Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-2/13/BP
z 3 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2012r. (data wpływu 19 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z wprowadzonym Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2011r., dotyczącym wyrobów objętych akcyzą, firma Wnioskodawcy stała się pośredniczącym podmiotem węglowym. Działając zgodnie z ww. rozporządzeniem i obowiązującymi przepisami, Zainteresowany dołącza do przemieszczanych wyrobów węglowych dokument dostawy i prowadzi ewidencję wyrobów węglowych. W/w prowadzi działalność handlową wyrobów węglowych. Dotyczy ona węgli antracytowych (CN 2701), oraz zasypki termoizolacyjnej (CN 2704). Wszystkie wyroby węglowe sprzedawane są w całości bezpośrednio lub pośrednio do celów metalurgicznych (nie są sprzedawane do celów opałowych). Jednocześnie wszystkie ww. surowce kupowane są od pośredniczących podmiotów węglowych zwolnionych od akcyzy i wszystkie ww. wyroby sprzedawane są do pośredniczących podmiotów węglowych (lub końcowych odbiorców zużywających je) zwolnionych od akcyzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w opisanej sytuacji, zakupywane wyroby węglowe nie są traktowane jako akcyzowe i nie podlegają przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym jako nie służące celom opałowym?
2. Czy w opisanej sytuacji wyroby węglowe sprzedawane do kontrahentów, wykorzystujących je do produkcji wyrobów węglowych dla celów metalurgicznych, nie są traktowane jako akcyzowe i nie podlegają przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym jako nie służące celom opałowym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Ad 1. Ze względu na fakt, iż zakupywane wyroby węglowe nie służą celom opałowym, nie są wyrobami węglowymi w pojęciu ustawy o podatku akcyzowym i nie podlegają jej przepisom i opodatkowaniu. Ad 2. Ze względu na fakt, iż sprzedawane wyroby węglowe nie służą celom opałowym, nie są wyrobami węglowymi w pojęciu ustawy o podatku akcyzowym i nie podlegają jej przepisom i opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w pozycji 20 pod kodem ex CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu – jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex – dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

W tym miejscu warto wskazać, że zwrot zużyty do celów opałowych był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 30 kwietnia 2001r. w sprawie o sygn. C-240/01 Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec, gdzie w uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że pomimo braku w przepisach unijnych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji. Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania wyrobu jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że celem nałożenia na przedmiotowe wyroby podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe, jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których wyroby ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. Trybunał stwierdził, iż we wszystkich tych przypadkach wyroby ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod red. A. Kalinowskiej i Sz. Parulskiego, Warszawa 2006, s. 31-35 i 76-80).

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 ^oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
   
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
   
4. import wyrobów węglowych;
   
5. eksport wyrobów węglowych;
   
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
   
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
   
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
   
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca stał się pośredniczącym podmiotem węglowym. W/w dołącza do przemieszczanych wyrobów węglowych dokument dostawy i prowadzi ewidencję wyrobów węglowych. Zainteresowany prowadzi działalność handlową wyrobów węglowych. Dotyczy ona węgli antracytowych (CN 2701), oraz zasypki termoizolacyjnej (CN 2704). Wszystkie wyroby węglowe sprzedawane są w całości bezpośrednio lub pośrednio do celów metalurgicznych (nie są sprzedawane do celów opałowych). Jednocześnie wszystkie ww. surowce kupowane są od pośredniczących podmiotów węglowych zwolnionych od akcyzy i wszystkie ww. wyroby sprzedawane są do pośredniczących podmiotów węglowych (lub końcowych odbiorców zużywających je) zwolnionych od akcyzy.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę, iż jak wskazano powyżej, stosownie do postanowień załącznika nr 1 poz. 19 i 21 ustawy, za wyroby akcyzowe uznaje się klasyfikowane do kodu CN 2701 oraz 2704 00 – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Przeznaczenie do celów opałowych zatem determinuje możliwość uznania ww. wyrobów za wyrób akcyzowy. Tym samym w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę, tj. zakupu surowców od pośredniczących podmiotów węglowych nie przeznaczonych ani wykorzystywanych do celów opałowych, które następnie są sprzedawane pośredniczącym podmiotom węglowym (lub końcowym odbiorcom zużywających je) do celów metalurgicznych, ale nie do celów opałowych stwierdzić należy, że wyroby powyższe nie są wyrobami węglowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym należy uznać, iż zakupione a następnie sprzedawane przez Wnioskodawcę surowce nie przeznaczone do celów opałowych, nie są traktowane jako wyroby akcyzowe podlegające przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy jednak mieć na uwadze, iż powyższe dotyczy sytuacji gdy nabywane i sprzedawane wyroby w żadnej mierze w procesach metalurgicznych nie są zużywane do celów opałowych o jakich mowa w powołanym wyżej wyroku TSUE C-240/01. Tym samym jeżeli przedmiotowe wyroby w procesach metalurgicznych ulegają spalaniu w celu wytwarzania ciepła należy zaliczyć je do wyrobów węglowych, które przy spełnieniu odpowiednich warunków mogą korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego. Powyższe oznacza zatem, że w interesie Wnioskodawcy (podatnika podatku akcyzowego) jest posiadanie odpowiednich dokumentów, z których ma wynikać, iż nabywane i sprzedawane wyroby do celów metalurgicznych nie są przeznaczone przez Wnioskodawcę ani ich odbiorcę do szeroko rozumianych celów opałowych.

Z powyższego wynika zarazem, iż Wnioskodawca powinien rozróżnić transakcje związane z przedmiotowymi wyrobami, które nie podlegają przepisom ustawy o podatku akcyzowym (dotyczące wyrobów nie przeznaczonych do celów opałowych) oraz wyrobów węglowych przeznaczonych do zużycia do celów opałowych w procesach metalurgicznych ale korzystających ze zwolnienia z akcyzy ze względu na przeznaczenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.