Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-497/12/BP
z 13 lutego 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012r. (data wpływu 8 listopada 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2013r. (data wpływu 6 lutego 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania napraw gwarancyjnych – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i w zakresie opodatkowania napraw gwarancyjnych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 lutego 2013r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 stycznia 2013r. znak: IBPP4/443-497/12/BP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w zakresie naprawy sprzętu powszechnego użytku (np. sprzętu gospodarstwa domowego). W ramach tej działalności Spółka wykonuje również obsługę gwarancyjną sprzętu na zlecenie Gwaranta. Podstawą do wykonywania i rozliczania napraw w ramach gwarancji jest umowa zawarta z Gwarantem dotycząca obsługi serwisowej sprzętu dystrybuowanego przez Gwaranta. Zgodnie z umową dotyczącą obsługi gwarancyjnej podmiot zgłaszający usterkę w ramach gwarancji nie będzie ponosił kosztów naprawy, gdyż zgodnie z art. 577 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny Gwarant zobowiązany jest nieodpłatnie usunąć wadę lub dostarczyć rzecz wolną od wad, zatem Spółka za wynagrodzeniem będzie wykonywała te czynności w imieniu Gwaranta. Do wykonania tej obsługi (napraw) bardzo często niezbędne będą części zamienne, które Spółka będzie nabywać w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru od podmiotu mającego siedzibę we Francji i powiązanego z Gwarantem. Na wynagrodzenie dla Spółki za obsługę gwarancyjną będą składać się dwa elementy, pierwszy to stawka kwotowa za wykonaną naprawę, tzw. ryczałt zależny od rodzaju urządzenia i drugi to łączny koszt zużytych części niezbędnych do wykonania tej naprawy. Z umowy pomiędzy Spółką i Gwarantem wynika, że część wynagrodzenia za wykonaną naprawę obejmującą tylko stawkę kwotową (ryczałt) bez kosztów zużytych części zamiennych będzie ponosił Gwarant i na tą wartość zostanie wystawiona przez Spółkę Faktura VAT, zaś pozostałą część wynagrodzenia Spółka otrzyma od podmiotu powiązanego z Gwarantem a mającego siedzibę we Francji, od którego Spółka będzie nabywać części zamienne, i na tą kwotę Spółka otrzyma od tego podmiotu dokument pod nazwą Credit Note. Dokument ten będzie zawierał specyfikację zużytych w ramach napraw gwarancyjnych części i ich wartość oraz dopisek zwolnienie z VAT na podstawie art. 262 ter-I Francuskiego Kodeksu Podatkowego CGI.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, iż:

• - Spółka „X” świadczy usługi na rzecz Gwaranta mającego siedzibę w Polsce, nie świadczy usług na rzecz podmiotu, który ma siedzibę we Francji, i który jest dostawcą części zamiennych,
• - Spółka posiada umowę z Gwarantem, w której jednym z punktów jest informacja, że zakup części zamiennych będzie dokonywany u podmiotu mającego siedzibę we Francji oraz, że zużyte do naprawy gwarancyjnych części będą rozliczane przez ten podmiot francuski poprzez wystawienie dokumentu Credit Note,
• - podmiot francuski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności we Francji, nie prowadzi żadnej działalności w Polsce,
• - Gwarant posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce,
• - Gwarant i podmiot francuski są powiązani kapitałowo,
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy podmiot świadczący usługę serwisową powinien wystawić fakturę VAT na część wynagrodzenia za świadczone usługi napraw gwarancyjnych, odpowiadającą wartości Credit Note, niepodlegającą opodatkowaniem podatkiem VAT w Polsce, z racji, że nabywca usługi (jej części obejmującej tylko koszt części zamiennych) ma siedzibę we Francji i jest czynnym unijnym podatnikiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawienie takiej faktury będzie prawidłowe z uwagi na następujące przesłanki: zużyte części zamienne do napraw gwarancyjnych będą niezbędnym elementem do wykonywania usług dla Gwaranta. Konsekwentnie ta część przychodu odpowiadająca wartości zużytych części powinna być opodatkowana tą samą stawką VAT co usługa główna - to jest 23%, jednak nabywca tej części usługi posiada siedzibę we Francji i jest czynnym podatnikiem VAT UE, zatem przychód ten nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, a na wystawionej fakturze musi być zamieszczona adnotacja, że do odprowadzenia podatku VAT zobowiązany jest nabywca usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel gdzie przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

Zatem aby ocenić czy doszło do świadczenia przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanej należy rozpatrzyć czy przez Wnioskodawcę w ogóle były świadczone jakiekolwiek czynności, a jeżeli tak to czy czynność ta była odpłatna.

