Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-274/12-4/DS
z 27 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2012 r. (data wpływu 24 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu 16.11.2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka należy do grupy kapitałowej, w której jednostką dominującą wyższego szczebla jest AL z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Wnioskodawca otrzymał faktury za usługi zarządcze. Faktury dotyczą przeniesienia kosztów zarządzania całą grupą na Wnioskodawcę w tej części, która przypada na Niego.

Jedna z faktur została wystawiona przez OE z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. OE należy do tej samej grupy kapitałowej, a jednocześnie jest jedynym udziałowcem Wnioskodawcy.

Druga z faktur została wystawiona przez MPO z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

MPO należy do tej samej grupy kapitałowej.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 listopada 2012 r. doprecyzowano przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż

• skrót „OE” to skrót od nazwy Spółki „OE z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich”;
• usługi zarządcze polegają na zarządzaniu Wnioskodawcą w zakresie, w jakim wykonuje to zarząd Spółki, tzn. członkowie zarządu Wnioskodawcy są pracownikami OE i MPO. Koszty ich wynagrodzenia w części przypadającej na Wnioskodawcę są „przerzucane” w Jego koszty. Czyli usługi te polegają między innymi na reprezentowaniu Spółki na zewnątrz, podejmowaniu kluczowych decyzji odnośnie dalszego rozwoju Firmy, inwestowania, zawierania kontraktów itp.;
• obie spółki będą odbiorcami należności z poszczególnych faktur;
• zarówno spółka OE, jak i MPO są osobami prawnymi;
• siedziba OE LLC jest w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, siedziba MPO jest w Zjednoczonych Emiratach Arabskich;
• Wnioskodawca jak na razie nie jest i najprawdopodobniej nie będzie w posiadaniu certyfikatów rezydencji podatkowej OE, jak i MPO, niemniej jednak nie może On tego na pewno wykluczyć;
• Wnioskodawca bierze pod uwagę fakt, że OE jak i MPO mogą posiadać certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii, ponieważ w Wielkiej Brytanii jest siedziba innej spółki należącej do tej samej grupy kapitałowej co Wnioskodawca, OE i MPO.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wystawione faktury dotyczące przeniesienia kosztów stanowią przychód dla OE i MPO podlegający opodatkowaniu podatkiem u źródła?
2. Jeśli tak, to w jakiej wysokości należy zapłacić podatek?
3. Jaka będzie sytuacja w przypadku:
   1. nieposiadania certyfikatu rezydencji przez obie firmy;
   2. posiadania certyfikatu rezydencji przez obie firmy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich;
   3. posiadania certyfikatu rezydencji przez obie firmy w Wielkiej Brytanii?

Jednocześnie w piśmie uzupełniającym z dnia 12 listopada 2012 r. Spółka wyjaśniła, iż podpunkty a) - c) pytania nr 3 dotyczą posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej obu firm, tj. OE i MPO.

Treść poniższego uzasadnienia własnego stanowiska w zakresie pytań nr 1 i 2 wynika z powyższego pisma stanowiącego uzupełnienie do wniosku.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawione faktury za usługi zarządcze stanowią przychód odpowiednio dla OE i MPO podlegający opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W ocenie Wnioskodawcy, należy zapłacić podatek w wysokości 20% kwoty należnej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli firma nie posiada certyfikatu rezydencji, w przypadku płatności za opisane usługi, należy 80% kwoty wpłacić na rzecz kontrahenta, 20% podatku u źródła na rzecz właściwego urzędu skarbowego.

Jeśli firma posiada certyfikat rezydencji w Zjednoczonych Emiratach Arabskich lub w Wielkiej Brytanii mają zastosowanie odpowiednie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którymi Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W powyższej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości 20% przychodów.

W powyższej regulacji wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w powyższym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznaczać to może, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być jedynym czynnikiem determinującym, który zakwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w omawianej regulacji po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast treść art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka otrzymała faktury za usługi zarządcze. Usługi te polegają między innymi na reprezentowaniu Spółki na zewnątrz, podejmowaniu kluczowych decyzji odnośnie dalszego rozwoju Firmy, inwestowania, zawierania kontraktów itp. Faktury dotyczą przeniesienia kosztów zarządzania całą grupą na Wnioskodawcę w tej części, która przypada na Niego. Jedna z faktur została wystawiona przez OE z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (dalej: OE). Druga z faktur została wystawiona przez MPO również z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Oba wskazane podmioty należą do tej samej co Spółka grupy kapitałowej, są osobami prawnymi i jednocześnie będą odbiorcami należności z poszczególnych faktur. Wnioskodawca jak na razie nie jest i najprawdopodobniej nie będzie w posiadaniu certyfikatów rezydencji podatkowej obu podmiotów, niemniej jednak nie może On tego na pewno wykluczyć.

