INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2011 r. (data wpływu 10 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 9 września 2010 r. Spółka akcyjna, na mocy aktu notarialnego, zawiązała spółkę komandytowo-akcyjną i objęła 100% kapitału zakładowego. Tytułem pokrycia kapitału Spółka wniosła wkład niepieniężny w postaci prawa własności niezabudowanej działki gruntu 87/1 o powierzchni 8,94 ha, położonej we wsi M., gmina K. dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Przeniesienie własności działki dokonane zostało na podstawie aktu notarialnego z dnia 16 grudnia 2010 r.

Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 4 lipca 2003 r. przedmiotowa działka objęta została planem zagospodarowania przestrzennego w następujący sposób:

• w części oznaczonej na planie symbolem 4RP/MR jako tereny upraw rolniczych z dopuszczeniem zabudowy siedliskowej z nieprzekraczalną linią zabudowy w odległości 6 m od linii rozgraniczających sąsiednie tereny komunikacji;
• w części oznaczonej na planie symbolem 5RP jako tereny upraw rolniczych z wykluczeniem możliwości realizacji zabudowy siedliskowej; w granicach terenu określonego na rysunku planu strefą kontrolowaną obowiązuje bezwzględny zakaz lokalizacji jakiejkolwiek zabudowy; w granicach terenu określonego na rysunku planu strefą kontrolowaną obowiązuje zakaz sadzenia drzew i krzewów; w granicach strefy kontrolowanej wyklucza się prowadzenie działalności mogącej mieć negatywny wpływ na trwałość gazociągu; zaleca się rozbiórkę nieczynnych gazociągów i rekultywację terenu; istniejące zadrzewienia śródpolne wydzielone w ewidencji gruntów – do zachowania i wzbogacenia.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie własności działki podlega opodatkowaniu i zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w proporcji wynikającej ze stosunków wielkości terenu oznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego jako 4RP/MR oraz 5RP do całości działki, czy też wnioskując z większego na mniejsze (a maiori ad minus) – cała działka może korzystać ze zwolnienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosując wykładnię językową z literalnego brzmienia przepisów należy wnioskować, że zwolnieniem objęty jest teren, nie działka. Wobec tego w przypadku przedmiotowej transakcji zwolnieniu będzie podlegał teren (część działki) ujęty w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren upraw rolniczych z bezwzględnym zakazem jakiejkolwiek zabudowy, natomiast teren przeznaczony pod zabudowę (nawet siedliskową) należy opodatkować stawką podstawową (22%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy w treści obowiązującej do dnia 31 grudnia 2010 r., należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w przepisach samej ustawy, jak i w aktach wykonawczych do tej ustawy przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od tego podatku.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, że dostawa gruntów co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednak nie w każdym przypadku pojawi się faktyczne obciążenie podatkiem od towarów i usług. Aby odpłatna dostawa gruntów podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być realizowana przez podatnika podatku od towarów i usług, a jej przedmiotem musi być nieruchomość gruntowa zabudowana lub niezabudowana stanowiąca teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. O rodzaju gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 16 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym plan miejscowy sporządza się w skali 1:1.000, z wykorzystaniem urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym.

Wymagany zakres projektu planu miejscowego w części tekstowej i graficznej, uwzględniający w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych określony został rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587). Zgodnie z § 7 ww. rozporządzenia projekt rysunku planu miejscowego powinien zawierać:

1. wyrys ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy z oznaczeniem granic obszaru objętego projektem planu miejscowego;
2. określenie skali projektu rysunku planu miejscowego w formie liczbowej i liniowej;
3. granice obszaru objętego planem miejscowym;
4. granice administracyjne;
5. granice terenów zamkniętych oraz granice ich stref ochronnych;
6. granice i oznaczenia obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;
7. linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania oraz ich oznaczenia;
8. linie zabudowy oraz oznaczenia elementów zagospodarowania przestrzennego terenu;
9. w razie potrzeby oznaczenia elementów informacyjnych, niebędących ustaleniami projektu planu miejscowego.
   
   

Projekt planu miejscowego sporządzany jest na podstawie materiałów planistycznych, którymi w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia są opracowania, analizy, prognozy i studia sporządzone na potrzeby projektu planu miejscowego, a także opracowania, koncepcje, projekty, plany i programy dotyczące obszaru objętego projektem planu miejscowego, sporządzone na podstawie przepisów odrębnych.

Z przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, iż miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sporządzany jest w oparciu o mapy, opracowania geodezyjne i inne materiały planistyczne, stanowi więc wiarygodne źródło informacji o powierzchni terenów o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania oraz ich oznaczenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka w dniu 16 grudnia 2010 r. wniosła aportem do spółki komandytowo-akcyjnej prawo własności działki gruntu 87/1 o powierzchni 8,94 ha. Z postanowień obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż przedmiotowa nieruchomość ujęta jest częściowo jako teren upraw rolniczych z możliwością zabudowy siedliskowej, oznaczony symbolem 4RP/MR, częściowo zaś jako teren upraw rolniczych bez możliwości realizacji zabudowy siedliskowej, oznaczony symbolem 5RP.

Ponadto, brak jest wydzielenia geodezyjnego obu części wyżej wymienionej nieruchomości, zaś granica między nimi oznaczona jest jedynie na rysunku planu zagospodarowania przestrzennego.

A zatem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dostawy jest nieruchomość, obejmująca tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny bez prawa do zabudowy.

W kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż pomimo braku geodezyjnego wydzielenia poszczególnych części nieruchomości, Spółka obowiązana jest do zastosowania prawidłowej stawki VAT przy sprzedaży terenów o różnym przeznaczeniu. Dla ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania należy odnieść się bowiem do ustaleń zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Reasumując, w oparciu o przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości na podstawie aktu notarialnego z dnia 16 grudnia 2010 r. podlega opodatkowaniu w części odpowiadającej terenowi przeznaczonemu pod zabudowę stawką podstawową, przewidzianą w art. 41 ust. 1 ustawy do dnia 31 grudnia 2010 r., tj. 22%, natomiast w części obejmującej teren bez prawa do zabudowy korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.