INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011 r. (data wpływu 25 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia jednej faktury za cały miesiąc – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia jednej faktury za cały miesiąc. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz potwierdzenie uiszczenia brakującej należnej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zawarła z jednym ze swoich kontrahentów umowę handlową, której przedmiotem jest sprzedaż surowca – piasek kwarcowy szklarski IV klasa luzem o parametrach określonych w załączniku do tej umowy. Spółka zobowiązała się w umowie, że będzie w stanie realizować zamówienia składane przez kontrahenta bez uszczerbku dla terminowości i jakości dostaw.

Na mocy umowy Spółka była zobowiązana dostarczyć, a kontrahent był zobowiązany do odebrania surowca w ilości określonej w umowie. Strony dopuściły modyfikację ilości surowca objętego ww. obowiązkiem w granicach 10% w górę lub w dół od ilości surowca określonej w umowie.

Kontrahent był zobowiązany do składania comiesięcznych zamówień z określeniem terminów załadunku i odbioru przypadających na dzień pomiędzy 2 a 7 dniem od dnia złożenia zamówienia. Czas od momentu złożenia zamówienia do momentu dostawy określono maksymalnie na cztery tygodnie. Określono minimalną ilość zamówionego jednorazowo surowca. Umowa zobowiązywała Spółkę do utrzymania zapasu surowca o parametrach określonych w załączniku do umowy w ilości umożliwiającej ciągłość dostawy dla kontrahenta. Umowa przewidywała także zobowiązanie Spółki do utrzymania w jej magazynach zapasu w ilości 2000 ton surowca, celem zapewnienia pewności dostaw w okresie zimowym.

Niedostarczenie przez Spółkę surowca w terminach przez kontrahenta określonych i potwierdzonych przez Spółkę wiązało się z sankcją kary umownej w wysokości 1% niezrealizowanej dostawy za każdy dzień opóźnienia. Umowa w kształcie opisanym powyżej została przedłużona i obowiązki z niej wynikające pozostały w mocy także w chwili składania wniosku o wydanie interpretacji.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wskazała, iż zamierza zracjonalizować zasady składowania surowca, obniżyć koszty ponoszone w związku ze składowaniem surowca u siebie, wyeliminować ryzyko zapłaty kary umownej z tytułu niedotrzymania terminu dostaw i obniżyć koszty transportu w drodze zawarcia z kontrahentem odpłatnej umowy przechowania surowca przez kontrahenta, na mocy której surowiec byłby dowieziony do kontrahenta, np. raz w miesiącu i pobierany przez niego stosownie do zapotrzebowania, a Spółka fakturowałaby dostawy wystawiając fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka Wskazała, iż zakłada, że kontrahent będzie pobierał surowiec codziennie, w każdy dzień roboczy, gdy będzie produkował swoje wyroby, do wytworzenia których zużywa surowiec kupowany od Spółki. Pobieranie surowca będzie udokumentowane dokumentem księgowym pobrania towaru z magazynu, wystawionym przez kontrahenta i przesłanym w formie faksu, skanu lub drogą pocztową.

Do czasu pobrania surowca przez kontrahenta surowiec ten pozostanie własnością Spółki, co wyraźnie zostanie zapisane w umowie o współpracy z tym kontrahentem. Wystawiona przez Spółkę faktura będzie obejmować wszystkie pobrania surowca w danym miesiącu, pobrane przez kontrahenta ilości surowca znajdą pełne odzwierciedlenie w fakturze wystawionej za ten właśnie miesiąc. Uregulowanie należności przez kontrahenta nastąpi przelewem bankowym w terminie oznaczonym na fakturze. Zwykle będzie to termin 60 dni od dnia otrzymania faktury przez naszego kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może wystawić jedną fakturę VAT za cały miesiąc ze wskazaniem w treści tej faktury miesiąca i roku sprzedaży oraz daty wystawienia faktury...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ sprzedaż dokonywana przez Spółkę na rzecz kontrahenta ma cechy sprzedaży ciągłej, to Spółka może wystawić jedną fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca i podać w jej treści miesiąc i rok sprzedaży surowca i datę wystawienia faktury, co wynika z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., stwierdza, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), obowiązujące od dnia 6 kwietnia 2011 r., zwane dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” – § 4 ust. 1 rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia, nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Natomiast, według § 9 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka zawarła z jednym ze swoich kontrahentów umowę handlową, której przedmiotem jest sprzedaż surowca – piasek kwarcowy szklarski IV klasa luzem o parametrach określonych w załączniku do tej umowy. Spółka zobowiązała się w umowie, że będzie w stanie realizować zamówienia składane przez kontrahenta bez uszczerbku dla terminowości i jakości dostaw. Na mocy umowy Spółka była zobowiązana dostarczyć, a kontrahent był zobowiązany do odebrania surowca w ilości określonej w umowie. Strony dopuściły modyfikację ilości surowca objętego ww. obowiązkiem w granicach 10% w górę lub w dół od ilości surowca określonej w umowie. Kontrahent był zobowiązany do składania comiesięcznych zamówień z określeniem terminów załadunku i odbioru przypadających na dzień pomiędzy 2 a 7 dniem od dnia złożenia zamówienia. Czas od momentu złożenia zamówienia do momentu dostawy określono maksymalnie na cztery tygodnie. Określono minimalną ilość zamówionego jednorazowo surowca. Umowa zobowiązywała Spółkę do utrzymania zapasu surowca o parametrach określonych w załączniku do umowy w ilości umożliwiającej ciągłość dostawy dla kontrahenta. Umowa przewidywała także zobowiązanie Spółki do utrzymania w jej magazynach zapasu w ilości 2000 ton surowca, celem zapewnienia pewności dostaw w okresie zimowym. Niedostarczenie przez Spółkę surowca w terminach przez kontrahenta określonych i potwierdzonych przez Spółkę wiązało się z sankcją kary umownej w wysokości 1% niezrealizowanej dostawy za każdy dzień opóźnienia. Umowa w kształcie opisanym powyżej została przedłużona i obowiązki z niej wynikające pozostały w mocy także w chwili składania wniosku o wydanie interpretacji.

Mając na uwadze powyższe, Spółka zamierza zracjonalizować zasady składowania surowca, obniżyć koszty ponoszone w związku ze składowaniem surowca u siebie, wyeliminować ryzyko zapłaty kary umownej z tytułu niedotrzymania terminu dostaw i obniżyć koszty transportu w drodze zawarcia z kontrahentem odpłatnej umowy przechowania surowca przez kontrahenta, na mocy której surowiec byłby dowieziony do kontrahenta np. raz w miesiącu i pobierany przez niego stosownie do zapotrzebowania, a Spółka fakturowałaby dostawy wystawiając fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca. Spółka wskazała, iż zakłada, że kontrahent będzie pobierał surowiec codziennie, w każdy dzień roboczy, gdy będzie produkował swoje wyroby, do wytworzenia których zużywa surowiec kupowany od Spółki. Pobieranie surowca będzie udokumentowane dokumentem księgowym pobrania towaru z magazynu, wystawionym przez kontrahenta i przesłanym w formie faksu, skanu lub drogą pocztową.

Jak zostało wskazane w interpretacji indywidualnej dnia 24 maja 2011 r. Nr ILPP2/443-420/11 -4/MN, planowana przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy dostawa towarów będzie miała charakter sprzedaży ciągłej.

Reasumując, Zainteresowany będzie mógł wystawić jedną fakturę VAT za cały miesiąc dokumentującą dokonaną sprzedaż, ze wskazaniem w jej treści miesiąca i roku sprzedaży oraz daty wystawienia faktury.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w dniu 24 maja 2011 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia w zakresie:

• terminu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż ciągłą – Nr ILPP2/443-420/11 -4/MN,
• powstania obowiązku podatkowego – Nr ILPP2/443-420/11-5/MN,
• przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel – Nr ILPP2/443-420/11 -7/MN.
  
  

W kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.