W świetle powyższego, należy zauważyć, iż usługi zarządcze wykonywane przez nierezydentów (tu: OE oraz MPO) na rzecz Wnioskodawcy mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód uzyskany z tytułu wykonania przedmiotowych usług zarządczych zostanie osiągnięty na terytorium Polski, albowiem występuje gospodarczy związek tego dochodu z terytorium Polski. W niniejszej sprawie istotne znaczenie ma fakt, iż to polski podmiot (tu: Wnioskodawca) korzysta ze skutków usług nierezydentów, a zatem źródłem powstania dochodu nierezydentów jest Rzeczpospolita Polska, w części w jakiej usługi dotyczą Wnioskodawcy.

Reasumując, wystawione faktury za usługi zarządcze stanowią przychód odpowiednio dla OE i MPO podlegający opodatkowaniu podatkiem u źródła. Wnioskodawca dokonując przedmiotowych wypłat na rzecz nierezydentów będzie zobowiązany jako płatnik, na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat w wysokości 20%.

Podkreślić należy, iż Spółka opisując zdarzenie przyszłe we wniosku, jak też następnie w jego uzupełnieniu wskazała, iż siedziba obu podmiotów świadczących na rzecz Spółki usługi zarządcze znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Jednakże Spółka bierze pod uwagę również fakt, że podmioty te mogą posiadać certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii.

Wobec powyższego, wskazać należy, iż zgodnie z Modelową Konwencją w sprawie podatku do dochodu i majątku oraz Komentarzem do niej, przyjęta została definicja określenia „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie”. Definicja dotycząca określenia miejsca zamieszkania lub siedziby przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw, jako kryterium poddania obowiązkowi podatkowemu, wymienia: stałe miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, siedzibę zarządu lub każde kryterium podobnego charakteru. Zatem, zakresem podmiotowym umów o unikaniu podwójnego opodatkowania objęte zostały osoby, które „podlegają opodatkowaniu” w Umawiającym się Państwie na mocy jego ustawodawstwa i na podstawie różnych innych kryteriów. Tym samym, decydujące znaczenie ma rezydencja podatkowa podatnika (podmiotu zagranicznego uzyskującego w Polsce przychody).

Fakt bycia rezydentem podatkowym danego kraju potwierdza certyfikat rezydencji, który stanowi – zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracyjny państwa siedziby podatnika.

Polska ma podpisane umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zarówno z Wielką Brytanią, jak i ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy sporządzonej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373), należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Jednakże takie należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 ww. umowy).

Na podstawie art. 12 ust. 3 tej umowy, określenie „należności licencyjne”, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej, z wyłączeniem jednak opłat związanych z eksploatacją kopalń i kamieniołomów lub z wydobyciem surowców naturalnych.

Natomiast stosownie do art. 12 ust. 1 konwencji podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 tej konwencji).

W myśl art. 12 ust. 3 ww. konwencji, określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how).

Z uwagi na treść powyższych definicji, stwierdzić należy, iż usługi zarządzania świadczone przez OE i MPO na rzecz Spółki nie wchodzą w ich zakres.

Jednakże, aby skorzystać z postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania niezbędne jest posiadanie przez Spółkę w dacie wypłaty należności z tytułu ww. świadczeń certyfikatu rezydencji podatkowej wskazanych podmiotów.

Końcowo należy zauważyć, że zdaniem tut. Organu, zastosowanie winna znaleźć umowa zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, z uwagi na fakt posiadania przez OE i MPO siedziby w tym państwie, co wskazała również Spółka.

Reasumując, w sytuacji, gdy Spółka nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej OE i MPO – opodatkowanie należności z tytułu usług zarządczych nastąpi według stawki 20% wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w przypadku posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji podatkowej ww. podmiotów, Spółka winna uwzględnić postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanej przez Rzeczpospolitą Polską z tym państwem, którego rezydentem podatkowym są oba podmioty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.