INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 1 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Go 428/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 359/10 – stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami na emisję akcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Ww. wniosek Spółki Akcyjnej z dnia 5 lutego 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest od dnia xxxxxx r. notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych. Dnia 3 sierpnia 2007 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Akcjonariuszy podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki o kwotę nie mniejszą niż 5 zł i nie większą niż 43.678.150 zł, w drodze oferty publicznej akcji zwykłych na okaziciela serii E, o wartości nominalnej 5 zł każda. Dzień prawa poboru ustalony został na 15 października 2007 r.

W związku z podwyższeniem kapitału zakładowego i emisją akcji, Wnioskodawca ponosił w roku 2007 i 2008 szereg wydatków związanych z nabyciem usług niezbędnych dla przeprowadzenia emisji, m.in. opłaty giełdowe, wynagrodzenie biura maklerskiego, opłaty notarialne.

Poprzez podwyższenie kapitału zakładowego w drodze emisji akcji, Spółka zwiększyła swą zdolność do działania na rynku pozyskując nowy kapitał, w tym również zdolność inwestycyjną. W ocenie Wnioskodawcy powyższe wiąże się ze zwiększeniem wiarygodności oraz zdolności kredytowej Zainteresowanego, poprawą jego rynkowego statusu oraz pozwala, w sposób pośredni uzyskać dodatkowe wyższe przychody. Do tej pory Spółka traktowała wydatki związane z podwyższeniem kapitału (emisją akcji), jako wydatki nie będące kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji przedmiotowe wydatki zostały uznane w zeznaniu rocznym za rok 2007 oraz w bieżących rozliczeniach za rok 2008 za wydatki nie pomniejszające podstawy opodatkowania.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca nie odliczył kwot podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami wiążącymi się z podwyższeniem kapitału. W tym przypadku chodzi o kategorię wydatków na usługi nie będące zwolnionymi usługami finansowymi w rozumieniu ustawy o VAT (np. wydatki na usługi notarialne, czy wynagrodzenie na rzecz domu maklerskiego wg umowy o przeprowadzenie publicznej oferty akcji). Spółka dodatkowo wyjaśnia, że w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wydatków związanych z podwyższeniem kapitału w drodze emisji akcji uzyskała interpretację Ministra Finansów z dnia 7 stycznia 2008 r. (sygn. ILPB3/423-149/07 -2/EK).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka miała prawo do pomniejszenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT powstałego w związku z nabywaniem przez Spółkę usług opodatkowanych VAT umożliwiających podwyższenie kapitału zakładowego (w drodze emisji akcji)...

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie prawa wspólnotowego prawo do obniżenia podatku należnego o wielkość podatku naliczonego ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT należnego lub zapłaconego w ramach jego całej działalności gospodarczej (art. 1 ust. 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE, dalej: Dyrektywa VAT). Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS) wielokrotnie podkreślał, że wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób neutralność każdej działalności gospodarczej w zakresie ciężaru podatkowego – niezależnie od jej celu lub wyników (np. orzeczenie ETS w sprawie Rompelman 268/83 Ghent Coal Terminal C-37/95). ETS w swym orzecznictwie wielokrotnie odnosił się także do wydatków związanych z podwyższeniem kapitału (emisją akcji). Warto w tym kontekście powołać wyrok ETS z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz (C-465/03), w którym Trybunał stwierdził jednoznacznie, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia wydatków związanych w emisją akcji. Wskazał przy tym, że takie wydatki wykazują bezpośredni i ścisły związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Ponadto ETS w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. (C-437/06) w sprawie Securenta Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG przeciwko Finanzamt Göttingen wskazał, że przedsiębiorca może odliczyć podatek naliczony od kosztów związanych z pozyskaniem kapitału w takiej części, w jakiej będzie on wykorzystywany na cele opodatkowanej działalności gospodarczej. Trybunał potwierdził, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupów dokonanych na potrzeby emisji akcji lub czynności o podobnym charakterze, pod warunkiem że kapitał uzyskany w ten sposób będzie wykorzystany przez podatnika na cele jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Jest to istotne, bo kwestia ta budzi pewne wątpliwości. Sama bowiem emisja akcji jest czynnością nieopodatkowaną VAT.

W przekonaniu Spółki powyższe orzecznictwo ETS jest o tyle istotne, że w świetle pisma Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej z 1 lutego 2007 r. (AP13/8012/590/PZ/07/PDJC-65/07), przekazanego przez resort finansów w styczniu 2008 r. dyrektorom izb skarbowych – wyroki ETS są źródłem prawa wspólnotowego i powinny być uwzględniane w praktyce władz skarbowych.

