INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01.02.2010r. (data wpływu 23.08.2010r.), uzupełnione pismem z dnia 12.11.2010r. (data wpływu 15.11.2010r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 04.11.2010r. Nr IPPP2/443/621/10-2/JW o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania zakupu samochodu osobowego z krajów Unii Europejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.08.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania zakupu samochodu osobowego z krajów Unii Europejskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług mechaniki pojazdowej. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Usługi w zakresie naprawy pojazdów są główne i przeważające w przychodach Wnioskodawcy. W 2008 r. Wnioskodawca rozszerzył działalność również o handel samochodami m.in. sprowadzanymi z zagranicy (kraje wspólnoty). Spółka dokonała zakupu samochodu osobowego w Unii Europejskiej od podatnika będącego podatnikiem podatku VAT w swoim kraju. Dokumenty jakie Wnioskodawca uzyskał przy zakupie tego samochodu to potwierdzenie, że sprzedawca jest podatnikiem podatku VAT i faktura VAT wystawiona przez niego, zatem transakcja może być rozliczona jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Dokument ten (faktura VAT) nie zawiera naliczonego VAT-u, więc kwota na niej zawarta została potraktowana jako netto. W danym miesiącu został naliczony VAT należny (poz. 32 i 33 deklaracji VAT-7) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i naliczony w tej samej kwocie po stronie zakupów. Przy sprzedaży tego samochodu Wnioskodawca wystawił zwykłą fakturę VAT doliczając i odprowadzając do właściwego Urzędu Skarbowego VAT należny od tej transakcji.

Reasumując przy rozliczeniu tego samochodu VAT należny i naliczony wzajemnie się pokryły, a gdy doszło do zbycia samochodu Wnioskodawca musiał odprowadzić cały VAT od sprzedaży niejako drugi raz.

W piśmie z dnia 12.11.2010 r., stanowiącym uzupełnienie do złożonego wniosku Strona wskazała, iż dokumentem stwierdzającym fakt nabycia tego samochodu, w posiadaniu jakiego Wnioskodawca jest, to - faktura wystawiona przez firmę litewską będącą zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT na swoim terenie co wynika z tłumaczenia dokumentów zakupowych i liter przed numerem identyfikacyjnym sprzedawcy. Na tejże fakturze jest jedna kwota odpowiadająca kwocie zakupu tego samochodu. Do tej kwoty przeliczonej na PLN został doliczony VAT należny (faktura wewnętrzna od nabyć wewnątrzwspólnotowych) i jednocześnie odliczony VAT naliczony od zakupu. Na dokumencie litewskim nie ma naliczonego VAT przez podmiot litewski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zgodne z przepisami jest naliczenie przy opisanej sytuacji kolejny raz VAT-u od sprzedaży...
2. Kiedy Wnioskodawca może wystawić fakturę VAT marża, gdzie nie ma naliczonego VAT-u nie prowadząc działalności komisowej...
3. Jakie muszą być dokumenty stwierdzające nabycie samochodu ( np. na Litwie) w krajach wspólnoty, żeby stosować faktury VAT marża...
4. Czy Wnioskodawca powinien opłacać VAT-23 lub VAT-24 i w jakich przypadkach...
5. Czy jeśli raz Wnioskodawca dokonał transakcji sprzedaż z naliczonym VAT - em, czy nie przeszkadza to w kolejnych transakcjach wystawiać faktur VAT marża...
6. Czy należy zadeklarować lub wybrać jakie transakcje będą dokonywane przez Wnioskodawcę we właściwym Urzędzie Skarbowym...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pierwsza sprzedaż samochodu jaki Wnioskodawca zakupił w krajach Unii Europejskiej do dalszej odsprzedaży została rozliczona poprawnie, gdyż zakup był od podatnika VAT – owca unijnego. Gdyby zakup był dokonany w komisie lub od osoby prywatnej nie będącej podatnikiem podatku VAT, wówczas Wnioskodawca miałby prawo zastosowania faktury VAT marża, nie biorąc tego pod uwagę, że nie prowadzimy komisu. Wnioskodawca uważa, że może wystawiać faktury VAT marża mimo, iż pierwsza sprzedaż w kraju była na zwykłą fakturę VAT (należny), bez informowania o tym odpowiedniego Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca uważa, że taki podatnik jak on może jednocześnie wystawiać faktury VAT marża i faktury VAT z naliczonym VAT- em należnym, tylko o wystawieniu odpowiedniego dokumentu decyduje to od kogo zakupił towar do dalszej odsprzedaży na terenie krajów Unii Europejskiej.

