INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu: 1 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług produkcyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług produkcyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki (dalej: S.A.) jest produkcja filmów, seriali i audycji telewizyjnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, S.A. produkuje w szczególności:

1. seriale,
2. seriale kryminalne,
3. seriale komediowe,
4. seriale animowane,
5. telenowele,
6. filmy fabularne,
7. filmy biograficzne i dokumentalne,
8. dokumenty cykliczne,
9. teleturnieje,
10. programy typu „talk-show”,
11. programy typu „reality show”,
12. programy historyczne, muzyczne, kulinarne, sportowe, policyjne, publicystyczne, komediowe.
    
    

Powyższe produkcje są realizowane przez S.A. na zlecenie kontrahentów, takich jak przykładowo: Telewizja A. S.A., Telewizja B. S.A., M. S.A. (operator …), Telewizja C. Sp. z o.o. itp. (dalej: „ZIeceniodawcy”). Po zakończeniu produkcji, S.A. przekazuje Zleceniodawcom gotową produkcję, tj. przykładowo, gotowe odcinki serialu lub audycji telewizyjnej otrzymując w zamian stosowne wynagrodzenie (czynności te są w dalszej części wniosku określane jako „usługi produkcyjne”).

Jednocześnie, S.A. przenosi za wynagrodzeniem na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do wyprodukowanej dla niego produkcji lub udziela licencji. Wynagrodzenie S.A. za przeniesienie praw autorskich/udzielenie licencji jest określone, w umowach zawieranych przez S.A. ze Zleceniodawcami, odrębnie od wynagrodzenia za usługi produkcyjne. W związku z tym, na wystawianych przez S.A. fakturach widnieje odrębna pozycja dotycząca wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich.

Spółka wystąpiła do Urzędu Statystycznego z prośbą o dokonanie klasyfikacji usług produkcyjnych oraz czynności przenoszenia praw autorskich w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) Zgodnie z pismem Urzędu Statystycznego z dnia 3 marca 2011 r. (sygn. …), usługi produkcyjne świadczone przez Spółkę na rzecz Zleceniodawców, wraz z przeniesieniem praw autorskich, mieszczą się w następujących kategoriach PKWiU:

• produkcja filmów, seriali, telenowel (z wyłączeniem filmów reklamowych i promocyjnych) PKWiU 59.11.11.0 „Usługi związane z produkcją filmów, z wyłączeniem filmów reklamowych lub promocyjnych”,
• produkcja innych programów telewizyjnych, w tym m. in. historycznych, sportowych, rozrywkowych, publicystycznych, komediowych, „talk-show”, „realisty show” itp. - PKWiU 59.11.13.0 „Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo”.
  
  

Spółka zwraca uwagę na fakt, iż w ramach prowadzonej działalności produkuje również utwory o charakterze reklamowym i promocyjnym, np. filmy reklamowe, przeznaczone do emisji w telewizji. Usługi produkcji tych utworów nie są jednak wymienione w stanie faktycznym i nie są przedmiotem tego wniosku, ani nie były przedmiotem wspomnianego wyżej wniosku do urzędu statystycznego.

Z drugiej strony S.A. zaznacza, że w swoich utworach (np. filmach czy serialach), produkowanych w ramach usług produkcyjnych będących przedmiotem tego wniosku, Spółka często zamieszcza określone elementy (np. produkty danej firmy) celem ich promocji. Wynagrodzenie za umieszczanie tych elementów w utworach uzyskuje w większości przypadków Zleceniodawca od podmiotu zainteresowanego ich promocją. W niektórych przypadkach jednak, wynagrodzenie od takiego podmiotu uzyskuje bezpośrednio S.A., przy czym takie usługi również nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez S.A. na rzecz Zleceniodawców usługi produkcyjne podlegają opodatkowaniu VAT wg stawki podstawowej wymienionej w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. wg stawki 22%, bądź stawki wyższej wynikającej z przepisów przejściowych zawartych w art. 146a-146j ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m. in. świadczenie usług za wynagrodzeniem.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Mając na uwadze, iż w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do obrotu towarowego, opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym usługi produkcyjne niewątpliwie stanowią odpłatne świadczenie usług przez S.A. na rzecz Zleceniodawców.

