INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu zwrotu nienależnie pobranego świadczenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dacie rozwiązania umowy o pracę z zakładem pracy, tj. z dniem 31 lipca 2008 r. wypłacono Wnioskodawczyni odprawę pieniężną z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy w wysokości 4.880,80 zł netto.

Z należnej Zainteresowanej kwoty brutto, tj. 6.025,68 zł zakład pracy potrącił podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazał zaliczkę do urzędu skarbowego.

W 2010 r. zakład pracy wystąpił z powództwem o zwrot wypłaconej odprawy i w wyniku wyroku sądowego sąd zasądził od Wnioskodawczyni na rzecz zakładu pracy zwrot odprawy w kwocie brutto, a więc z podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W 2010 r. Zainteresowana zwróciła nienależnie pobrane świadczenia w postaci odprawy wypłaconej w 2008 r. w kwocie brutto, a więc obejmującej także podatek.

Zwrot odprawy pieniężnej nastąpił bezpośrednio do zakładu pracy. Powstała nadpłata wynikła z tego, że zakład pracy w 2008 r. wypłacił Wnioskodawczyni odprawę w kwocie netto, podatek dochodowy przekazał do urzędu skarbowego, a w 2010 r. Zainteresowana zwróciła odprawę w kwocie brutto.

Początkowo Wnioskodawczyni złożyła korektę do zeznania za 2008 r. wykazując powyższą nadpłatę i myślała, że dostanie zwrot tego podatku za 2008 r., ale urząd skarbowy poinformował Ją, że nie może złożyć korekty, bowiem może powyższą nadpłatę – mimo, iż faktycznie powstała ona w 2008 r. – rozliczyć dopiero za rok 2010 r.

W 2010 r. do miesiąca lipca Zainteresowana otrzymywała zasiłek z PUP, a w następnych miesiącach nie pracowała, w związku z czym nie będzie mogła rozliczyć powstałej w 2008 r. nadpłaty w podatku dochodowym w kwocie 1144, 88 zł.

Wątpliwe jest także, by Wnioskodawczyni uzyskała zatrudnienie w 2011 r., a więc ponownie nie będzie mogła rozliczyć tej nadpłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy urząd skarbowy powinien Wnioskodawczyni zwrócić nadpłatę podatku dochodowego od osób fizycznych powstałą w 2008 r. poprzez dokonanie korekty zeznania podatkowego za 2008 r., czy też powinien Jej to zwrócić w złożonym zeznaniu za 2010 r. w całości, czy też urząd skarbowy będzie Zainteresowanej zwracał powyższą nadpłatę tylko do wysokości Jej możliwości podatkowych i przez jaki okres czasu...
2. Jeżeli urząd skarbowy uzna, że zwrot nadpłaty będzie możliwy tylko do wysokości możliwości podatkowych Zainteresowanej, przez jaki okres tj. 3 lat, czy też 5 lat będzie mogła powyższą nadpłatę odliczyć i który rok będzie liczony jako pierwszy tj. czy okres na przedawnienie będzie liczony od 2008 r., czy też dopiero od 2010 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, urząd skarbowy powstałą nadpłatę w podatku dochodowym za 2008 r. powinien zwrócić jednorazowo przy składaniu zeznania podatkowego za 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie jest nienależne, jeśli ten, kto je spełnił, nie był do tego zobowiązany, gdy podstawa świadczenia odpadła lub jego zamierzony cel nie został osiągnięty, albo gdy czynność prawna do niego zobowiązująca była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 31 lipca 2008 r. Wnioskodawczyni otrzymała odprawę pieniężną z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy w wysokości 4.880, 80 zł netto. Z należnej Zainteresowanej kwoty 6.025,68 zł zakład pracy potrącił podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazał zaliczkę do urzędu skarbowego.

W 2010 r. zakład pracy wystąpił z powództwem do sądu o zwrot wypłaconej kwoty. W wyniku wyroku sądowego sąd zasądził od Zainteresowanej zwrot odprawy w kwocie brutto.

W 2010 r. Wnioskodawczyni zwróciła nienależnie pobrane świadczenie w postaci odprawy wypłaconej w 2008 r.

Jak wynika z art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Stosownie zaś do art. 26 ust. 7h ww. ustawy kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

W myśl art. 41b ww. ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Zatem w sytuacji, gdy płatnik nie dokona potrącenia kwoty nienależnie pobranego świadczenia, a podatnik dokona takiego zwrotu poprzez wpłatę dla płatnika dokonaną z własnych środków – będzie mu wtedy przysługiwało, wynikające z art. 26 ust. 1 pkt 5 tejże ustawy prawo do pomniejszenia dochodu przed opodatkowaniem o kwotę dokonanego na rzecz płatnika zwrotu nienależnie pobranego świadczenia na podstawie wystawionego przez płatnika dowodu dokonania owego zwrotu.

Jeżeli zatem zwrot nienależnie pobranych świadczeń został dokonany w roku podatkowym, w którym te świadczenia otrzymano, to kwota dokonanych zwrotów tych świadczeń podlega odliczeniu w zeznaniu podatkowym za ten rok podatkowy.

Jak wynika z treści wyżej przytoczonych przepisów podatnikowi, który dokonał zwrotu nienależne pobranego świadczenia w kwotach uwzględniających pobrany podatek, przysługuje prawo pomniejszenia podstawy opodatkowania za dany rok podatkowy o kwotę zwróconych świadczeń brutto, z uwzględnieniem postanowień art. 26 ust. 7h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż dokonanie zwrotu nienależnego świadczenia przez Wnioskodawczynię w kwocie brutto powoduje, że przysługuje Jej prawo do obniżenia dochodu o dokonany zwrot nienależnie pobranego świadczenia i tym samym znajdzie zastosowanie powyżej cytowany przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż dokonany przez Wnioskodawczynię w 2010 r. na rzecz byłego zakładu pracy zwrot nienależnie pobranego świadczenia, będzie podlegał odliczeniu od dochodu osiągniętego w 2010 r. w kwocie dokonanego zwrotu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana mogła w 2010 r. nie uzyskać dochodu, który pozwolił Wnioskodawczyni na dokonanie jednorazowego odliczenia.

Dlatego w sytuacji gdy kwota zwrotu nienależnie pobranego świadczenia przekroczyła w 2010 roku kwotę dochodu, może ona zostać odliczona w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych licząc od 2010 roku, zgodnie z art. 26 ust. 7h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.