INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 maja 2010r. sygn. akt I FSK 907/09 uchylającym zaskarżony wyrok w całości i przekazującym sprawę do ponownego rozpatrzenia oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 listopada 2010r. sygn. akt. I SA/Kr 1089/10 uchylającym interpretację indywidualną z dnia 15 lipca 2008r. znak IBPP3/443-255/08/DG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2008r. (data wpływu 15 kwietnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku zapłaconego na podstawie decyzji naczelnika urzędu celnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku zapłaconego na podstawie decyzji naczelnika urzędu celnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzący działalność jako agencja celna działając na podstawie udzielonego przez zleceniodawcę pełnomocnictwa został upoważniony do wykonywania na rzecz tego podmiotu szeregu czynności związanych z obrotem towarowym z zagranicą. Pełnomocnictwo to obejmowało m.in. przygotowywanie niezbędnych dokumentów i dokonanie zgłoszeń celnych importowanych przez zleceniodawcę towarów oraz składanie zabezpieczenia kwot wynikających z długu celnego (w tym również należności podatkowych).

Na podstawie udzielonego zlecenia, Wnioskodawca działając w granicach ww. pełnomocnictwa, wykonał w maju 2004r. na rzecz zleceniodawcy usługę związaną z importem z Chin 1650 sztuk łóżeczek dziecięcych. Część importowanego towaru w ilości 350 sztuk łóżeczek została za pośrednictwem Wnioskodawcy wprowadzona do obrotu na terenie Unii Europejskiej po opłaceniu stosownych należności celno-podatkowych. Pozostały towar w ilości 1300 sztuk łóżeczek został przez zleceniodawcę sprzedany odbiorcy z Niemiec bez wprowadzania go do obrotu na terenie Unii Europejskiej i bez uregulowania należności celno-podatkowych. W związku z powyższym towar został objęty procedurą tranzytu do właściwego niemieckiego urzędu celnego celem objęcia go właściwą procedurą celną. .

Wnioskodawca działając na zlecenie zleceniodawcy przygotował stosowne dokumenty celne zgodnie z zaleceniami służb celnych oraz udzielił zabezpieczenia zapłaty należności celnych. Towar ten służby celne opieczętowały, a następnie został on wysłany do niemieckiego urzędu celnego. Dopuszczenie do obrotu towaru było możliwe wyłącznie po uiszczeniu należności celno-podatkowych. Wiozący towar kierowca wraz z ładunkiem miał zgłosić się do niemieckiego urzędu celnego wskazanego w nocie tranzytowej tj. Ludwigsdorf - Autobahn. Po trzech latach okazało się, że należności celno-podatkowe nie zostały uregulowane, a towar bez wiedzy agencji celnej został usunięty spod dozoru celnego, pozbawiony plomb i przewieziony do niemieckiego nabywcy.

W związku z powyższym decyzją z dnia 21 maja 2007r. wydaną przez Naczelnika Urzędu Celnego nałożono na Wnioskodawcę, jako udzielającego zabezpieczenia obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług w wysokości 33 917,00 zł. Kwota wynikająca z ww. decyzji została wpłacona na konto Izby Celnej w dniu 11 czerwca 2007r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 21 maja 2007r....

Zdaniem Wnioskodawcy do uiszczenia podatku od towarów i usług na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) są zobowiązane osoby, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Obliczenie podatku VAT należnego od importu towarów następuje poprzez jego obliczenie i wykazanie w zgłoszeniu celnym - art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku, gdy obowiązek zapłaty należnego cła nie wynika ze złożonego zgłoszenia celnego, kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów określa naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji - art. 34 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 37 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług różnica pomiędzy kwotą wykazaną w zgłoszeniu celnym a kwotą podatku określoną w decyzji organu celnego stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku, gdy określenie kwoty podatku nastąpiło decyzją wydaną w trybie art. 34 ustawy o podatku od towarów i usług, cała kwota wpłacona w wykonaniu takiej decyzji stanowi podatek naliczony.