W piśmie z dnia 12.11.2010 r., stanowiącym uzupełnienie do złożonego wniosku Strona wskazała, iż firma od której dokonano zakupu nie może być podatnikiem VAT - u. Dokumentem nabycia powinna być umowa kupna-sprzedaży, faktura VAT-marża lub zwykły rachunek. Jeżeli samochód kupiony jest od podatnika VAT nie należy w Polsce opłacać VAT-23 lub VAT-24. W przeciwnym wypadku tak. Ponadto Strona twierdzi, iż nie należy niczego wybierać i deklarować, gdyż zastosowanie w Polsce faktury marża zależy od kogo kupujemy towar w krajach wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy, za wewnątrzwspónotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z ust. 2 cyt. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a)
- z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a).
   
   

Przepis ust. 1 stosuje się również – wg ust. 3 tego artykułu – w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 25. ust.1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20-30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00).

W myśl art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Zgodnie z art. 120 ust. 14 ww. ustawy, podatnik może stosować ogólne zasady opodatkowania do dostaw, do których stosuje się przepisy ust. 10 i 11. W przypadku zastosowania ogólnych zasad podatnik ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od towarów, o których mowa w ust. 11 (przepisy te nie dotyczą niniejszej sprawy), w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u tego podatnika z tytułu dostawy tych towarów.

W myśl art. 120 ust. 15 ww. ustawy, jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4 i 5, stosuje również ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania; w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w tych przepisach.

Przepis art. 120 ust. 16 ustawy stanowi, iż podatnik, o którym mowa w ust. 4 i 5, nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów, w przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża.

Natomiast z art. 120 ust. 19 ustawy wynika, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 106 ust. 8 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Stosownie do postanowień § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Natomiast w myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 8 cyt. rozporządzenia w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy:

1. w miejsce oznaczenia „FAKTURA VAT” stosuje się oznaczenie „FAKTURA VAT marża” lub
2. umieszcza się odesłanie odpowiednio do:
   1. przepisów art. 119 ustawy lub art. 306 dyrektywy,
   2. przepisów art. 120 ustawy lub art. 313 dyrektywy oraz
3. zawiera się dane określone w ust. 1 pkt 1-6 i 12.
   
   

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku takich czynności jak opodatkowane darowizny towarów, przekazanie towarów na cele osobiste, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), opodatkowane usługi świadczone nieodpłatne (art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, import usług wystawiane są faktury wewnętrzne. Celem udokumentowania przedmiotowej czynności Wnioskodawca obowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej - stosownie do treści przepisu art. 106 ust. 7 ww. ustawy.

Podatnik za dany okres rozliczeniowy może wystawić jedną fakturę wewnętrzną, dokumentującą wyżej wymienione czynności wykonane w danym okresie. Faktury wewnętrzne są także wystawiane w celu udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Art. 103 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Z kolei, według art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego. Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju – art. 103 ust. 4 ustawy.

W myśl art. 103 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

Zgodnie z art. 103 ust. 6 ustawy informacja, o której mowa w ust. 5, wraz z kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu i dowodem zapłaty, stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1.

Na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 103 ust. 7 ustawy, wzór Informacji o której mowa w ust. 5, został określony w drodze rozporządzenia, jako formularz VAT-23 (informacja o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu).

Należy zauważyć, że informację o nabywanych środkach transportu (VAT-23) podatnik składa, jeżeli w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia środek transportu ma być zarejestrowany przez podatnika na terytorium kraju bądź, jeżeli będzie przez niego użytkowany.

