INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 09 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura –11 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków przekazanych dla uczestnika programu „…” z tytułu udziału w projekcie badawczym realizowanym w zagranicznym ośrodku naukowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków przekazanych dla uczestnika programu „…” z tytułu udziału w projekcie badawczym realizowanym w zagranicznym ośrodku naukowym.

Jako przepis podlegający interpretacji wnioskodawca wskazał art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W okresie od 01 lipca 2010r. do 28 lutego 2011r. wnioskodawca został służbowo skierowany do pracy badawczej na Uniwersytecie w Hiszpanii. W czasie pobytu, jako osoba czasowo przebywająca za granicą, skierowana na staż naukowy w ośrodku akademickim poza granicami RP, uzyskał środki w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”, które przeznaczone były na pokrycie kosztów zakwaterowania i utrzymania podczas pobytu za granicą oraz na pokrycie kosztów związanych z dojazdami, a więc na wsparcie kształcenia zawodowego i podnoszenia kwalifikacji pracownika. Dokumentacja zawierająca umowę między Ministerstwem a Uniwersytetem X (macierzystą jednostką wnioskodawcy) wskazują, że otrzymane środki są ryczałtem na koszty pobytu i utrzymania w miejscu oddelegowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy środki wypłacane wnioskodawcy przez Uniwersytet X, przekazane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Uniwersytetowi X imiennie dla pracownika w ramach programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”, są wolne od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, dokumentacja zawierająca umowę między Ministerstwem a Uniwersytetem X wskazuje, że otrzymane środki są ryczałtem na koszty pobytu i utrzymania na Uniwersytecie w Hiszpanii i stanowią dla wnioskodawcy wsparcie kształcenia zawodowego i podnoszenia kwalifikacji pracownika. Zatem – w ocenie wnioskodawcy - nie podlegają podatkowi od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazał, iż takie stanowisko zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 03 marca 2010r. (sygn. III SA/Wa 16/10), zgodnie z którym środki otrzymane przez pracownika w programie „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” mogą zostać zwolnione od podatku na podstawie przepisów o systemie oświaty jako świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni (por. art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie z cytowanym orzeczeniem uczestnictwo w programie „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” należy zakwalifikować do „innych form kształcenia”. Ponadto, jak wskazuje wnioskodawca, z treści umowy zawartej między Ministerstwem a Uniwersytetem (§ 6 pkt 1) wynika, iż „Jednostka zobowiązuje się do niezwłocznego przekazywania, uczestnikowi programu, całości środków finansowych, o których mowa w § 3, po ich otrzymaniu z Ministerstwa, na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Jednostką a uczestnikiem programu”.

Wnioskodawca podkreślił, iż dwóch pracowników Uniwersytetu X, którzy brali udział w tej samej edycji programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”, po skierowaniu sprawy na ścieżkę postępowania sądowego otrzymali już informację o pozytywnym rozpatrzeniu sprawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Z wniosku wynika, iż wnioskodawca został skierowany do pracy badawczej na Uniwersytecie w Hiszpanii. W czasie pobytu za granicą uzyskał środki finansowe w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”. Środki te przeznaczone są na pokrycie kosztów zakwaterowania i utrzymania podczas pobytu za granicą oraz na pokrycie kosztów związanych z dojazdami.

Zasady przyznawania środków finansowych w ramach programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” zostały określone w niżej przywołanych regulacjach prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 08 października 2004r. o zasadach finansowania nauki (t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 169, poz. 1049) - mającej zastosowanie w niniejszej sprawie, bowiem jej postanowienia, na mocy art. 34 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące system nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 620 ze zm.), stosuje się do finansowania i rozliczenia zadań, na które zostały przyznane środki przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010r. o zasadach finansowania nauki - finansowanie nauki dotyczy finansowania działań na rzecz realizacji polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa, a w szczególności badań naukowych, prac rozwojowych i realizacji innych zadań szczególnie ważnych dla postępu cywilizacyjnego.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy Minister przyznaje środki finansowe na naukę:

1. jednostkom naukowym określonym w art. 2 pkt 9:
   1. na prowadzenie działalności statutowej, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3,
   2. na inwestycje służące potrzebom badań naukowych lub prac rozwojowych;
2. uczelniom - na badania własne i rozwój infrastruktury informatycznej nauki;
3. jednostkom naukowym i uczelniom reprezentującym sieć naukową - na wspólne badania własne;
4. jednostkom naukowym i innym uprawnionym podmiotom - na realizację zadań lub przedsięwzięć przewidzianych do wykonania w ustalonym okresie i na określonych warunkach;
5. ministrom kierującym działami administracji rządowej, kierownikom centralnych organów administracji rządowej oraz Prezesowi Polskiej Akademii Nauk - na realizację zadań z zakresu działalności wspomagającej badania.
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 zdanie pierwsze tej ustawy, Minister przyznaje środki finansowe na naukę, w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez podmioty, o których mowa w ust. 2, po zasięgnięciu opinii właściwego organu Rady Nauki, o której mowa w art. 21 ust. 1, lub zespołu, o którym mowa w art. 30 ust. 1-2a.

Stosownie do art. 15 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy finansowanie programów lub przedsięwzięć określanych przez Ministra obejmuje działania dotyczące dostosowywania kadr naukowych do warunków międzynarodowej współpracy naukowej i naukowo-technicznej.

Środki finansowe na naukę, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy (art. 15 ust. 3).