W świetle art. 41 ust. 1 ww. ustawy, świadczenie usług, opodatkowane jest VAT wg stawki 22% (lub wyższej, wynikającej z przepisów przejściowych zawartych w art. 146a-146j ustawy o VAT), chyba, że zastosowanie znajduje stawka preferencyjna, bądź zwolnienie od podatku. W tym kontekście należy zauważyć, iż usługi produkcyjne, w ocenie Spółki, z pewnością nie korzystają z preferencyjnej stawki 5% na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, gdyż usługi te nie są wymienione w załączniku nr 10 do ustawy o VAT. Usługi te nie korzystają również ze zwolnienia od opodatkowania VAT na podstawie żadnego z przepisów ustawy o VAT, ani przepisów wykonawczych. W szczególności, do usług produkcyjnych nie ma zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Spółka nie jest bowiem ani podmiotem prawa publicznego, ani podmiotem uznanym za instytucję o charakterze kulturalnym, ani podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, do których to podmiotów stosuje się przedmiotowe zwolnienie. Co więcej, zwolnienie to, zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, stosuje się pod warunkiem nieosiągania systematycznych zysków, podczas gdy S.A. zyski systematycznie osiąga.

W ocenie S.A., usługi produkcyjne mogą natomiast potencjalnie podlegać opodatkowaniu VAT wg preferencyjnych stawek 7% (bądź stawki wyższej wynikającej ze wspomnianych wyżej przepisów przejściowych) na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem pozycji 164 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, powyższa stawka preferencyjna ma zastosowanie do usług klasyfikowanych w kategorii PKWiU 59.11.1 „Usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi, przy czym wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych”. Stawka ta nie ma natomiast zastosowania do usług reklamowych i promocyjnych.

Jak wynika ze stanu faktycznego, usługi produkcyjne „świadczone przez S.A. są klasyfikowane w kategoriach PKWiU 59.11.11.0 oraz 59.11.13.0. wobec czego bezsprzecznie mieszczą się również w kategorii PKWiU 59.11.1, o której mowa w poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy. Co więcej, w ocenie Spółki, żadna z usług produkcyjnych świadczonych przez S.A., które są przedmiotem niniejszego wniosku, nie stanowi usługi reklamowej lub promocyjnej, również wówczas, gdy w ich ramach Spółka umieszcza w produkowanych utworach określone elementy celem ich promocji. Są to bowiem tylko czynności towarzyszące produkcji utworu, takiego jak np. serial telewizyjny, które nie determinują jego charakteru jako filmu reklamowego.

W konsekwencji, możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez S.A. na rzecz Zleceniodawców mogą zostać sklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych, w rozumieniu ustawy o VAT.

W tym względzie należy mieć na uwadze, iż ani ustawa o VAT, ani PKWiU nie definiują pojęcia „produkcja programów telewizyjnych”, które pojawia się w poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Co więcej, zdaniem S.A., pojęcie to nie powinno być ograniczone tylko do usług mieszczących się, przykładowo, w PKWiU 59.11.13.0. Tytuł tej kategorii, poprzez użycie w nim słowa „pozostałych programów” wskazuje bowiem jednoznacznie, iż produkcja programów telewizyjnych mieści się również w innych kategoriach PKWiU, w tym w PKWiU 59.11.11.0.

W ocenie S.A., celem określenia zakresu stosowania wspomnianej wyżej stawki preferencyjnej można odwołać się do potocznego (językowego) rozumienia pojęcia „programy telewizyjne”, zgodnie z którym program telewizyjny to każda produkcja audiowizualna, przeznaczona ze swojego charakteru do nadawania w telewizji. Tym samym, programem telewizyjnym, w potocznym tego słowa rozumieniu, może być serial, telenowela, film telewizyjny, film dokumentalny a także program historyczny, kulturalny, program typu „talk- show”, „reality show”, teleturniej itp. W konsekwencji, opierając się na potocznym rozumieniu słowa „program telewizyjny” można dojść do wniosku, iż wszystkie opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym produkcje, są programami telewizyjnymi w rozumieniu ustawy o VAT, wobec czego Spółka powinna stosować wspomnianą stawkę preferencyjną w odniesieniu do wszystkich świadczonych usług produkcyjnych. W tym miejscu S.A. zwraca uwagę, iż stanowisko takie jest prezentowane przez niektórych Zleceniodawców, w szczególności przez Telewizję A. S.A., która oczekuje od Spółki wystawiania faktur za usługi produkcyjne ze stawką 8%.