Zgodnie z artykułem 25 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji. Konstrukcja ta stanowi nawiązanie do szerokiego pojęcia świadczenia wywodzącego się jeszcze z prawa rzymskiego, będącego podwaliną współczesnych europejskich systemów prawnych. W prawie rzymskim pojęcie świadczenia obejmowało bowiem zarówno przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub ustanowienie dla niego ograniczonego prawa rzeczowego (dare), jak i wykonywanie innych czynności faktycznych lub prawnych, w tym powstrzymanie się od działania (facere, non-facere) oraz każde inne świadczenie, które mogło być treścią zobowiązania (praestare), a jednocześnie było możliwe do wykonania, zgodne z prawem i dobrymi obyczajami oraz wystarczająco określone i przedstawiające wartość majątkową możliwą do wyrażenia w pieniądzach.

Co się zaś tyczy odpłatności za ww. świadczenie to ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Jak zauważył ETS w wyroku 102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W orzeczenie z dnia 5 lutego 1981r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
  
  

Mając powyższe na uwadze można się odnieść do charakteru jak i kwestii opodatkowania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę.

W myśl art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Obowiązek wykonania napraw na rzecz klienta z tytułu rękojmi lub gwarancji wynika więc wprost z przepisów kodeksu cywilnego. Źródłem powstania tego obowiązku jest umowa sprzedaży łącząca sprzedającego i kupującego oraz skutki przewidziane w tym zakresie w przepisach tego kodeksu.

Z powyższego wynika, że, przysługujące nabywcy uprawnienia z tytułu gwarancji jakości bądź rękojmi są nierozerwalnie związane z transakcją sprzedaży i jako forma zabezpieczenia interesów nabywcy stanowią element stosunku prawnego jaki łączy sprzedawcę i kupującego. Oznacza to, że ewentualne świadczenia sprzedawcy obowiązanego do rękojmi bądź gwaranta wykonywane w razie ujawnienia się wad fizycznych rzeczy w okresie gwarancji bądź rękojmi stanowią jedynie realizację jego zobowiązań z tytułu rękojmi bądź udzielonej gwarancji mających na celu zapewnienie nabywcy rzeczy niezakłóconego korzystania z rzeczy sprzedanej w przypadku, gdy rzecz ta okaże się wadliwa. Świadczenia te nie mogą być więc traktowane jako dodatkowe świadczenia dokonywane na rzecz nabywcy rzeczy w oderwaniu od transakcji sprzedaży rzeczy.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, przedstawionym przez Wnioskodawcę we wniosku mamy do czynienia z sytuacją w której Wnioskodawca wykonuje obsługę gwarancyjną sprzętu na zlecenie Gwaranta. Podstawą do wykonywania i rozliczania napraw w ramach gwarancji jest umowa zawarta z Gwarantem dotycząca obsługi serwisowej sprzętu dystrybuowanego przez Gwaranta. Do wykonania tej obsługi (napraw) bardzo często niezbędne będą części zamienne, które Spółka będzie nabywać w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru od podmiotu mającego siedzibę we Francji i powiązanego z Gwarantem. Na wynagrodzenie dla Spółki za obsługę gwarancyjną będą składać się dwa elementy, pierwszy to stawka kwotowa za wykonaną naprawę, tzw. ryczałt zależny od rodzaju urządzenia i drugi to łączny koszt zużytych części niezbędnych do wykonania tej naprawy. Z umowy pomiędzy Spółką i Gwarantem wynika, że część wynagrodzenia za wykonaną naprawę obejmującą tylko stawkę kwotową (ryczałt) bez kosztów zużytych części zamiennych będzie ponosił Gwarant i na tą wartość zostanie wystawiona przez Spółkę Faktura VAT, zaś pozostałą część wynagrodzenia Spółka otrzyma od podmiotu powiązanego z Gwarantem a mającego siedzibę we Francji, od którego Spółka będzie nabywać części zamienne, i na tą kwotę Spółka otrzyma od tego podmiotu dokument pod nazwą Credit Note. Dokument ten będzie zawierał specyfikację zużytych w ramach napraw gwarancyjnych części i ich wartość oraz dopisek zwolnienie z VAT na podstawie art. 262 ter-I Francuskiego Kodeksu Podatkowego CGI.