Szczegóły dotyczące przyznawania tych środków reguluje rozporządzenie wykonawcze do ustawy o zasadach finansowania nauki, wydane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w dniu 07 maja 2008r. w sprawie programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” (Dz. U. Nr 84, poz. 510).

Stosownie do postanowień § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, zwany dalej „ministrem”, w ramach programu przyznaje jednostce naukowej środki finansowe na naukę przeznaczone na finansowanie zagranicznego pobytu pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, zwanego dalej „uczestnikiem programu”, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. jest zatrudniony w jednostce naukowej;
2. uzyskał stopień naukowy doktora w okresie nie dłuższym niż 7 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie środków finansowych na uczestnictwo w programie, zwanego dalej „wnioskiem”;
3. nie uczestniczył w okresie 2 lat przed złożeniem wniosku w realizowanym za granicą i trwającym dłużej niż 6 miesięcy pobycie związanym z udziałem w stażu, stypendium naukowym lub projekcie obejmującym badania naukowe lub prace rozwojowe.
   
   

Środki finansowe są przyznawane w drodze konkursu ogłaszanego przez ministra (§ 4 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia).

W myśl § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, środki finansowe, o których mowa w § 2 ust. 1, zwane dalej „środkami finansowymi”, są przyznawane w kwotach zryczałtowanych:

1. w wysokości 10.000 zł na każdy miesiąc pobytu uczestnika programu w miejscowości, w której lub w pobliżu której znajduje się zagraniczny ośrodek;
2. w wysokości 2.000 zł na każdy miesiąc pobytu małżonka uczestnika programu w miejscowości, o której mowa w pkt 1;
3. w wysokości 1.000 zł na osobę na każdy miesiąc pobytu niepełnoletniego dziecka uczestnika programu w miejscowości, o której mowa w pkt 1;
4. w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, na każde 6 miesięcy pobytu z przeznaczeniem na podróże uczestnika programu, jego małżonka lub niepełnoletnich dzieci między miejscem zamieszkania a miejscowością, o której mowa w pkt 1.
   
   

Na podstawie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika pod warunkiem, że dochody te spełniają łącznie następujące przesłanki:

1. dochody te są świadczeniem pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia,
2. pochodzą z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni,
3. zostały przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.
   
   

Zatem nie spełnienie którejkolwiek z ww. przesłanek skutkuje brakiem możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie powyższego przepisu.

W świetle powyższego otrzymywane przez wnioskodawcę środki finansowe w ramach programu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”, które w swej istocie przeznaczone były na pokrycie kosztów utrzymania i bieżących wydatków związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku nie zostały przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, czy przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki. Środki te zostały przyznane wnioskodawcy na podstawie innych przepisów niż tych, które literalnie zostały wymienione w cyt. powyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co jednoznacznie oznacza, iż nie można zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawcy, że uczestnictwo w programie „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” należy zakwalifikować do „innych form kształcenia”, o których mowa w omawianym przepisie.

Określając zakres pojęcia „inne formy kształcenia” nie można robić tego w oderwaniu od całej treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na fakt, że ze zwolnienia korzystają wyłącznie świadczenia pomocy materialnej przyznane na podstawie wymienionych w tym przepisie ustaw, to nie powinno budzić wątpliwości, że „formy kształcenia” to te, o których mowa w tych właśnie ustawach, tj. tych wymienionych wprost w przepisie. Dlatego też brak jest uzasadnienia do uznania za „inną formę kształcenia”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40 cyt. ustawy, programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”, którego podstawą prawną określenia, wdrożenia i finansowania jest ustawa o zasadach finansowania nauki, a zatem ustawa, do której analizowany przepis w ogóle się nie odnosi.

W oderwaniu od powyższej argumentacji kwestią dyskusyjną pozostaje również, czy uczestnictwo naukowca w programie, którego przewodnim celem jest zwiększenie mobilności międzynarodowej polskich naukowców, realizowane poprzez finansowe wsparcie udziału polskich naukowców w projektach badawczych wykonywanych w zagranicznych ośrodkach naukowych, można w ogóle uznać za uczestnictwo w formie kształcenia. Nie ulega przecież wątpliwości, że celem kształcenia się jest zdobywanie nowej wiedzy, kwalifikacji w procesie uczenia się.

W opisanym stanie faktycznym mamy natomiast do czynienia z działalnością naukową, prowadzeniem badań naukowych. Przy tym sprawą oczywistą i naturalną jest, że efektem uczestnictwa w takim programie może być podwyższenie poziomu umiejętności, wiedzy i kompetencji polskich naukowców, ale zdobywanie nowych doświadczeń i umiejętności niewątpliwie jest efektem pośrednim każdej aktywności (działalności) człowieka i dlatego w opisanym stanie faktycznym ta okoliczność nie powinna mieć decydującego znaczenia. Zdaniem Organu podatkowego, nie można bowiem utożsamiać uczestniczenia w projekcie badawczym z uczestnictwem w formie kształcenia.

Reasumując, nie można zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że otrzymane przez niego środki korzystają z omawianego zwolnienia, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki zawarte w treści art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rzeczone środki nie zostały przyznane na podstawie przepisów aktów prawnych ściśle omawianym przepisem zakreślonym i tym samym nie można również uznać, że otrzymała je osoba uczestnicząca w „innych formach kształcenia”, o których mowa w tychże przepisach.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeniaw przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, iż orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.