INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 16 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 9 i 21 marca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku stosowanej w odniesieniu do produkowanego wyrobu ciastkarskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 9 i 21 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku stosowanej w odniesieniu do produkowanego wyrobu ciastkarskiego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest producentem wyrobów o nazwie handlowej „M.”. Jest to wafel w kształcie rożka, nadziewany masą białkowo-cukrową (masa ta po poddaniu obróbce termicznej uzyskuje postać bezy). Produkcja wyrobów, dzięki stosowanej technologii z zachowaniem sterylnych warunków, umożliwia wykluczenie stosowania środków konserwujących. Wyrób dodatkowo oblewany jest masą czekoladopodobną bez dodatku kakao. W trakcie postępowania podatkowego, prowadzonego wobec poprzednika prawnego Spółki ustalono, iż podatnik ma prawo do stosowania obniżonej stawki VAT na powyższy wyrób, t.j. stawki 7% z uwagi na termin przydatności do spożycia.

Spółka zwróciła się do Urzędu Statystycznego i o dokonanie klasyfikacji wyrobu wg PKWiU. Urząd pierwotnie przyporządkował ww. wyrobom numer PKWiU 15.82.13, aby następnie wycofać się z powyższego i zakwalifikować wyrób jako oznaczony numerem PKWiU 15.84.33-60.00. Producent wyrobów jest wyłącznie właściwy do dokonania kwalifikacji własnych wyrobów, dlatego Spółka jako producent wyrobów objętych niniejszym wnioskiem, klasyfikuje swoje wyroby do PKWiU do grupowania 15.81.1.

W uzupełnieniu wniosku Spółka podała, iż zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. przedmiotowe wyroby sklasyfikowane są w PKWiU w grupowaniu 10.72.12.0, zgodnie z otrzymaną opinią Urzędu Statystycznego z dnia 18 lutego 2011 r. Ponadto Spółka poinformowała, iż „M.” to wafel w kształcie rożka o zawartości wody powyżej 10% masy.

Spółka wyjaśniła, iż od początku 2011 r. klasyfikuje swój wyrób wg kodu PKWiU 10.82.22.0, stosując stawkę podatku VAT 23%. Przyjmując powyższą klasyfikację kierowała się daleko posuniętą ostrożnością – „by nie narazić się na negatywne skutki podatkowe w przypadku, gdyby okazało się, iż niezasadnie stosowała obniżoną stawkę VAT”. Spółka podziela jednakże stanowisko Urzędu Statystycznego wyrażone w piśmie z dnia 18 lutego 2011 r., iż przedmiotowy wyrób winien być zaliczony do PKWiU do grupowania 10.72.12.0. Stanowisko, co do tego, iż Spółce przysługuje prawo do stosowania obniżonej stawki VAT jest zasadne, biorąc pod uwagę, iż zgodnie z kluczem powiązań PKWiU 2008 z PKWiU 2004, grupie 10.72.12.0 należy przyporządkować m.in. z PKWiU 2004 – grupowanie 15.82.12-57.00, a zgodnie z kluczem powiązań wg klasyfikacji 1997 r. – grupowanie 15.82.13.30.

Wyroby „M.”, wskazuje Spółka, należy zaliczyć do wafli, t.j. wafli o zawartości wody przekraczającej 10%, co powoduje iż ma do nich zastosowanie obniżona stawka podatku VAT 8%. Skoro wyrób Spółki to wafel o wartości wody przekraczającej 10%, nadziany masą białkową bez konserwantów, to zasadnym jest przyjęcie, iż Spółka podziela stanowisko Urzędu Statystycznego wyrażone w ww. piśmie. Spółka podała, iż poparcie dla swojego stanowiska znalazła w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2010 r. w sprawie o sygn. IPPP3/443-937/09-2/JK, w której rozstrzygnięto, iż wafle z nadzieniem należy grupować wg PKWiU z 1997 r. do grupowania 15.82.13-30.00 „Wafle i opłatki o zawartości wody przekraczającej 10% (obecnie PKWiU 10.72.12.0) – nawet w sytuacji, gdy wafel jest nadziewany, jak również w przypadku, gdy proporcja wafla w produkcie w stosunku do nadzienia jest niewielka i służy jedynie nadaniu kształtu i oddzielenia nadzienia od ewentualnej polewy oraz w przypadku wafli przekładanych nadzieniem tłustym suchym i oblewanym, gdy są to wafle o zawartości wody przekraczającej 10% masy produktu finalnego. W sytuacji, gdy zasadnym jest w świetle powyższego stosowanie dla wyrobów klasyfikacji PKWiU 10.72.12.0, uprawniającej Spółkę do stosowania obniżonej stawki VAT, termin przydatności do spożycia wyrobu nie odgrywa zasadniczego znaczenia w niniejszej sprawie. Spółka wskazuje jednak, iż data przydatności wyrobu do spożycia wynosi około 30 dni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, która dotąd na podstawie art. 41 ust. 2 oraz załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosowała na swoje wyroby stawkę VAT 7%, w świetle mających obowiązywać od 2011 r. zmienionych przepisów dotyczących stawek podatku VAT nadal będzie miała prawo stosować stawkę obniżoną wprowadzoną w miejsce stawki 7%...