Niezależnie od powyższego, prawo do odliczenia wydatków związanych z emisją akcji znajduje potwierdzenie także na gruncie polskiego orzecznictwa. WSA w Warszawie w wyroku z 16 października 2008 r. (III SA/Wa 1105/08) podkreślił, że zbywanie akcji nie jest wprawdzie czynnością opodatkowaną, jednak w jej wyniku spółka uzyskuje środki pieniężne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Skoro więc przedmiotem działalności gospodarczej są czynności opodatkowane VAT, to wydatki poniesione na emisję i zbycie akcjonariuszom akcji mogą być odliczone. „Emisja przez spółkę akcyjną akcji dopuszczonych do obrotu na giełdzie papierów wartościowych jest czynnością, która prowadzi do uzyskania dodatkowego kapitału przez Spółkę, który wykorzystywany jest do jej działalności. Samo zbywanie akcji akcjonariuszom nie stanowi czynności opodatkowanej, nie mniej w wyniku tej czynności spółka będąca podatnikiem uzyskuje środki pieniężne wykorzystywane do prowadzenia podstawowej działalności. Emisja akcji jest jednym z podstawowych sposobów pozyskiwania kapitału przez spółkę akcyjną. Tym samym, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę są czynności opodatkowane podatkiem VAT, to wydatki ponoszone przez spółkę w związku z organizowaniem emisji akcji i ich zbycia akcjonariuszom należy uznać za czynności, które służą prowadzeniu działalności opodatkowanej. Z tego względu podatek naliczony związany z tymi wydatkami podlegać będzie odliczeniu od podatku należnego w takim zakresie, w jakim podatek ten będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną”.

Poglądy zbieżne z wyżej zaprezentowanym są wyrażane konsekwentnie w orzeczeniach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (wyroki z: 27 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 230/08, 2 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 269/08, 29 sierpnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 984/08, które nie zostały opublikowane). W podobnym duchu wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 7 marca 2006 r. (sygn. akt I FSK 121/05) stwierdzając, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z procesem podwyższenia kapitału zakładowego. W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, gromadzenie kapitału przeznaczonego do wykonywania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT jest procesem gospodarczym służącym prowadzeniu sprzedaży opodatkowanej i naliczony w związku z tym podatek VAT podlegać będzie odliczeniu od podatku należnego na zasadach określonych w ustawie o VAT.

Konkludując w przekonaniu Spółki, miała ona prawo do odliczenia podatku naliczonego powstałego w związku z procesem podwyższenia kapitału zakładowego w drodze emisji akcji. Dlatego też Wnioskodawca miał prawo do pomniejszenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, powstałego w związku z nabywaniem przez Spółkę usług opodatkowanych VAT umożliwiających podwyższenie kapitału zakładowego.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 29 kwietnia 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-150/09-3/AK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, Spółka nie może skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami poniesionymi (do dnia 30 listopada 2008 r.) w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji, ponieważ wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, mimo iż mają one związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Pismem z dnia 13 maja 2009 r. Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 15 czerwca 2009 r. nr ILPP2/443/W-51/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika wniosła w dniu 24 lipca 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 1 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Go 428/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 9 lutego 2010 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 18 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 359/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 1 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Go 428/09 oraz w wyroku NSA z dnia 18 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 359/10 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że emisja akcji nie znajduje się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest bowiem dostawą towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, ani też świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 wspomnianej ustawy. Emisja akcji jest więc zdarzeniem gospodarczym nie objętym zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższych regulacji prawnych, podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług, które zostały przez niego zakupione jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi.

Dla określenia czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z wydatków poniesionych na obsługę transakcji emisji akcji, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni (np. zakup materiałów do wytworzenia produktu podlegającego odsprzedaży) lub pośredni (koszty ogólne). Zatem, jeżeli Wnioskodawca wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, dające prawo do odliczenia podatku naliczonego, a transakcja emisji akcji ma związek z rozszerzeniem tej działalności, to poniesione przez Zainteresowanego wydatki związane z emisją akcji – w sposób pośredni – wpłyną na przyszłe przychody Spółki. Wobec czego przedstawione we wniosku wydatki należy zakwalifikować do ogólnych wydatków dotyczących działalności gospodarczej.

