INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług długoterminowego wynajmu środków transportu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług długoterminowego wynajmu środków transportu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.), o własne stanowisko do pytania drugiego, wskazanie, że dotyczy on jednego stanu faktycznego oraz właściwego organu podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jedną z działalności firmy Wnioskodawczyni są usługi związane z wynajmem środków transportu. Pierwsza umowa wynajmu środków transportu została podpisana 15 grudnia 2009 r. na okres 6 miesięcy, czyli do 15 czerwca 2010 r., natomiast faktura wystawiona była dwukrotnie: 15 grudnia 2009 r. za okres 15 grudnia 2009 r. - 15 marca 2010 r. oraz 15 marca 2010 r. za okres 15 marca 2010 r. - 15 czerwca 2010 r., zgodnie z umową. Analogicznie zostały zawarte kolejne dwie umowy od 15 czerwca 2010 r. do 15 grudnia 2010 r. oraz od 15 grudnia 2010 r. do 15 czerwca 2011 r. (faktury wystawiane są zgodnie z umową również na początku i w połowie umowy). Umowa zawarta między Zainteresowaną a usługobiorcą zawiera zapis o niezmiennej, stałej kwocie za usługę, tzn. kwota brutto jest z góry ustalona na cały okres umowy. Podmiotem z którym umowy były zawarte jest podatnik, który posiada swoją siedzibę oraz prowadzi działalność gospodarczą w kraju trzecim (USA), lecz deleguje swoich pracowników do Polski w celach służbowych i potrzebuje dla nich środków transportu. Faktury dla tego podmiotu od samego początku czyli od 15 grudnia 2009 r. były wystawiane z 22% podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy świadczone usługi (długoterminowy wynajem środków transportu) na rzecz podatnika posiadającego swoją siedzibę w kraju trzecim powinny być obciążone podatkiem od towarów i usług...
2. Czy świadczone usługi (długoterminowy wynajem środków transportu) na rzecz podatnika posiadającego swoją siedzibę w kraju trzecim, powinny być obciążone podatkiem od towarów i usług tylko od 15 grudnia 2009 r. do 31 grudnia 2009 r., a od 1 stycznia 2010 r. nie powinny podlegać podatkowi od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z Działem V Rozdział 3 art. 28a, b, j Ustawy o VAT, długoterminowe usługi wynajmu środków transportu na rzecz podatnika posiadającego siedzibę w kraju trzecim od 1 stycznia 2010 r. nie podlegają obowiązkowi opłacania podatku od towarów i usług. Zgodnie z powyższym należy skorygować wszystkie wystawione faktury o podatek VAT z wyjątkiem pierwszej z dnia 15 grudnia 2009 r. za okres 15 grudnia 2009 r. - 15 marca 2010 r., którą należy skorygować w następujący sposób: 15 grudnia 2009 r. - 31 grudnia 2009 r. z 22% VAT i 1 stycznia 2010 r. - 15 marca 2010 r. nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, że zgodnie z Działem V Rozdział 3 art. 27 i 28 Ustawy o VAT, miejscem świadczenia długoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce gdzie świadczący posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności świadczącego usługę. A więc w okresie od 15 grudnia 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. istniał obowiązek opłacania podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowana świadczy usługi związane z wynajmem środków transportu. Usługobiorcą przedmiotowych usług jest podmiot (podatnik) posiadający swoją siedzibę oraz prowadzący działalność gospodarczą w kraju trzecim (USA), który deleguje swoich pracowników do Polski w celach służbowych i poszukuje dla nich środków transportu. Faktury dla tego podmiotu od samego początku, tj. od dnia 15 grudnia 2009 r. były wystawiane przez Wnioskodawczynię z 22% podatkiem VAT.

Zatem, z powołanych wyżej przepisów wynika, że Zainteresowana wykonuje czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (odpłatne świadczenie usług).

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy (obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.) stanowi, iż w przypadku świadczenia usług, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 3 ustawy (obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.), zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

   - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy (obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.), przepis ust. 3 stosuje się do usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu.

Zatem biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż w 2009 r. miejscem świadczenia usług długoterminowego wynajmu środków transportu było, w myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 27 ust. 1 ustawy, miejsce gdzie świadczący usługę posiada siedzibę. Zastrzeżenia wynikające z powołanego przepisu nie mają w tym przypadku zastosowania.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawczynię usługi długoterminowego wynajmu środków transportu na rzecz podatnika posiadającego swoją siedzibę w kraju trzecim do dnia 31 grudnia 2009 r. podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W tym miejscu wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którą działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Tut. Organ ponownie zwraca uwagę na fakt, iż jak wskazała Zainteresowana, usługi będące przedmiotem pytań są świadczone na rzecz podmiotu, który jest podatnikiem, posiada swoją siedzibę oraz prowadzi działalność gospodarczą w kraju trzecim (USA).

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

Wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy jest świadczenie usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy.

Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni (art. 28j ust. 2 ustawy).

Jak wskazała Wnioskodawczyni, w niniejszej sprawie świadczy ona usługi polegające na długoterminowym wynajmie środków transportu (umowa podpisana na okres 6 miesięcy), a zatem powyższy przepis art. 28j ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania.

W związku z tym, dla ustalenia miejsca świadczenia usług będących przedmiotem pytań zastosowanie znajdzie ogólna zasada zawarta w art. 28b ust. 1 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, a więc w tym przypadku miejscem opodatkowania usług polegających na długoterminowym wynajmie środków transportu na rzecz podatnika z siedzibą w kraju trzecim (USA) jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada swoją siedzibę.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż wykonywane przez Zainteresowaną usługi długoterminowego wynajmu środków transportu na rzecz podatnika posiadającego siedzibę w kraju trzecim, od dnia 1 stycznia 2010 r. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze – art. 106 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 25 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21a i § 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W myśl § 25 ust. 2 cyt. rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Zatem należy zgodzić się z Zainteresowaną, iż w przedmiotowej sprawie jest ona zobowiązana do dokonania stosownych korekt wystawionych faktur dokumentujących wykonane przez siebie usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanej. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności dotyczy to prawidłowości wystawianych przez Wnioskodawczynię faktur dokumentujących świadczenie usług oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że od dnia 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Tut. Organ informuje jednocześnie, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.