Wnioskodawca jest zdania, że Urząd Statystyczny błędnie dokonał klasyfikacji opisanego we wniosku wyrobu. W ocenie Wnioskodawcy Urząd Statystyczny zaklasyfikował wyrób do odpowiedniego grupowania bez przeprowadzenia wnikliwej analizy przedmiotowego wyrobu, w szczególności technologii jego wytwarzania i okresu przydatności do spożycia. Wnioskodawca, jako producent wyrobów, jest wyłącznie właściwy do dokonania klasyfikacji własnych wyrobów zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji PKWiU. Wnioskodawca klasyfikuje wyroby objęte niniejszym wnioskiem do PKWiU do grupowania 15.81.1 „Pieczywo, wyroby piekarskie i ciastkarskie świeże”. Podstawową zasadą klasyfikowania wyrobów do właściwych grupowań PKWiU, wynikającą z pkt 7.2. zasad metodycznych do PKWiU, jest klasyfikowanie wyrobów poprzez zastosowanie zasad budowy i logiki struktury samego PKWiU. W związku z tym, w celu zaklasyfikowania wyrobów do właściwego grupowania PKWiU należy odwołać się do zasad metodycznych PKWiU. Zgodnie z zasadami metodycznymi do PKWiU, określonymi w pkt 5.1.6., usystematyzowanie poszczególnych grup produktów w PKWiU następuje w oparciu o podstawowe kryteria klasyfikacyjne. Kryteria te – w zakresie wyrobów – są następujące:

• kryterium pochodzenia wytwórczego (wg rodzajów działalności),
• kryterium surowcowe,
• kryterium technologii wytwarzania,
• kryterium konstrukcji wyrobu,
• kryterium przeznaczenia.

Zgodnie z pkt 7.3. zasad metodycznych PKWiU, obowiązek klasyfikowania wyrobów do odpowiednich grupowań PKWiU należy do producenta wyrobów, ponieważ właśnie producent posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, czyli informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu. Wnioskodawca klasyfikuje wyroby objęte niniejszym wnioskiem jako produkty ciastkarskie świeże. Z okoliczności przedstawionych powyżej wynika, iż Wnioskodawca produkuje wyroby bez użycia środków konserwujących. Wnioskodawca przyjmuje, iż w sytuacji, gdy jego wyroby są wyrobami świeżymi wytwarzanymi bez użycia konserwantów będzie miał prawo do stosowania stawki podatku właściwej dla wyrobów, o których mowa w załączniku nr 3 do ustawy. Mając na uwadze powyższe odnosząc rozważania jak wyżej na grunt klasyfikacji PKWiU 2008, która ma być od 2011 r. stosowana dla potrzeb podatkowych, wyroby Wnioskodawcy nadal będą zaliczane do grupy wyrobów, dla których stosowana będzie obniżona stawka VAT, t.j. stawka obowiązująca w miejsce dotychczasowej stawki 7%. Zgodnie z powyższymi argumentami wyroby Wnioskodawcy należą do nadrzędnej klasy 15.81 „Pieczywo, wyroby piekarskie i ciastkarskie świeże”. W ramach tej klasy należy poszukiwać prawidłowej klasyfikacji końcowej wyrobów. W tym celu trzeba odnieść się do kryterium surowcowego. Z perspektywy kryterium surowcowego przedmiotowe wyroby nie dadzą się jednoznacznie przypisać do żadnego z grupowań końcowych. Opisane wyroby wytwarzane są z wafla oraz masy cukrowo-białkowej, która w przypadku wyrobu „M.” nie jest poddawana obróbce termicznej, nie mniej jednak po jej wysuszeniu uzyskujemy wyrób zwany bezą, a zatem nie można tego wyrobu jednoznacznie zaklasyfikować do ciast wymienianych w ramach grupowania macierzystego 15.81.12-00.1 „Wyroby ciastkarskie”. Dążąc do możliwie szczegółowego zaklasyfikowania wyrobów należy uznać, że wyroby objęte niniejszym wnioskiem powinny być klasyfikowane w ramach pozycji końcowej 15.81.12-00.90 „Ciastka i ciasta, pieczywo cukiernicze i inne wyroby piekarskie z dodatkiem środka słodzącego, pozostałe”. Taka klasyfikacja jest zgodna z zasadami metodycznymi, w szczególności z pkt 5.1.3. zasad metodycznych, w myśl którego, gdy suma zakresów grupowań pochodnych nie wyczerpuje całego zakresu grupowania macierzystego, tworzy się grupowanie obejmujące produkty pozostałe. Obejmuje ono produkty, które zalicza się do grupowania bezpośrednio nadrzędnego, lecz nie dające się zaliczyć do któregokolwiek grupowania pochodnego. Wyrobów objętych niniejszym wnioskiem nie da się zaliczyć bezpośrednio do żadnego grupowania szczegółowego, tym niemniej należą one do zakresu grupowania macierzystego 15.81.12-00.1

