INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2011r. (data wpływu 12 kwietnia 2011r.),uzupełnionym pismem z dnia 20 czerwca 2011r. (data złożenia 20 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na stacjonarnym leczeniu uzależnień - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług polegających na stacjonarnym leczeniu uzależnień. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 czerwca 2011r. (data złożenia 20 czerwca 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP4/443-641/11/AZ z dnia 9 czerwca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na stacjonarnym leczeniu uzależnień obejmującą prowadzenie terapii przez specjalistów i w tym zakresie osobom przybywającym na terapię Wnioskodawca zapewnia zakwaterowanie i wyżywienie. Wnioskodawca otrzymała z Urzędu Statystycznego w Łodzi informacje pisemną, że tego rodzaju działalność jest zakwalifikowana jako pomoc społeczna z zakwaterowaniem świadczona osobom z zaburzeniami psychicznymi. W 2010r. tego rodzaju działalność była zwolniona od podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku wyjaśniono, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi pomocy społecznej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362) gdyż maja na celu pomóc osobom w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej jaka jest alkoholizm, których nie jest w stanie pokonać wykorzystując własne możliwości, tylko potrzebna jest dla nich odpowiednia terapia.

Podstawą udzielenia pomocy jest art. 7 cytowanej ustawy o pomocy społecznej tj. między innymi alkoholizm.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT, jest podmiotem zarejestrowanym tylko w ewidencji działalności gospodarczej. Nie posiada innej rejestracji tj. wpisu w innych rejestrach prowadzonych przez inne organy.

Wnioskodawca nie posiada statusu zakładu opieki zdrowotnej.

Świadczona przez Wnioskodawcę terapia dla osób uzależnionych z powodu alkoholizmu to terapia zamknięta trwająca 30 dni. Osoby pragnące podjąć się takiej terapii są kierowane przez różne punkty konsultacyjne lub też o placówce Wnioskodawcy dowiadują się z Internetu. Tak więc usługi Wnioskodawcy mają na celu ratowanie i przywracanie, poprawę zdrowia osób dotkniętych alkoholizmem.

Terapia prowadzona jest przez specjalistów terapii uzależnień zatrudnionych u Wnioskodawcy na podstawie umowy zlecenia oraz przez takich specjalistów, który prowadzą działalność w tym zakresie i wystawiają Wnioskodawcy rachunki za wykonaną usługę. Wnioskodawca zatrudnia również lekarza psychiatrę, który prowadzi działalność w tym zakresie i wystawia rachunki dla Wnioskodawcy.

Usługa obejmuje kompleksowo leczenie, zakwaterowanie i wyżywienie, stanowi jedną usługę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w 2011r. tego rodzaju działalność korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody te podlegają opodatkowaniu w 2011r. po przekroczeniu kwoty zwolnienia tj. 150 000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU).

Z dniem 1 stycznia 2011r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa krajowego oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, wprowadzonego ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), od dnia 1 stycznia 2011r., zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   1. domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
   2. placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
   
   

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na stacjonarnym leczeniu uzależnień obejmującą prowadzenie terapii przez specjalistów i w tym zakresie osobom przybywającym na terapię Wnioskodawca zapewnia zakwaterowanie i wyżywienie. Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Statystycznego w Łodzi informacje pisemną, że tego rodzaju działalność jest zakwalifikowana jako pomoc społeczna z zakwaterowaniem świadczona osobom z zaburzeniami psychicznymi.

Wnioskodawca wskazał, że wykonywane przez niego usługi stanowią usługi pomocy społecznej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362), gdyż mają na celu pomóc osobom w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej jaką jest alkoholizm, których nie jest w stanie pokonać wykorzystując własne możliwości, tylko potrzebna jest dla nich odpowiednia terapia.

Podstawą udzielenia pomocy jest art. 7 cytowanej ustawy o pomocy społecznej tj. między innymi alkoholizm.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT, jest podmiotem zarejestrowanym tylko w ewidencji działalności gospodarczej. Nie posiada innej rejestracji tj. wpisu w innych rejestrach prowadzonych przez inne organy.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że zwolnienie od podatku VAT usług pomocy społecznej uzależnione jest od spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze ze zwolnienia mogą korzystać usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, po drugie usługi te muszą być świadczone przez podmioty wymienione w pkt 22 lit. a do lit. e.

Wnioskodawca wskazał, wprawdzie, że wykonywane przez niego usługi stanowią usługi pomocy społecznej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362), jednakże nie jest podatnikiem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT, jest podmiotem zarejestrowanym tylko w ewidencji działalności gospodarczej. Nie posiada innej rejestracji tj. wpisu w innych rejestrach prowadzonych przez inne organy.

Wobec powyższego świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT.

Należy jednak rozpatrzyć możliwość, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi leczenia uzależnień, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku jako usługi opieki medycznej.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, ze zm.),
4. psychologa.
   
   

Zaznaczenia wymaga, iż w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2011r. ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654), zmianie uległa treść art. 43 ust. 1 pkt 19c. I tak, w myśl art. 170 ww. ustawy o działalności leczniczej, art. 43 ust. 1 pkt 19c ustawy o VAT otrzymuje brzmienie: zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654).