Podstawą obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony stanowi zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego. Dokumentem celnym, z którego wynika kwota podatku w przypadku importu towarów, jest zgłoszenie celne, o którym mowa w art. 33 ust. 1 lub decyzja organu celnego, o którym mowa w art. 33 ust. 2 i art. 34 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ naliczenie podatku przez Urząd Celny od towarów usuniętych spod dozoru celnego ma bezpośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, nie ma przeszkód do odliczenia od podatku należnego kwoty podatku zapłaconego w wyniku otrzymania decyzji Urzędu Celnego określającej kwoty podatku z tytułu importu towarów, bowiem nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających możliwość odliczenia podatku naliczonego wymienionych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w decyzji Naczelnika Urzędu celnego z dnia 21.05.2007r.

W dniu 15 lipca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IBPP3/443-255/08/DG dotyczącą podatku od towarów i usług, zakresie prawa do odliczenia podatku zapłaconego na podstawie decyzji naczelnika urzędu celnego, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 7 sierpnia 2008 r.) złożonym na podstawie art. 52 § 3 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 15 lipca 2008 r. znak: IBPP3/443-255/08/DG.

W odpowiedzi na wezwanie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 28 sierpnia 2008r. znak: IBPP3/443W-29/08/DG podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2008 r. znak: IBPP3/443-255/08/DG.

Wnioskodawca na pisemną interpretację indywidualną złożył skargę z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 2 października 2008r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2008r. oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 11 lutego 2009r. sygn. akt. I SA/Kr 1381/08 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Powodem uchylenia interpretacji była okoliczność, że w sprawie zaczęła obowiązywać tzw. „milcząca interpretacja”.

Od powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 maja 2010r. sygn. akt I FSK 907/09 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 9 listopada 2010r. sygn. akt. I SA/Kr 1089/10 uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 15 lipca 2008r. znak IBPP3/443-255/08/DG. W wyroku Sąd zauważył, że Wnioskodawca jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w przedstawionym stanie faktycznym jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ww. ustawy. Ma on w związku z powyższym prawo do dokonania odliczenia podatku na podstawie art. 86 ww. ustawy.

W dniu 10 marca 2011r. do tut. organu wpłynęło prawomocne orzeczenie Sądu.

Mając na uwadze rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 listopada 2010r. sygn. akt I SA/Kr 1089/10 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnikami są również, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 19 ust. 7 ustawy obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego z zastrzeżeniem ust. 8 i 9.

Stosownie do powyższego zauważyć należy, iż każdorazowe powstanie długu celnego powoduje powstanie obowiązku podatkowego względem osoby, którą dług celny obciąża, niezależnie od tego czy wykonują one czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT.

Zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT jest import towarów, sam zaś obowiązek podatkowy wiąże się z chwilą powstania długu celnego

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. L UE Nr 302 str. 1 ze zm.) określa momenty powstania długu celnego w przywozie tj. m.in. dopuszczenia do swobodnego obrotu towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym – z chwilą przyjęcia zgłoszenia celnego, nielegalnego wprowadzenie na obszar wspólnoty towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym, nielegalnego wprowadzenia towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym z wolnego obszaru celnego na pozostałą część polskiego obszaru celnego – z chwilą nielegalnego wprowadzenia towaru, usunięcia spod dozoru celnego towaru podlegającego należnością celnym przywozowym – z chwilą usunięcia towaru spod dozoru celnego.

Obowiązek uiszczenia cła ciąży na dłużniku, którym może być m.in.: - osoba, która usunęła towar spod dozoru celnego, - osoby, które uczestniczyły w usunięciu towaru i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że był to towar usunięty spod dozoru celnego, - osoby, które nabyły, posiadały lub są w posiadaniu towaru i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że był to towar usunięty spod dozoru celnego. Na wszystkich tych osobach w związku z postanowieniami art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT ciąży także obowiązek zapłaty podatku od importu.