Zauważyć również należy, że z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż naprawy gwarancyjnej dokonuje Wnioskodawca wykorzystując części zamienne nabywane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podmiotu mającego siedzibę we Francji i powiązanego kapitałowo z Gwarantem. Mając powyższe na uwadze w wyniku wykonania ww. umowy dochodzi do sytuacji, w której Wnioskodawca dokonując usunięcia wady fizycznej rzeczy objętej gwarancją, wykonuje de facto obowiązek gwaranta, za co pobiera wynagrodzenie w postaci stawki kwotowej (ryczałt) od Gwaranta, zaś pozostałą część wynagrodzenia Wnioskodawca otrzyma od podmiotu powiązanego z Gwarantem, a mającego siedzibę we Francji.

W tej sytuacji, mamy do czynienia ze świadczeniem usługi usunięcia wady fizycznej rzeczy w drodze dokonania jej naprawy (określonej jako gwarancyjna) przez Wnioskodawcę na rzecz Gwaranta. Świadczenie tej usługi ma charakter odpłatny, a zatem podlega ono, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem. Albowiem zostają spełnione przesłanki pozwalające uznać przedmiotową czynność za świadczeni usługi tj.

• istnieje związek prawny (umowa) między Wnioskodawcą i Gwarantem, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie usługodawcy (wynagrodzenie)
• odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem tj za naprawy gwarancyjne
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
  
  

Z drugiej strony brak łącznego jest spełnienia powyższych przesłanek na linii Wnioskodawca podmiot francuskim. Mianowicie:

• nie istnieje związek prawny (umowa) między Wnioskodawcą i podmiot francuskim, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne
• odpłatność za otrzymane świadczenie nie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem tj. za naprawy gwarancyjne albowiem to nie podmiot francuski jest odbiorcą usług.
  
  

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz podmiotu, który ma siedzibę we Francji, tym samym brak jest tutaj zdarzenia podlegającemu opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym rodzącym obowiązek podatkowy na gruncie tego podatku. Tym samym brak jest czynności która winna być fakturowana przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu francuskiego.

Reasumując kwota płacona Wnioskodawcy przed podmiot francuski stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług na rzecz Gwaranta. Faktycznym odbiorcą usługi jest Gwarant z którym Zainteresowany ma podpisaną umowę. Oznacza to zatem, iż kwota płacona przez podmiot francuski jest częścią kwoty należnej za wykonaną usługę napraw gwarancyjnych dokonywanych na rzecz Gwaranta, która płacona jest przez osobę trzecią w imieniu Gwaranta. Tym samym zarazem, na kwotę wynagrodzenia należną Wnioskodawcy za wykonaną usługę składa się, kwota otrzymana od Gwaranta i podmiotu francuskiego.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zwarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”, działu V.

Wskazać również należy, że na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) z dniem 1 stycznia 2013r. nastąpiła zmiana ogólnej reguły wyrażonej w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy. I tak ww. artykuł otrzymuje brzmienie „miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n”.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy). W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi wyłącznie na rzecz Gwaranta mającego siedzibę w Polsce natomiast wynagrodzenie za przedmiotową usługę uzyskuje od zarówno od Gwaranta jak podmiotu z siedzibą we Francji z którym jest powiązany kapitałowo z Gwarantem. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż miejscem świadczenia usług na rzecz Gwaranta będzie Polska, a tym samym usługa ta winna być opodatkowana na zasadach krajowych.

Stosownie, do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zatem przedmiotowe usługi winne być opodatkowane stawką 23%

W myśl art. 106 ust.1 i 2 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przez sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W świetle powyższego mając na uwadze, że świadczenie usług jest sprzedażą, Wnioskodawca winien dokumentować naprawy gwarancyjne fakturą VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl powołanego przepisu kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. W związku z tym, w przypadku przedmiotowych usług za świadczenie należne Wnioskodawcy, stanowiące obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, należy uznać sumę kwot jakie otrzymuje Wnioskodawca od Gwaranta i podmiotu francuskiego, która to będzie podstawą opodatkowania.

Podsumowując, Wnioskodawca świadczy jedną usługę na rzecz jednego podmiotu (Gwaranta), która podlega opodatkowaną w kraju stawką 23% gdzie podstawą do naliczenia podatku jest zsumowana wartość wynagrodzenia jaka Wnioskodawca otrzymuje od Gwaranta i podmiotu z nim powiązanego kapitałowo, a świadczenie to winno być dokumentowane fakturą VAT. Na rzecz podmiotu francuskiego Wnioskodawca, w rozumieniu ustawy o VAT nie dokonuje żadnego świadczenia usług w konsekwencji brak jest czynności podlegającej opodatkowaniu na tej relacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.