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy, dodanym do ustawy przepisem art. 1 pkt 13 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Wnioskodawca wskazał, że świadczona przez niego terapia dla osób uzależnionych z powodu alkoholizmu to terapia zamknięta trwająca 30 dni. Osoby pragnące podjąć się takiej terapii są kierowane przez różne punkty konsultacyjne lub też o placówce Wnioskodawcy dowiadują się z internetu. Tak więc usługi Wnioskodawcy mają na celu ratowanie i przywracanie, poprawę zdrowia osób dotkniętych alkoholizmem.

Terapia prowadzona jest przez specjalistów terapii uzależnień zatrudnionych u Wnioskodawcy na podstawie umowy zlecenia oraz przez takich specjalistów, który prowadzą działalność w tym zakresie i wystawiają Wnioskodawcy rachunki za wykonaną usługę. Wnioskodawca zatrudnia również lekarza psychiatrę, który prowadzi działalność w tym zakresie i wystawia rachunki dla Wnioskodawcy.

Usługa obejmuje kompleksowo leczenie, zakwaterowanie i wyżywienie, stanowi jedną usługę.

Z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, iż zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Ze zwolnienia korzystają bowiem usługi mające cel diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy), świadczone w ramach wykonywania zawodów medycznych (lekarzy i lekarzy dentystów, pielęgniarki i położne, osoby wykonujące inne zawody medyczne oraz psychologów).

Należy również podkreślić, iż forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a - lit.d pozostaje bez znaczenia

Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził bowiem wyraźnie w wyroku C-141/00 w sprawie Kügler że: „ art. 13(A)(1)(c) szóstej dyrektywy definiuje transakcje zwolnione z podatku przez odniesienie do charakteru świadczonych usług bez wspominania o formie prawnej osoby, która je świadczy.

W dosłownej interpretacji, przepis ten nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe.”

Zdefiniowanie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług zakresu zwolnienia poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19c ustawy o VAT, ustawodawca odwołał się do art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 ze zm.),obowiązującej do dnia 30 czerwca 2011r.

W myśl art. 18d ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o osobie wykonującej zawód medyczny, należy przez to rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 3 pkt 2 i 3 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z leczeniem, badaniem i terapią psychologiczną.

Od dnia 1 lipca 2011r., przepis art. 43 ust. 1 pkt 19c ustawy o VAT zawiera odesłanie do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej, określenie osoba wykonująca zawód medyczny – oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w ww. przepisach warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe.

Stosownie do zapisów rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 marca 1999r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 30, poz. 300 ze zm.), specjalista terapii uzależnień powinien posiadać wykształcenie wyższe medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej oraz kurs - szkolenie specjalistyczne.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U Nr 82 poz. 537) specjaliści terapii uzależnień (228907) zostali wymienieni w grupie specjalistów do spraw ochrony zdrowia gdzie indziej niesklasyfikowanych.

W kontekście powyższego specjalistę terapii uzależnień, należy uznać za osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Niewątpliwie leczenie osób dotkniętych alkoholizmem, polegające na terapii prowadzonej przez specjalistów terapii uzależnień oraz lekarza psychiatrę, mające na celu ratowanie i przywracanie, poprawę zdrowia mieści się w pojęciu opieki medycznej w rozumieniu powołanych powyżej przepisów ustawy o VAT. Podkreślenia również wymaga, iż specyfika tego leczenia wymaga prowadzenia terapii zamkniętej, a zatem niezbędnym jego elementem pozostaje wyżywienie i zakwaterowanie osób korzystających z terapii.

W tym miejscu należy zauważyć, że czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Usługa polegająca na stacjonarnym leczeniu uzależnień jest usługą złożoną, składającą się z różnych świadczeń (w tym prowadzenie terapii przez specjalistów i zapewnienie zakwaterowania i wyżywienia), których realizacja prowadzi jednak do jednego celu (ratowania, przywracania i poprawy zdrowia osób uzależnionych). Na usługę tą składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Tym samym wyodrębnianie z usługi świadczonej przez jeden podmiot poszczególnych jej elementów jako odrębnych pozycji nie jest konieczne, jeśli wszystkie elementy zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Wobec powyższego, świadczona przez Wnioskodawcę usługa opieki medycznej polegająca na leczeniu uzależnień powinna być traktowana jako usługa stanowiąca jedną czynność bez rozbicia na poszczególne elementy składowe.

W świetle powyższego usługa polegająca na stacjonarnym leczeniu uzależnień obejmująca prowadzenie terapii przez specjalistów i zapewnianie zakwaterowania oraz wyżywienia korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, jako usługa opieki medycznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tyt. świadczenia ww. usług podlegają opodatkowaniu w 2011r. po przekroczeniu kwoty zwolnienia tj. 150 000 zł.

Stosownie do art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Należy zauważyć, iż ustawodawca objął usługi w zakresie opieki medycznej zwolnieniem przedmiotowym, zatem usługi te będą zwolnione od podatku VAT niezależnie od tego, czy są świadczone przez podatników zwolnionych podmiotowo na podstawie art. 113 ust. 1 czy nie korzystających z tego zwolnienia. Usługi te będą zatem zwolnione od podatku bezwzgledu na fakt czy Wnioskodawca przekroczy kwotę obrotu z tytułu sprzedaży w wysokości 150 000 zł, czy też nie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.