Stosownie do powyższego za podatników uznaje się podmioty, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Oznacza to, ze w pewnym sensie postanowienia przepisów celnych kształtują zobowiązania w zakresie podatku VAT i to zarówno od strony podmiotowej i przedmiotowej. Każdorazowe powstanie długu celnego powoduje powstanie obowiązku podatkowego względem osoby, którą dług celny obciąża niezależnie od tego czy wykonywała ona czynności o których mowa w art. 5 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący Agencją Celną, działając na podstawie udzielonego przez zleceniodawcę - importera towarów – pełnomocnictwa udzielił w procedurze tranzytu zabezpieczenia zapłaty należności celnych. Po upływie trzech lat okazało się, że należności celno-podatkowe nie zostały uregulowane, a towar został usunięty spod dozoru celnego. W odniesieniu do powyższego, w związku z powstaniem długu celnego w stosunku do towaru objętego procedurą tranzytu, Naczelnik Urzędu Celnego na Wnioskodawcę jako udzielającego zabezpieczenia, nałożył decyzją z dnia 21 maja 2007r. obowiązek zapłaty podatku VAT w kwocie 33 917,00 zł, uznając tym samym Wnioskodawcę za podatnika podatku importowego od towarów i usług zobowiązanego do jego zapłaty. Wnioskodawca dokonał wpłaty kwoty określonej decyzją na konto właściwej izby celnej.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą jest zarówno podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, jak i w sprawie będącej przedmiotem wniosku podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 o 19 oraz art. 124.

W przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego, w myśl. art. 86 ust. 2 ustawy, stanowi suma kwot wynikająca z dokumentu celnego.

W myśl art. 33 ust. 1-3 ww. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek.

Jeżeli organ celny stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości. Naczelnik urzędu celnego może określić kwotę podatku w decyzji dotyczącej należności celnych.

Po przyjęciu zgłoszenia celnego podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu celnego o wydanie decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości.

W przypadkach innych niż określone w art. 33 ust. 1-3 kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów określa naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji – art. 34 ust. 1 ustawy.

Stosownie zaś do art. 34 ust. 1 i 2 ustawy podatnik jest obowiązany zapłacić różnicę między podatkiem wynikającym z decyzji naczelnika urzędu celnego, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34, a podatkiem pobranym przez ten organ w terminie 10 dni, licząc od dnia doręczenia tych decyzji.

Różnica, o której mowa w ust. 1, dotycząca podatku stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż kwota podatku od towarów i usług określona decyzją naczelnika urzędu celnego, której adresatem jest Wnioskodawca stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom VAT, o których mowa w art. 15. Są to zatem wyłącznie podatnicy prowadzący działalność gospodarczą (w rozumieniu ustawy). Prawa do odliczenia podatku nie mają natomiast podatnicy, o których mowa w art. 17, chyba że jednocześnie mają status podatników z racji wykonywania działalności gospodarczej.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę naliczony przez organ celny decyzją skierowaną do podatnika (Wnioskodawcy) podatek VAT od towarów usuniętych spod dozoru celnego ma bezpośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych tym podatkiem. Wnioskodawca wskazuje również, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie zachodzą również żadne z okoliczności wyłączających możliwość odliczenia podatku naliczonego wymienione w art. 88 ustawy.

Mając zatem powyższe na uwadze ponieważ jak wykazano Wnioskodawca jest zarówno podatnikiem, o którym mowa w art. 15 i 17 ustawy oraz jak zostało przedstawione w stanie faktycznym sprawy podatek określony decyzją naczelnika urzędu celnego od towaru usuniętego spod dozoru celnego podczas stosowania procedury tranzytu ma bezpośredni związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych (przygotowaniem dokumentów celnych i udzieleniem zabezpieczenia należności celno-podatkowych), należy uznać, że w przedmiotowej sprawie kwota podatku wynikająca z decyzji naczelnika urzędu celnego skierowanej do Wnioskodawcy stanowi podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy. Wnioskodawcy zatem, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo dokonania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z decyzji naczelnika urzędu celnego od podatku należnego.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.