Z drugiej jednak strony, posłużenie się wykładnią systemową w odniesieniu do poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy o VAT prowadzi do diametralnie odmiennych wniosków. Stosując tą metodę wykładni prawa należy, zdaniem Spółki, odwołać się do definicji programu telewizyjnego oraz audycji telewizyjnej, przewidzianych w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm.).

Zgodnie z art. 4 pkt 4 ww. ustawy, programem (telewizyjnym lub radiowym) jest „uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniany, pochodzący od jednego nadawcy”.

Natomiast pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się „część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiąca odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo”.

Mając na względzie powyższe definicje należy stwierdzić, iż w ramach świadczonych usług produkcyjnych S.A. produkuje „audycje telewizyjne” nie zaś „programy telewizyjne”.

W tym znaczeniu „programem telewizyjnym” będzie jedynie tzw. „ramówka”, której produkcją zajmuje się stacja telewizyjna, która w efekcie mogłaby mieć prawo do stosowania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7% (lub wyższej) na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym, w świetle zaprezentowanej wyższej wykładni systemowej, wszystkie usługi produkcyjne świadczone przez S.A. podlegają opodatkowaniu stawką podstawową, czyli 22% lub stawką wyższą wynikającą z przepisów przejściowych.

Spółka zwraca uwagę na fakt, iż prawidłowa interpretacja przepisów ustawy o VAT wymaga również uwzględnienia przepisów prawa UE. Ustawa o VAT jest bowiem oparta na przepisach prawa UE, w szczególności na Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 ze zm.), dalej: Dyrektywa. Jednocześnie zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „ETS”), w szczególności zgodnie z orzeczeniami z dnia 8 października 1987 r. w sprawie Kolpinghuis Nijmegen BV (80/86) oraz z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie Paola Faccini Dori (C-91/92), przepisy prawa krajowego oparte na Dyrektywie, muszą być interpretowane, tak dalece jak to możliwe, w świetle brzmienia i celu Dyrektywy, aby osiągnąć jej cel.

W tym kontekście należy zauważyć, iż Dyrektywa VAT nie przewiduje możliwości stosowania stawki preferencyjnej w odniesieniu do usług takich jak usługi produkcyjne świadczone przez S.A.. W szczególności takie usługi nie są wymienione w załączniku nr III do Dyrektywy VAT, ani też w żadnym z jej przepisów przejściowych. Z drugiej jednak strony, Dyrektywa VAT zezwala na stosowanie stawki preferencyjnej w odniesieniu do telewizyjnych usług nadawczych, które są wymienione w załączniku nr III. W konsekwencji, mając na uwadze konieczność uwzględnienia przepisów Dyrektywy VAT, należy przyjąć taką interpretację przepisów ustawy o VAT, która pozwala na stosowanie stawki preferencyjnej tylko do usług świadczonych przez stacje telewizyjne. Zasadnym jest zatem utożsamianie pojęcia „produkcja programów telewizyjnych” z produkcją tzw. „ramówki” przez stację telewizyjną, zgodnie z przytoczoną wyżej wykładnią systemową.

Spółka zwraca ponadto uwagę na fakt, iż stosowanie stawki preferencyjnej do produkcji programów telewizyjnych przez producentów, takich jak Spółka, mogłoby rodzić po ich stronie niepewność co do stawki VAT, jaką powinni stosować. Ich produkcje mogą być bowiem wykorzystywane przez ich kontrahentów na różnych polach eksploatacji, niekoniecznie zbieżnych z początkowym przeznaczeniem utworu, np. seriale przeznaczone oryginalnie do emisji w telewizji mogą być w przyszłości wydawane na płytach DVD, bądź wykorzystane do działalności o charakterze reklamowym i promocyjnym; z drugiej strony filmy kinowe mogą być w przyszłości przedmiotem emisji telewizyjnej. Gdyby zatem produkcja programów przeznaczonych do emisji w telewizji miała podlegać preferencyjnej stawce VAT, producenci prawie nigdy nie byliby w stanie prawidłowo określić, w dacie powstania obowiązku podatkowego, czy i w jakiej części, powyższa stawka ma zastosowanie. Sytuacja taka byłaby sprzeczna z zasadą pewności prawa, która stanowi, iż podmioty nie mogą znajdować się w stanie niepewności co do ich praw i obowiązków, w tym również obowiązków płynących z ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem S.A., należy przyjąć, iż usługi produkcyjne świadczone przez S.A. na rzecz Zleceniodawców podlegają opodatkowaniu VAT, wg stawki podstawowej wymienionej w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. wg stawki 22% (bądź stawki wyższej wynikającej z przepisów przejściowych zawartych w art. 146a-146j ustawy o VAT). W szczególności, świadczone przez S.A. usługi produkcyjne nie podlegają opodatkowaniu stawkami preferencyjnymi, wymienionymi w art. 41 ust. 2 lub 2a, ani też nie podlegają zwolnieniu od opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Należy zaznaczyć, że w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 5a został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku.