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia prawnego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pod pojęciem towaru, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Ponadto od dnia 1 stycznia 2011 r. wprowadzony został do ww. ustawy przepis art. 5a, ustanawiający zasadę, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Należy również zauważyć, iż od 1 stycznia 2011 r. w załączniku nr 3 do ustawy – tytuł drugiej kolumny otrzymał brzmienie „Symbol PKWiU 2008”. Tym samym obowiązująca dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., została zastąpiona PKWiU z 2008 r., stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Zgodnie z PKWiU z 2008 r. w grupowaniu 10.72.12.0 mieszczą się „ Pierniki i podobne wyroby; słodkie herbatniki; gofry i wafle”.

W załączniku nr 3 do ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. – pod pozycją 34 wskazano na „Piernik i podobne wyroby; słodkie herbatniki; gofry i wafle – wyłącznie wafle i opłatki o zawartości wody przekraczającej 10% masy (symbol PKWiU ex 10.72.12.0).

Stosownie do art. 2 pkt 30 ustawy o podatku od towarów i usług, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Zatem poz. 34 załącznika nr 3 do ustawy odnosi się wyłącznie do wafli i opłatków o zawartości wody przekraczającej 10% masy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest producentem wyrobów o nazwie handlowej „M.”. Jest to wafel w kształcie rożka (o zawartości wody przekraczającej 10% masy), nadziany masą białkowo-cukrową (masa ta po poddaniu obróbce termicznej uzyskuje postać bezy). Produkcja wyrobów, dzięki stosowanej technologii z zachowaniem sterylnych warunków, umożliwia wykluczenie stosowania środków konserwujących. Wyrób dodatkowo oblewany jest masą czekoladopodobną bez dodatku kakao. Jego data przydatności do spożycia wynosi ok. 30 dni. Spółka, jako producent przedmiotowego wyrobu, sklasyfikowała go do PKWiU z 1997 r. do grupowania 15.81.1. Natomiast zgodnie z opinią Urzędu Statystycznego z dnia 18 lutego 2011 r. wyroby „M.” mieszczą w PKWiU z 2008 r. w grupowaniu 10.72.12.0. Spółka podziela stanowisko Urzędu Statystycznego i wyraża przekonanie, iż skoro opisywany wyrób jest waflem o zawartości wody przekraczającej 10%, to ma w odniesieniu do niego zastosowanie obniżona stawka podatku od towarów i usług 8%.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. do produkowanego przez Spółkę wyrobu o nazwie handlowej „M.”, sklasyfikowanego w PKWiU z 2008 r. w grupowaniu 10.72.12.0 – przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa (t.j. towar ten nie stanowi innego wyroby ciastkarskiego, dla którego ustawodawca przewidział odmienne zasady opodatkowania), a wyrób ten istotnie mieści się w pojęciu „wafel”, będzie miała zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawodawca bowiem umieszczając w poz. 34 załącznika nr 3 do ustawy przy symbolu statystycznym oznaczenie „ex”, jak wskazano w cyt. art. 2 pkt 30, zadecydował, iż obowiązujący zakres wyrobów będzie węższy niż określony w całym grupowaniu PKWiU 10.72.12.0, t.j. wyłącznie do wafli i opłatków o zawartości wody przekraczającej 10% masy, a nie wszystkich wyrobów mieszczących się w tym grupowaniu. Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy).

Jednocześnie zaznacza się, iż postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ogranicza się jedynie do interpretacji przepisów prawa podatkowego. Oznacza to, iż tut. organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, określonymi w Dziale IV Ordynacji podatkowej, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania, w trakcie którego mógłby np. pozyskać wiedzę specjalistyczną odnośnie rodzaju wyrobów. Tak więc niniejsza interpretacja udzielona została przy założeniu, że Wnioskodawca dokonał prawidłowej klasyfikacji produkowanego wyrobu.

Analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego również nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.