INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2011r. (data wpływu 20 kwietnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2011r. (data wpływu 21 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług polegających na zabezpieczeniu medycznym imprez masowych i sportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług polegających na zabezpieczeniu medycznym imprez masowych i sportowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2011r. (data wpływu 21 czerwca 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 czerwca 2011r. nr IBPP4/443-689/11/AZ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest dyplomowanym ratownikiem medycznym i rozwijając swoją firmę wprowadził nową usługę jaką jest zabezpieczenie medyczne imprez masowych i imprez sportowych. Czy taka usługa jest objęta zwolnieniem z VAT-u w myśl art. 43 że zwalnia się usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia świadczone przez (...) osoby wykonujące inne zawody medyczne...

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie posiada statusu zakładu opieki zdrowotnej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał przepisy, na podstawie których jako ratownik medyczny jest uprawniony do udzielania świadczeń zdrowotnych.

W myśl ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym z dnia 8 września 2006 roku, ratownik medyczny jest pracownikiem zakładu opieki zdrowotnej, który jest uprawniony do udzielania świadczeń zdrowotnych, szczególnie w sytuacjach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia. Jego zadaniem jest udzielanie sprawnej, szybkiej i profesjonalnej pomocy ratowniczej osobom, których zdrowie lub życie jest zagrożone.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 8 września 2006 roku o Państwowym Ratownictwie Medycznym zawód ratownika medycznego polega na:

1. Zabezpieczaniu osób znajdujących się w miejscu zdarzenia oraz podejmowaniu działań zapobiegających zwiększeniu liczby ofiar i degradacji środowiska,
2. Dokonywaniu oceny stanu zdrowia osób stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego i podejmowaniu medycznych czynność ratunkowych,
3. Transportowaniu osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego,
4. Komunikowaniu się z osobą w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego i udzielaniu jej wsparcia psychicznego w sytuacji powodującej stan nagłego zagrożenia zdrowotnego,
5. Organizowaniu i przeprowadzaniu zajęć z zakresu pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz medycznych czynności ratunkowych.

Medyczne czynności ratunkowe to świadczenia opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, udzielane przez jednostkę systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 w ww. warunkach pozaszpitalnych, w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia życia. Medyczne czynności ratunkowe, które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego wyszczególnione są w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 grudnia 2006 roku w sprawie szczegółowego zakresu medycznych czynność ratunkowych, które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego.

Wnioskodawca uzyskał dyplom ratownika medycznego w 2003 roku ukończywszy 2,5 letnia szkołę policealną Ratownictwa Medycznego w Katowicach, uzyskując tytuł zawodowy dyplomowanego ratownika medycznego. Obecnie jest pracownikiem Szpitala Miejskiego w Sosnowcu i pracuje w Zespole Reanimacyjnym oraz na Izbie Przyjęć. Posiada również certyfikat Instruktora Europejskiej Rady Reanimacji i Resuscytacji.

Przepis nakładający obowiązek zabezpieczenia medycznego imprez masowych zawiera ustawa z dnia 20 marca 2009r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z dnia 21 kwietnia 2009) rozdział 2 art. 5.

Usługa zabezpieczenia imprezy masowej - to ogół skoordynowanych przedsięwzięć podejmowanych przez organizatora imprezy, wójta, burmistrza, prezydenta miasta, starostę, wojewodę, Policję, Państwową Straż Pożarną i inne jednostki organizacyjne ochrony przeciwpożarowej, służbę zdrowia a w razie potrzeby przez inne właściwe służby i organy. W ramach tych działań Wnioskodawca ukonkretnia swoje działania jako zabezpieczenie części medycznej zabezpieczenia czyli utworzenie punktu medycznego z ratownikiem medycznym lub patrolu medycznego z ratownikiem i zakresu zadań takich jak pierwsza pomoc w miejscu zdarzenia, wstępne leczenie na miejscu zdarzenia, transport poszkodowanego do szpitala.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podatnika od dnia 14 lipca 2009r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zabezpieczając medyczne imprezy masowe i sportowe Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z VAT-u...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca wykonując czynności zabezpieczenia medycznego imprez masowych i sportowych wyczerpuje znamiona usług służących profilaktyce, ratowaniu i poprawie zdrowia, a będąc ratownikiem medycznym ma prawo korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU). Z dniem 1 stycznia 2011r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa krajowego oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, ze zm.),
4. psychologa.
   
   

Zaznaczenia wymaga, iż w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2011r. ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654), zmianie uległa treść art. 43 ust. 1 pkt 19 c. I tak, w myśl art. 170 ww. ustawy o działalności leczniczej, art. 43 ust. 1 pkt 19 c ustawy o VAT otrzymuje brzmienie: zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654).

Z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, iż zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Ze zwolnienia korzystają bowiem usługi mające cel diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy), świadczone w ramach wykonywania zawodów medycznych (lekarzy i lekarzy dentystów, pielęgniarki i położnej, osoby wykonujące inne zawody medyczne oraz psychologów).

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19c ustawy o VAT, ustawodawca odwołał się do art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 ze zm.),obowiązującej do dnia 30 czerwca 2011r.

W myśl art. 18d ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o osobie wykonującej zawód medyczny, należy przez to rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 3 pkt 2 i 3 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z leczeniem, badaniem i terapią psychologiczną.

Od dnia 1 lipca 2011r., przepis art. 43 ust. 1 pkt 19c ustawy o VAT odsyła do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej, określenie osoba wykonująca zawód medyczny – oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w ww. przepisach warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe.

