkę nakłady nie zostały fizycznie zlikwidowane, lecz przekazane właścicielowi obcego środka trwałego, oraz nie wiąże się to z utratą przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności, to niezamortyzowana część inwestycji jest dla spółki kosztem uzyskania przychodów z dniem 01-01-2011r. Nie ma tutaj zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 – nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy – nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W sytuacji przeprowadzania przez Wnioskodawcę własnych inwestycji w celu zwiększenia przychodów przez niego osiąganych, ponosi on nakłady na budowę/ulepszenie elementów infrastruktury zewnętrznej – niestanowiącej własności Wnioskodawcy, do używania której nie ma tytułu prawnego w postaci umowy najmu, dzierżawy (Spółka otrzymywała tylko raz w roku zgodę od Urzędu Miasta na zajęcie tzw. pasa drogowego, z prawem wyłączności do używania) - takiej jak drogi publiczne, nakłady na tę infrastrukturę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Są bowiem wydatki, które pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem. Takiego rodzaju wydatkami są m.in. wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu zapewnienie słuchaczom szkoły oraz lektorom miejsca parkingowego, który znajduje się na terenie tzw. pasa drogowego należącego go Urzędu Miasta. Budowa takiego parkingu obok szkoły znacznie ułatwia dojazd słuchaczom oraz lektorom na zajęcia, w związku z tym parking ten jest istotny dla prawidłowego funkcjonowania szkoły. Od listopada 2006 r. do grudnia 2010 r., raz w roku, Spółka otrzymywała od Urzędu Miasta zgodę na wyłączne korzystanie z parkingu. Od stycznia 2011 r. Urząd Miasta nie wyraził zgody na wyłączne korzystanie z tegoż parkingu przez Spółkę. Parking wraz z poniesionymi nakładami został zwrócony właścicielowi, czyli Urzędowi Miasta - stał się ogólnodostępny.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika. Przez okres listopad 2006 r. – grudzień 2010 r. Spółka traktowała parking jako inwestycję w obcym środku trwałym i dokonywała, od nakładów inwestycyjnych poczynionych w tym środku, odpisów amortyzacyjnych. Po tym okresie parking wraz z nakładami stał się ogólnodostępny, został zwrócony Urzędowi Miasta, poczynione nakłady na jego budowę od tego momentu nie mogą stanowić inwestycji w obcym środku trwałym i nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki takie mogą stanowić koszt podatkowy, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy, o ile podatnik wykaże spełnienie dwóch warunków tzn. wykaże:

• związek ze swoją działalnością,
• co najmniej pośredni związek z celem uzyskania przychodów.
  
  

Słuchacze i pracownicy Spółki nadal będą korzystać z przedmiotowego parkingu, jednakże w ograniczonym zakresie, albowiem parking ten jest ogólnodostępny. Ponieważ jednocześnie wydatki poczynione na budowę parkingu będą przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio - w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, należy stwierdzić, iż wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Pod warunkiem, że poniesione nakłady nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego koszty podatkowe, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z tym, że kosztów budowy parkingu (w wartości niezamortyzowanej części inwestycji) nie można bezpośrednio powiązać z przychodami danego roku podatkowego, są one potrącane w roku, w którym przestały spełniać warunki uznania przedmiotowych nakładów za nakłady w obcym środku trwałym.

Wskazać należy, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.