Zdaniem tut. Organu w rozpatrywanym przypadku zachodzi bezpośredni związek między poniesionymi przez Wnioskodawcę wydatkami a działalnością niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług jaką jest emisja akcji. W przedmiotowej sprawie emisja akcji (w celu podwyższenia kapitału) niewątpliwie jest realizowana w celu pozyskania przez Spółkę środków finansowych potrzebnych do rozwijania własnej działalności. W tej sytuacji należy stwierdzić, iż emisja akcji ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Tak więc i wydatki związane z emisją – choć pośrednio – mają wpływ na uzyskiwane przez Spółkę przychody, które mogą być związane ze sprzedażą – inną wykonywaną przez Zainteresowanego, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (spełniając przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy).

Taką interpretację potwierdzają orzeczenia zapadłe przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W jednym z takich orzeczeń z dnia 26 maja 2005 r. (sygn. akt C-465/03) Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz (orzeczenie wstępne) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził wprost, iż wydatki związane z emisją, która miała na celu pozyskanie środków na prowadzenie działalności gospodarczej należy zakwalifikować do wydatków ogólnych działalności gospodarczej, co skutkuje prawem do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tychże wydatków w odpowiednim zakresie (całość/struktura). Trybunał wskazał, iż nawet w sytuacji, gdy emisja nowych akcji jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, to podatnik ma prawo do odliczenia całości VAT od wydatków poniesionych na zakup usług z nią związanych pod warunkiem, że dokonuje w ramach prowadzonej działalności, wyłącznie sprzedaży opodatkowanej VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują jednak wyjątki, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Wykładnia art. 86 ust. 1 ustawy dokonana w zgodzie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 ze zm.) oraz VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145 z 13.6.1977 r.) winna uwzględniać orzecznictwo TSUE, które powstało na tle art. 17 (2) VI Dyrektywy, stanowiącego, iż „w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do celów transakcji opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku przypadającego do zapłaty”.

Powyższe stwierdzenie zgodne jest z rozstrzygnięciem TSUE z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83 D.A. Rompelman-Van Deelen v. Minister van Financiën, zgodnie z którym na podstawie wymienionych wyżej przepisów można uznać, że system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Z treści orzeczenia wynika również, że wspólny system podatku VAT gwarantuje, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi.

Natomiast z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – wyrok z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise – wynika także, iż prawo do odliczenia podatku przysługuje, gdy istnieje bezpośredni związek ze sprzedażą opodatkowaną.

Cyt. orzeczenie z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz (sygn. akt C-465/03) zawiera stwierdzenie, że art. 17 (1) i art. 17 (2) VI Dyrektywy (obecnie art. 167 i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) przyznaje podatnikowi prawo do odliczenia całości VAT obciążającego wydatki poniesione przez niego w związku ze świadczeniami spełnionymi na jego rzecz przy emisji akcji pod warunkiem, że wszystkie profesjonalnie transakcje podatnika są opodatkowane.

W świetle powyższego, odstępstwa od zasad wynikających z omawianych Dyrektyw w przepisach krajowych muszą być tak precyzyjnie skonstruowane, aby osiągały swój cel wypaczając w jak najmniejszym stopniu funkcjonowanie systemu VAT, tzn. muszą być jak najmniej „inwazyjne”. Zatem przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujący do dnia 30 listopada 2008 r. zakazujący odliczenia w tak generalnym wymiarze tego kryterium nie spełnia.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wydatki związane z emisją akcji, są związane z działalnością gospodarczą Spółki. Celem Wnioskodawcy, jak wynika z treści wniosku jest też pozyskanie w przyszłości przychodów, czyli wydatki te wywierają wpływ na wysokość uzyskiwanego przez Spółkę obrotu, który podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

A zatem wydatki ponoszone w związku z emisją akcji należy uznać za czynności, które skutkują powstaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli przedmiotem działalności Spółki są czynności opodatkowanie podatkiem VAT. W takim przypadku występuje pośredni związek emisji akcji z prowadzoną działalnością Spółki, gdyż pozyskane w drodze emisji środki finansowe służą intensyfikacji prowadzonej działalności gospodarczej, z której przychody są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W efekcie, podatek naliczony związany z przedmiotowymi wydatkami podlega odliczeniu od podatku należnego w takim zakresie, w jakim podatek ten będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną.

Reasumując, Spółka może skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami poniesionymi (do dnia 30 listopada 2008 r.) w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.