Zasady wykonywania zawodu ratownika medycznego zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 8 września 2006r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (DZ. U Nr 191, poz. 1410 ze zm.), co oznacza że osoba posiadająca tytuł zawodowy dyplomowanego ratownika medycznego legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Do rozpatrzenia pozostaje zatem, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Tut. Organ podatkowy zauważa, iż przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia opieki medycznej. Jednakże opierając się na dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE należy stwierdzić, że pojęcie „opieka medyczna” dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel. Podkreślenia wymaga, iż ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych. Wykonane zapobiegawczo świadczenia medyczne mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania jako usługi w zakresie opieki medycznej. W rzeczywistości nawet jeżeli w pewnych przypadkach okaże się, że osoby poddane badaniom lub innym zabiegom lekarskim o charakterze zapobiegawczym nie cierpią z powodu jakiejkolwiek choroby lub zaburzeń zdrowia, to włączenie omawianych świadczeń w zakres pojęcia „opieki medycznej” jest zgodne z celem redukcji kosztów opieki medycznej, który przyświeca przewidzianemu w przepisach zwolnieniu z opodatkowania. Zatem świadczenia medyczne, które zostały wykonane w celu ochrony zdrowia, w tym również w celu utrzymania bądź przywrócenia dobrego stanu zdrowia ludzi, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Pojęcie „opieki medycznej” przewidziane w art. 43 ustawy o VAT obejmuje świadczenia medyczne wykonywane w celu ochrony, w tym zachowania lub przywrócenia zdrowia osób. Innymi słowy pojęcie to obejmuje zarówno leczenie, jak i profilaktykę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest dyplomowanym ratownikiem medycznym i rozwijając swoją firmę wprowadził nową usługę jaką jest zabezpieczenie medyczne imprez masowych i imprez sportowych. Wnioskodawca uzyskał dyplom ratownika medycznego w 2003 roku ukończywszy 2,5 letnia szkołę policealną Ratownictwa Medycznego, uzyskując tytuł zawodowy dyplomowanego ratownika medycznego. Obecnie jest pracownikiem Szpitala Miejskiego i pracuje w Zespole Reanimacyjnym oraz na Izbie Przyjęć. Posiada również certyfikat Instruktora Europejskiej Rady Reanimacji i Resuscytacji.

W tym miejscu należy wskazać, iż w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z 20 marca 2009r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. nr 62, poz. 504 ze zm.) za bezpieczeństwo imprezy masowej w miejscu i w czasie jej trwania odpowiada jej organizator.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. ustawy, bezpieczeństwo imprezy masowej obejmuje spełnienie przez organizatora wymogów w zakresie:

1. zapewnienia bezpieczeństwa osobom uczestniczącym w imprezie;
2. ochrony porządku publicznego;
3. zabezpieczenia pod względem medycznym;
4. zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego obiektów budowlanych wraz ze służącymi tym obiektom instalacjami i urządzeniami technicznymi, w szczególności przeciwpożarowymi i sanitarnymi.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. ustawy, obowiązek zabezpieczenia imprezy masowej spoczywa na organizatorze, a w zakresie określonym w tej ustawie i innych przepisach także na: wójcie, burmistrzu, prezydencie miasta, wojewodzie, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostkach organizacyjnych ochrony przeciwpożarowej, służbach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny na obszarach kolejowych, służbie zdrowia, a w razie potrzeby także innych właściwych służbach i organach.

W myśl art. 6 ust. 1. pkt 3 ww. ustawy organizator zapewnia m.in. pomoc medyczną.

Przytoczone przepisy ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych, jednoznacznie obligują organizatorów imprez masowych do ich zabezpieczenia pod względem medycznym. Na ich mocy organizator jest zobowiązany do zapewnienia w celu bezpieczeństwa, aby w miejscu odbywania się imprezy znajdowała się odpowiednia ilość członków określonego personelu (np. w zależności od rozmiarów imprezy określona liczba członków służb porządkowych, czy informacyjnych).

Z treści wniosku wynika, iż świadczone przez usługodawcę usługi służą wypełnieniu spoczywającego na organizatorze obowiązku zapewnienia zabezpieczenia imprezy pod względem medycznym.

W ramach tych działań Wnioskodawca ukonkretnia swoje działania jako zabezpieczenie części medycznej zabezpieczenia czyli utworzenie punktu medycznego z ratownikiem medycznym lub patrolu medycznego z ratownikiem i zakresu zadań takich jak pierwsza pomoc w miejscu zdarzenia, wstępne leczenie na miejscu zdarzenia, transport poszkodowanego do szpitala.

W kontekście przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że zabezpieczenie imprezy masowej polegające na utworzeniu punktu medycznego, którego celem jest udzielanie pierwszej pomocy w miejscu zdarzenia, wstępne leczenie na miejscu zdarzenia, transport poszkodowanego do szpitala niewątpliwie mieści się w pojęciu opieki medycznej jako czynności mające na celu profilaktykę, ratowanie i przywracanie zdrowia. Wszelkie bowiem działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom, wypadkom, to działania profilaktyczne, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

W tym też znaczeniu świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie zabezpieczenie imprez masowych i sportowych mieszczą się w pojęciu opieki medycznej w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, a zatem korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznacza się, że w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług przeprowadzania szkoleń w zakresie pierwszej pomocy wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego interpretacja została udzielona w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2011r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.