INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 04 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 10 lutego 2011r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania spadku otrzymanego z Czech - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania spadku otrzymanego z Czech.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Obywatelka Republiki Czeskiej na stałe zamieszkała w Republice Czeskiej, nieposiadająca żadnego majątku w Polsce, zamierza w drodze testamentu zapisać cały swój majątek – nieruchomość składającą się z działki budowlanej zabudowanej budynkiem rodzinnym, rzeczy ruchome oraz środki pieniężne na rzecz siostrzenicy – obywatelki polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po zmarłej w Republice Czeskiej ciotce siostrzenica będzie opodatkowana od spadku w Polsce, czy też będzie zwolniona w tym zakresie...

Wnioskodawczyni powołała się na art. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) wskazując, iż nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 umowy zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką podpisaną w dniu 23 kwietnia 1925r. (Dz. U. z 1926r., Nr 13, poz. 78) nieruchomy majątek spadkowy, pozostały po obywatelach każdego z obydwu umawiajacych się Państw, wliczając doń i przynależności, podlega podatkowi spadkowemu tylko w tem Państwie, w którem się znajduje. Natomiast w art. 2 lit. a) ww. umowy zapisano - co do majątku spadkowego po obywatelach każdego z obydwu Państw, do którego nie mają zastosowania postanowienia art. 1, obowiązują następujące zasady - majątek ten podlega zasadniczo podatkowi spadkowemu w tem Państwie, którego obywatelem był spadkodawca w chwili swej śmierci.

Reasumując wnioskodawczyni stwierdziła, iż otrzymane tytułem spadku po zmarłej ciotce środki pieniężne podlegają opodatkowaniu w Republice Czeskiej są więc zwolnione z opodatkowania w Polsce.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż podobne stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego w K.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków

i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych – odpowiednio - znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarciu spadku był/jest obywatelem polskim lub miał/ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Na podstawie art. 5 ww. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Natomiast stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy nabyciu w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia. (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Określenie spadku następuje w drodze zastosowania czterech kryteriów: prawa i obowiązki mają charakter cywilnoprawny, majątkowy, nie są ściśle związane z osobą zmarłego, nie przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy osoby te są spadkobiercami.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem podlegającym przepisom prawa spadkowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni otrzyma od ciotki -obywatelki Republiki Czeskiej zamieszkałej na stałe w Republice Czeskiej - w drodze testamentu, cały jej majątek. Obywatelka Czech nie posiada żadnego majątku w Polsce, natomiast jej majątek to nieruchomość składająca się z działki budowlanej zabudowanej budynkiem rodzinnym, rzeczy ruchome oraz środki pieniężne.

W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym, co do zasady zastosowanie winno mieć postanowienie art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jednakże w sytuacji, gdy między Polską a państwem, z którego pochodzi nabywany majątek, zawarta jest stosowna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od spadków to dla celów stwierdzenia, czy nabycie majątku pochodzącego z zagranicy podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w Polsce należy zastosować postanowienia tejże umowy.

W dniu 23 kwietnia 1928r. w Warszawie została podpisana umowa pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeskosłowacką w sprawie zapobieżenia dwukrotnemu opodatkowaniu w dziedzinie podatków spadkowych (Dz. U. z 1926r., Nr 13, poz. 78). Powyższa umowa obowiązuje jako sukcesora – Republikę Czeską.

Stosownie do przepisów art. 1 ust. 1 powołanej umowy nieruchomy majątek spadkowy, pozostały po obywatelach każdego z obydwu umawiajacych się Państw, wliczając doń i przynależności, podlega podatkowi spadkowemu tylko w tem Państwie, w którem się znajduje.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. ww. umowy co do majątku spadkowego po obywatelach każdego z obydwu Państw, do którego nie mają zastosowania postanowienia art. 1, obowiązują następujące zasady:

1. majątek ten podlega zasadniczo podatkowi spadkowemu w tem Państwie, którego obywatelem był spadkodawca w chwili swej śmierci;
2. jeśli jednak spadkodawca posiadał w chwili swej śmierci w drugiem Państwie miejsce zamieszkania, to w tem Państwie należy poddać opdatkowaniu majątek spadkowy, tam się znajdujący;
3. jeśli spadkodawca w chwili swej śmierci posiadał miejsce zamieszkania w obydwu Państwach, to majątek spadkowy podlega podatkowi spadkowemu w tem Państwie, którego obywatelem był spadkodawca.
   
   

Jak wynika z powyższego przepisy ww. umowy mają zastosowania do majątku nabytego w drodze spadku. Zatem nabycie tytułem spadku majątku znajdującego się w Czechach, po obywatelu czeskim zamieszkałym w Czechach, podlega opodatkowaniu w Czechach. Tym samym w Polsce nie podlega opodatkowaniu.

Zatem otrzymany przez wnioskodawczynię spadek w postaci nieruchomości składającej się z działki budowlanej zabudowanej budynkiem jednorodzinnym, rzeczy ruchome oraz środki pieniężne będą podlegały opodatkowaniu w Republice Czeskiej; to oznacza, że w Polsce nie powstanie z tego tytułu obowiązek podatkowy.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.