Na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), od dnia 1 stycznia 2011 r. dodano do ustawy przepis art. 146a ustawy, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 164 (ex 59.11.1) wymieniono usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi – wyłącznie w zakresie programów telewizyjnych z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez Spółkę mogą zostać zaklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż ani ustawa ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia produkcja programów telewizyjnych.

W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji programu telewizyjnego, należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226) programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniony, pochodzący od jednego nadawcy. Natomiast pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiąca odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo (art. 4 pkt 5 ww. ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe definicje, programem telewizyjnym, będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji telewizyjnych, reklam i innych przekazów wyprodukowanych przez sprzedawcę, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej S.A. jest produkcja filmów, seriali i audycji telewizyjnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, S.A. produkuje w szczególności: seriale, seriale kryminalne, seriale komediowe, seriale animowane, telenowele, filmy fabularne, filmy biograficzne i dokumentalne, dokumenty cykliczne, teleturnieje, programy typu „talk-show”, programy typu „reality show”, programy historyczne, kulturalne, muzyczne, kulinarne, sportowe, policyjne, publicystyczne oraz komediowe.

Powyższe produkcje są realizowane przez S.A. na zlecenie kontrahentów, takich jak: Telewizja A. S.A., Telewizja B. S.A., M. S.A. (operator …), Telewizja C. Sp. z o.o. itp. Po zakończeniu produkcji, S.A. przekazuje Zleceniodawcom gotową produkcję, tj. przykładowo, gotowe odcinki serialu lub audycji telewizyjnej otrzymując w zamian stosowne wynagrodzenie.

Jednocześnie, S.A. przenosi za wynagrodzeniem na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do wyprodukowanej dla niego produkcji lub udziela licencji. Wynagrodzenie S.A. za przeniesienie praw autorskich/udzielenie licencji jest określone, w umowach zawieranych przez S.A. ze Zleceniodawcami, odrębnie od wynagrodzenia za usługi produkcyjne. W związku z tym, na wystawianych przez S.A. fakturach widnieje odrębna pozycja dotycząca wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich.

Zgodnie z pismem Urzędu Statystycznego, usługi produkcyjne świadczone przez Spółkę na rzecz Zleceniodawców, wraz z przeniesieniem praw autorskich, mieszczą się w następujących kategoriach PKWiU:

• produkcja filmów, seriali, telenowel (z wyłączeniem filmów reklamowych i promocyjnych) PKWiU 59.11.11.0 „Usługi związane z produkcją filmów, z wyłączeniem filmów reklamowych lub promocyjnych”,
• produkcja innych programów telewizyjnych, w tym m. in. historycznych, sportowych, rozrywkowych, publicystycznych, komediowych, „talk-show”, „realisty show” itp. - PKWiU 59.11.13.0 „Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo”.
  
  

Mając na uwadze przedstawione wyżej przepisy prawa, uznać należy, iż usługi produkcyjne mieszczące się w grupowaniu PKWiU 59.11.1, których efektem nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji oraz które nie są jednocześnie wykonywane przez nadawcę telewizyjnego, nie będą korzystały ze stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Wobec powyższego w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawców usługi produkcyjne podlegają opodatkowaniu wg stawki określonej w art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, czyli 23%.

Ponadto, tut. Organ pragnie podkreślić, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów lub usług.

W przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego i opisanego zdarzenia przyszłego, w szczególności zaklasyfikowania danych usług do właściwego grupowania PKWiU przedmiotowa interpretacja traci swoją aktualność.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług produkcyjnych.

Rozstrzygnięcie dotyczące stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia autorskich praw majątkowych lub udzielania licencji do produkcji telewizyjnych oraz w zakresie obowiązku podatkowego, zostało załatwione interpretacjami z dnia 16 czerwca 2011 r. nr ILPP1/443-566/11-3/BD i nr ILPP1/443-566/11-4/BD.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.