Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 30 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi najmu mieszkania oraz udokumentowania tej czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi najmu mieszkania oraz udokumentowania tej czynności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jako osoba fizyczna nabył lokal mieszkalny spełniający definicję środka trwałego wyrażoną w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) (dalej: mieszkanie). Podatnik jednocześnie prowadzi własną działalność gospodarczą i w ramach działalności gospodarczej podatnik jest opodatkowany liniowo i jest płatnikiem VAT. Nabyte mieszkanie podatnik zamierza wyposażyć w niezbędne wyposażenie (aranżacja wnętrz: zasłony, firany, malowanie ścian, montaż lamp, luster; wyposażenie łazienki: płytki ceramiczne, armatura sanitarna, pralka; wyposażenie kuchni: meble kuchenne, oświetlenie, lodówka, kuchenka, zlewozmywak; meble do pokoju, panele podłogowe) i prowadzić komercyjny długotrwały najem (cel wynajmu lokalu mieszkalnego to cel mieszkaniowy) osobom trzecim, poprzedzony dokonaniem rozszerzenia działalności gospodarczej o kod PKD 68.20 „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. Wydatki zostaną poniesione częściowo przed, a częściowo po wprowadzeniu mieszkania do ewidencji środków trwałych. Niektóre wydatki na poszczególne elementy ww. wyposażenia przekroczą kwotę 3.500 zł, a niektóre zostaną nabyte za kwotę mniejszą od 3.500 zł

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaka stawka podatku VAT będzie odpowiednia dla usługi najmu mieszkania...
2. Czy z punktu widzenia podatku od towarów i usług, odpowiednią formą rozliczania podatnika z najemcą (osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej) będzie wystawienie przez podatnika faktury VAT po każdym miesiącu wynajmu mieszkania (wg umowy jeden miesiąc będzie czasookresem rozliczania z najemcą)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Usługa najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne jest zwolniona od podatku VAT.

Ad. 2

Z punktu widzenia podatku od towarów i usług odpowiednią formą rozliczania podatnika z najemcą będącym osobą fizyczną nieprowadzącą własnej działalności gospodarczej, będzie wystawienie faktury VAT na koniec każdego miesiąca przy założeniu, że miesiąc kalendarzowy jest wg umowy z najemcą czasookresem rozliczenia z najemcą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku – art. 29 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nabył lokal mieszkalny spełniający definicję środka trwałego zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowany jednocześnie prowadzi własną działalność gospodarczą i w ramach działalności gospodarczej jest opodatkowany liniowo i jest płatnikiem VAT. Nabyte mieszkanie zamierza wyposażyć w niezbędne wyposażenie (aranżacja wnętrz: zasłony, firany, malowanie ścian, montaż lamp, luster; wyposażenie łazienki: płytki ceramiczne, armatura sanitarna, pralka; wyposażenie kuchni: meble kuchenne, oświetlenie, lodówka, kuchenka, zlewozmywak; meble do pokoju, panele podłogowe) i prowadzić komercyjny długotrwały najem (cel wynajmu lokalu mieszkalnego to cel mieszkaniowy) osobom trzecim poprzedzony dokonaniem rozszerzenia działalności gospodarczej o kod PKD 68.20 „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. Wydatki zostaną poniesione częściowo przed, a częściowo po wprowadzeniu mieszkania do ewidencji środków trwałych. Niektóre wydatki na poszczególne elementy ww. wyposażenia przekroczą kwotę 3.500 zł, a niektóre zostaną nabyte za kwotę mniejszą od 3.500 zł.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z ww. przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

Z powyższego wynika, że wynajem mieszkania na cel mieszkaniowy, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, jednakże pod warunkiem, że nie wystąpią okoliczności, o których mowa w art. 43 ust. 20 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tj. do usług związanych z zakwaterowaniem, mieszczących się według PKWiU w grupowaniu 55).

Reasumując, usługa najmu mieszkania w sprawie będącej przedmiotem wniosku będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy z punktu widzenia podatku od towarów i usług, odpowiednią formą rozliczania podatnika z najemcą (osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej) będzie wystawienie przez podatnika faktury VAT po każdym miesiącu wynajmu mieszkania (wg umowy jeden miesiąc będzie czasookresem rozliczania z najemcą)

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast, w myśl art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z powyższego wynika, że podatnik podatku od towarów i usług jest obowiązany do udokumentowania sprzedaży fakturą VAT, z wyjątkiem przypadków gdy nabywcami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, tym bowiem osobom faktury wystawia się na ich żądanie.

Przepisy ustawy o podatku VAT oraz przepisy aktów wykonawczych do tej ustawy nakazują z kolei podatnikom dokonującym sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym prowadzić ewidencję tej sprzedaży za pomocą kas rejestrujących.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia

W poz. 24 tego załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomości własnymi lub dzierżawionymi – których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturami (PKWiU ex 68.20.1).

Oznaczenie w załączniku danej grupy „ex” oznacza, że zwolnienie odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”.

Odnosząc się zatem do kwestii prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej należy stwierdzić, iż o ile sprzedaż będzie dokumentowana za pośrednictwem faktur VAT wystawionych przy uwzględnieniu regulacji zawartej w art. 106 ust. 1 i ust. 4 ustawy to Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie powołanego § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 24 załącznika do powołanego rozporządzenia, którego regulacje obowiązują do dnia 31 grudnia 2012 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT z tytułu wynajmu mieszkania, gdyż czynność ta wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a ponadto Wnioskodawca już prowadzi własną działalność gospodarczą, w ramach której jest podatnikiem VAT. Należy tutaj ponownie wskazać, iż do wystawiania faktur VAT uprawnieni są zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni. Zatem Wnioskodawca jako podatnik VAT czynny będzie zobowiązany do wystawiania faktur VAT z tytułu najmu mieszkania, na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, zarówno na ich żądanie, jak i w przypadku, gdy zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, chciałby korzystać ze zwolnienia z ewidencjonowania obrotu z tego tytułu za pomocą kasy rejestrującej.

Wobec powyższego, z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie najemcą lokalu mieszkalnego będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawca zasadniczo nie będąc zobowiązanym do wystawienia z tytułu najmu lokalu mieszkalnego faktury VAT, może dokumentować fakturą VAT świadczone usługi, w przypadku takiego żądania najemców, jak również w przypadku korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W świetle § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Natomiast zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku, gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w cytowanym § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, ani w przepisach rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej oraz przepisów prawa cywilnego.

Za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy itd. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczony. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale. W ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, np. najem, dzierżawa lub umowa o podobnym charakterze, czy też dostawa np. energii elektrycznej. W przypadku sprzedaży ciągłej trudne lub niemożliwe jest wyodrębnienie konkretnego świadczenia strony, czyli jednoznacznego ustalenia momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

Mając na uwadze opis sprawy oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że niewątpliwe w opisanej sytuacji, jak wskazał Wnioskodawca będzie on prowadził długotrwały najem, zatem usługa ta będzie miała charakter ciągły.

Wobec powyższego, w przypadku świadczenia usługi najmu mieszkania dla najemcy - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej – Zainteresowany w celu udokumentowania tej czynności może wystawić fakturę VAT zawierającą tylko miesiąc i rok dokonania sprzedaży, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Ponadto należy zwrócić uwagę, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasady zawierania umów regulują przepisy prawa cywilnego, a zatem ich analiza nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 22 listopada 2012 r. Nr ILPP2/443-901/12-2/MR.

Ponadto w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót