INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2011r. (data wpływu 1 lutego 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2011r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT oraz możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2011r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 kwietnia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT oraz możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca od 1 lutego 2011r. rozpoczyna działalność gospodarczą gdzie wiodącym przedmiotem działalności będą usługi sklasyfikowane pod nr PKD 71.12.Z - "usługi w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne". W zakresie działalności Wnioskodawcy będzie pełnienie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie: inspektora nadzoru inwestorskiego lub kierownika budowy. Obowiązki i prawa dla tych funkcji określa prawo budowlane art. 22-23, art. 25-26, które nie wyszczególnia dla tych funkcji działalności z zakresu doradztwa technicznego. Wnioskodawca w swojej działalności nie będzie prowadził usług związanych z "doradztwem technicznym".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadząc działalność gospodarczą polegającą na sprawowaniu funkcji kierownika budowy lub inspektora nadzoru inwestorskiego Wnioskodawca musi być obligatoryjnie podatnikiem podatku VAT czy zgodnie z art. 113 ustawy VAT może prowadzić działalność nie będąc podatnikiem podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym że Wnioskodawca nie zamierza w prowadzonej działalności świadczyć usług z zakresu "doradztwa technicznego" uważa że nie musi być podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od 1 lutego 2011r. rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie: inspektora nadzoru inwestorskiego lub kierownika budowy. Prowadzona działalność gospodarcza spełnia definicję określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT a Wnioskodawca działa w charakterze podatnika od towarów i usług.

W związku z powyższym podkreślić należy, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż prowadząc opisaną we wniosku działalność gospodarczą od 1 lutego 2011r. nie musi być podatnikiem podatku VAT, bowiem wykonywanie czynności opisanych we wniosku powoduje, że Wnioskodawcę uznaje się za podatnika VAT z tytułu świadczenia przedmiotowych usług.

W zakresie opodatkowania podatkiem VAT ustawodawca przewidział dla podatników zwolnienia z podatku od towarów i usług - zwolnienie przedmiotowe (z uwagi na przedmiot dostawy lub rodzaj usługi) i zwolnienie podmiotowe (z uwagi na wysokość obrotów uzyskanych przez podatnika).

Pierwsze ze wskazanych zwolnień uregulowane jest treścią art. 43 ust. 1 ustawy o VAT oraz przepisami wykonawczymi do ustawy o VAT. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie zostały wymienione w tych przepisach jako zwolnione od podatku.

Drugie ze wskazanych zwolnień określone jest w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio, zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o VAT.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawarta w cyt. art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), które obowiązywało do 31 marca 2011r.

Zgodnie z § 26 ww. rozporządzenia Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 13 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z przedstawionej we wniosku sytuacji wynika, iż Wnioskodawca z dniem 1 lutego 2011r. rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie, której będzie prowadził działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod nr PKD 71.12.Z - "usługi w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne". W zakresie działalności Wnioskodawcy będzie pełnienie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie: inspektora nadzoru inwestorskiego lub kierownika budowy. Wnioskodawca w swojej działalności nie będzie prowadził usług związanych z "doradztwem technicznym".

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwo. Termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN pod pojęciem „doradca” należy rozumieć „ten, kto udziela porad”. Natomiast, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”.

Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Należy również podkreślić, iż w poz. 13 załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. i w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. nie został wskazany symbol PKWiU odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych.

Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, jeżeli Wnioskodawca będzie wykonywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności polegające wyłącznie na wykonywaniu inspektora nadzoru inwestorskiego lub kierownika budowy zgodnie z ustawą Prawo budowlane, oraz o ile rzeczywiście nie wykonuje i nie zamierza wykonywać żadnych czynności, których istotą jest jakiegokolwiek rodzaju doradztwo (inżynieryjne, techniczne, czy też inne), wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, oczywiście do momentu gdy faktyczna wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że nie musi być podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonanej działalności należało uznać za nieprawidłowe. Wnioskodawca z tytułu wykonywanych usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest podatnikiem podatku od towarów i usług, który po spełnieniu warunków wskazanych w art. 113 może korzystać ze zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 9).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku, jeżeli Wnioskodawca wykonywałby jakiegokolwiek rodzaju usługi doradcze) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.