INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania przez Spółkę bonów obiadowych pracownikom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania przez Spółkę bonów obiadowych pracownikom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. (dalej: Spółka) nabywa od Kontrahenta bony obiadowe. Bony obiadowe są następnie przekazywane pracownikom Spółki.

Bony uprawniają pracowników do nabycia towarów i usług gastronomicznych od określonych podmiotów.

Nabycie bonów obiadowych udokumentowane jest notą księgową.

Kontrahent wystawia na rzecz Spółki fakturę VAT z tytułu usług pośrednictwa w dystrybucji bonów obiadowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie przez Spółkę bonów obiadowych pracownikom podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy

Przekazanie bonów obiadowych pracownikom Spółki nie podlega opodatkowania podatkiem VAT.

Bon obiadowy jako znak legitymacyjny

Bon obiadowy stanowi znak legitymacyjny inkorporujący w sobie określone prawa przysługujące posiadaczowi bonu. Posiadacz bonu jest bowiem uprawniony do nabycia konkretnych towarów i usług do wartości na jaką opiewa bon. W wyniku realizacji bonu obiadowego dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami lub nabycia usług przez posiadacza bonu od podmiotu wskazanego na bonie. Bon obiadowy stanowi więc dokument, którego realizacja wywołuje skutki tożsame z zapłatą za nabyte towary lub usługi za pomocą środków pieniężnych.

Oznacza to, że przekazanie bonu obiadowego pracownikom Spółki stanowi przekazanie dokumentu - środka płatniczego - na podstawie którego pracownicy są uprawnieni do nabycia określonych towarów lub usług.

Wydanie bonu jako czynność poza zakresem ustawy o VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Bon obiadowy jako znak legitymacyjny nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Jako, iż bon obiadowy nie jest towarem w rozumieniu ustawy o VAT, jego przekazanie pracownikom Spółki nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przekazanie pracownikom Spółki bonów obiadowych nie stanowi również świadczenia usług. Bon daje bowiem wyłącznie prawo do nabycia określonych usług (np. usług gastronomicznych). A zatem do świadczenia usług dochodzi dopiero w momencie realizacji samego bonu. Przy czym podmiotem świadczącym usługi nie jest Spółka, ale usługodawca, który w związku z wydaniem bonu zobowiązał się do ich świadczenia.

Samo przekazanie przez Spółkę bonu stanowi zatem przekazanie pracownikowi swoistego środka płatniczego, w zamian za który pracownik ten może nabyć wybrane przez niego towary i usługi za kwotę wskazaną na przekazanym bonie obiadowym. Jako, że brak jest w ustawie o VAT przepisu nakazującego opodatkowanie VAT przekazania środków płatniczych, czynność ta nie podlega opodatkowaniu VAT.

Interpretacje organów podatkowych

Prawidłowość powyższego stanowiska Spółki potwierdzają następujące interpretacje organów podatkowych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 września 2008 r., sygn. ILPP1/443-581/08-2/MT, cyt.:
  „W przedmiotowym stanie faktycznym, w związku z niemożnością zakwalifikowania bonów żywnościowych do towarów lub usług w rozumieniu ustawy o VAT, należy czynność wydania przedmiotowego bonu udokumentować notą księgowo - obciążeniową”.

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 marca 2010 r., sygn. IPPP1/443-62/10-2/AW, cyt.:
  „Sprzedaż klientom korporacyjnym „wirtualnych bonów” nie stanowi ani dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani świadczenia usług zdefiniowanego w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy. Przedmiotowy wirtualny bon jest swoistym bonem towarowym, który upoważnia do odbioru w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy. Bon nie jest towarem, zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Przekazania bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi”.
  
  

Reasumpcja:

• wydanie bonu obiadowego pracownikowi Spółki nie stanowi ani dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT,

• wydanie bonu obiadowego pracownikowi Spółki nie podlega opodatkowaniu VAT.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności zdefiniowany został w odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy o VAT. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionej w złożonym wniosku sytuacji wynika, iż Spółka nabywa od Kontrahenta bony obiadowe. Bony obiadowe są następnie przekazywane pracownikom Spółki. Bony te uprawniają pracowników do nabycia towarów i usług gastronomicznych od określonych podmiotów.

Zwrócić należy uwagę, że ustawodawstwo podatkowe nie definiuje pojęcia bonu towarowego, ani bonu obiadowego. W związku z tym zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl), bon to dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług. Bon stanowi zatem rodzaj dokumentu uprawniającego do otrzymania w określonym terminie pewnych towarów czy też korzystania z usług. Bon obiadowy nie jest więc towarem, a jedynie dokumentem uprawniającym jego okaziciela do otrzymania towaru lub usługi o wartości określonej w bonie i daje wyłącznie prawo do nabycia określonych towarów lub usług (np. usług gastronomicznych). A zatem do dostawy towarów bądź świadczenia usług dochodzi dopiero w momencie realizacji samego bonu.

Odnosząc zatem przedstawioną w złożonym wniosku sytuację do powołanych przepisów prawa podatkowego mających zastosowanie w sprawie stwierdzić należy, iż przekazanie bonów obiadowych pracownikom nie stanowi ani dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani świadczenia usług zdefiniowanego w art. 8 ust. 1 tej ustawy, i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy. Przedmiotowy bon obiadowy jest w rzeczywistości bonem towarowym, który upoważnia do odbioru określonych towarów, i dlatego nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy. Bon nie jest towarem, a jedynie zastępuje środki pieniężne, z które zwyczajowo nabywa się towary. Przekazania bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można uznać również za świadczenie usług. Przedmiotowe bony same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb – nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Dopiero realizacja bonu, czyli faktyczne nabycie towaru lub usługi, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego u sprzedawcy (emitenta bonu) z tytułu dokonanej przez niego dostawy towaru lub świadczenia usługi na rzecz nabywcy, tj. pracownika Spółki.

Reasumując, analiza powołanych przepisów w konfrontacji z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym prowadzi do wniosku, iż wydanie bonów obiadowych pracownikom Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a także zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.