Jeżeli pojazdy te mają być dopuszczone do ruchu (zarejestrowane) na terytorium kraju, koniecznym jest przedłożenie we właściwym organie rejestrującym dokumentu (wydawanego w trybie art. 105 ust. 1 pkt 2 ustawy), potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tego tytułu (jest to zaświadczenie wydawane na formularzu VAT-25 na podstawie uprzednio złożonego wniosku VAT-24).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność w zakresie usług mechaniki pojazdowej. W 2008 r. Wnioskodawca rozszerzył działalność również o handel samochodami m.in. sprowadzanymi z zagranicy (kraje wspólnoty). Wnioskodawca wskazał, iż dokonał zakupu samochodu osobowego z Unii Europejskiej (Litwa). Wystawiona faktura przez firmę litewską będącą zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT na terenie swojego kraju, co wynika z tłumaczenia dokumentów zakupowych i liter przed numerem identyfikacyjnym sprzedawcy, opiewała na jedną kwotę odpowiadająca kwocie netto zakupu samochodu. Sprzedając przedmiotowy pojazd Wnioskodawca wystawił zwykłą fakturę VAT doliczając i odprowadzając do właściwego Urzędu Skarbowego podatek VAT należny od tej transakcji.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny tutejszy organ stwierdza, iż w przypadku kiedy Wnioskodawca nabył lub będzie nabywać towary używane dla celów prowadzonej działalności, od podatników, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, Wnioskodawca może stosować ogólne zasady opodatkowania do dostaw zgodnie z cyt. art. 120 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca stosując zasady ogólne opodatkowania i zasady opodatkowania w systemie VAT marża winien mieć również na uwadze postanowienia przepisu art. 120 ust. 15 ustawy tj. obowiązany jest prowadzić ewidencję z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania w odniesieniu do dostaw opodatkowanych marżą, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów (pojazdów) niezbędne do określenia kwoty marży. W przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża Podatnik nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów (pojazdów), zgodnie z art. 120 ust. 16 ustawy. Jeżeli nabywane towary przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu w systemie VAT marża nie stosuje się do nich obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego, zgodnie z art. 120 ust.19 ustawy o podatku od towarów i usług. Procedura opodatkowania marży znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy nabycie towaru używanego przez podatnika jest nieopodatkowane, z uwagi na status zbywcy określony w art. 120 ust. 10 ustawy. W żadnym z tych przypadków nie występuje jednak podatek naliczony z tytułu nabycia towarów używanych. Zastosowanie sprzedaży w systemie VAT marża może nastąpić wtedy kiedy Wnioskodawca rozpatrzy warunki określone w przepisie art. 120 ust. 10 ustawy. Nieprawidłowym jest stwierdzenie Wnioskodawcy, że „firma od której dokonano zakupu nie może być podatnikiem VAT-u”. Wnioskodawca może zastosować opodatkowanie marżą w sytuacji kiedy sprzedaż po stronie zbywcy dokonana jest przez podatnika podatku VAT, ale jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy lub jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem zgodnie z art. 120 ust. 4. Opodatkowanie pierwszej dostawy towarów (pojazdów) nabywanych z krajów wspólnoty na zasadach ogólnych nie skutkuje w przyszłości brakiem możliwości zastosowania zasad według systemu VAT marża pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów określonych w ww. przepisach. Ustawa o podatku od towarów i usług dla nabyć towarów używanych (pojazdów) z krajów Unii Europejskiej nie określa wprost, jakie Podatnik powinien posiadać dokumenty, aby stosować opodatkowanie w systemie VAT marża. Jedynym wymogiem jest to, że z posiadanych dokumentów ma wynikać, iż nabycie opodatkowane jest marżą, zgodnie z art. 120 ust. 4 lub zwolnione od podatku na zasadach odpowiadającym regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy. Szczególne zasady dotyczą tylko dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków. Faktura VAT marża wystawiana jest, jeżeli sprzedaż towarów lub wykonywana usługa dokonywana jest przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 106 ust. 1, rachunek wystawia się dla potwierdzenia dokonanej sprzedaży lub wykonania usługi przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, zgodnie z art. 87 Ordynacja podatkowa; natomiast umowę kupna – sprzedaży określają przepisy Kodeksu Cywilnego. Podatnik ma obowiązek złożyć deklarację VAT-23, jeżeli w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu ma on być zarejestrowany przez Podatnika na terytorium kraju bądź, jeżeli będzie przez niego użytkowany. Jeśli przedmiotowe towary (pojazdy) nabywane w celach handlowych nie będą przez Wnioskodawcę rejestrowane na terytorium kraju i nie będą zachodziły przesłanki określone w przepisach art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca w takim wypadku nie ma obowiązku występowania do właściwego miejscowo Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu (VAT-24). Wnioskodawca nie ma również obowiązku informowania Urzędu Skarbowego jakich transakcji będzie dokonywał tzn. dostawa towarów (pojazdów) na zasadach ogólnych czy dostawa towarów w systemie VAT marża. Jeżeli wystąpi u Wnioskodawcy transakcja opodatkowana marżą, wówczas na deklaracji podatkowej składanej do Urzędu Skarbowego należy zaznaczyć w części F Informacje dodatkowe kwadrat w poz. 64.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.