INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku złożonym w dniu 2 maja 2011 r., uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2011 r. do Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne. Pismem z dnia 16 maja 2011 r., Nr ILPB2/415-554/11-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w zw. z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 19 maja 2011 r.).

Ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, pismem z dnia 10 czerwca 2011 r., Nr IPTPB2/415-201/11-2/ASZ, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 czerwca 2011 r., natomiast w dniu 20 czerwca 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 16 czerwca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca po przebytej w dzieciństwie chorobie Heinego-Medina, ma niewładną prawą nogę. W lewej nodze ma uszkodzone kolano i mięsień dwugłowy uda (stany potwierdzone badaniami lekarskimi). Dodatkowo ma uszkodzony kręgosłup, w tym: lordozę, skoliozę i przepuklinę odcinka szyjnego. Poruszanie się, nawet z laską, sprawia Mu duży problem. W związku ze stanem zdrowia, posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym.

Ułatwieniem w poruszaniu się był zawsze samochód osobowy przystosowany do stanu zdrowia Wnioskodawcy. Do 2010 r., wszystkie samochody (prywatne i służbowe) były dostosowywane do Jego potrzeb, przez zamontowanie dodatkowej dźwigni hamulca, ewentualnie też sprzęgła.

W 2010 r. sprzedał w salonie, w którym kupił 7 lat wcześniej, Skodę. Warsztat salonu zamontował dodatkowy hamulec (2003 r.), co zostało stwierdzone w akcie kupna-sprzedaży. Następnie, nabył nowy samochód, także Skodę, jednak wyposażoną, za dodatkową opłatą, w automatyczną skrzynię biegów. W związku z czym, żadna przeróbka nie była potrzebna. Koszt takiej skrzyni jest porównywalny z ewentualną przeróbką zwykłego samochodu. Nie otrzymał dopłaty z PFRON-u, gdyż w chwili zakupu (24 kwietnia 2010 r.) nie było jeszcze decyzji o dopłatach tego rodzaju.

Wnioskodawca dodaje, że automatyczna skrzynia to nie przejaw ekstrawagancji, lecz życiowa konieczność. Ponadto, nieprzerobiony pojazd jest łatwiej sprzedać po okresie eksploatacji, a każdy inny musiałby przejść przeróbkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć od podatku dochodowego od osób fizycznych, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, dopłatę (zamiast przeróbki) za automatyczną skrzynię biegów, jako przystosowanie samochodu do swojego stanu zdrowia stwierdzonego medycznie...

Zdaniem Wnioskodawcy, można odliczyć ww. wydatek w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Dotychczas przerabiał każdy samochód, inaczej nie mógłby z niego korzystać. Za przeróbkę dopłacał w uprawnionych zakładach, koszty te mógł odliczyć od podatku. Skoro technika pozwala na zakup pojazdu od razu przystosowanego do stanu zdrowia (automatyczna skrzynia biegów), ale za dodatkową opłatą – równą, czy zbliżoną do kosztów przeróbki – to wybór staje się oczywisty, jak również możliwość skorzystania z ulgi dla inwalidów wymagających dostosowania pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m. in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Na podstawie art. 26 ust. 7a ww. ustawy, za wydatki wskazane powyżej uważa się również:

• wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz zakup i naprawę indywidualnego sprzętu (pkt 2),

• urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych do rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego (pkt 3).
  
  

Aby wskazane wydatki podlegały odliczeniu od dochodu, nie mogą zostać sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały podatnikowi zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane z powyższych źródeł, odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą dofinansowania.

Jak wynika z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wskazanych powyżej wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

W przypadku Wnioskodawcy odrębnym przepisem regulującym kwestie stopni niepełnosprawności jest ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.), której art. 3 ust. 1 wymienia trzy stopnie niepełnosprawności:

1. znaczny,
2. umiarkowany,
3. lekki.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. W 2010 r. zakupił samochód osobowy przystosowany do potrzeb osoby niepełnosprawnej, tj. posiadający automatyczną skrzynię biegów.

Jak wynika z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu można odliczyć wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Zatem, aby wydatek mógł zostać odliczony od dochodu, zakupiony sprzęt lub urządzenie niezbędne w rehabilitacji lub ułatwiające wykonywanie czynności życiowych, powinny cechować się indywidualnym przeznaczeniem powiązanym z rodzajem schorzenia, niezbędnością w rehabilitacji oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych.

Samochodu z zamontowaną już fabrycznie automatyczną skrzynią biegów nie można uznać za indywidualny sprzęt powiązany z rodzajem schorzenia, bowiem jest to sprzęt ogólnego użytku, przeznaczony do korzystania przez nieokreślony krąg osób, a nie tylko przez konkretną osobę niepełnosprawną.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 2 cyt. ustawy, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się także wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca chciałby odliczyć od dochodu kwotę stanowiącą równowartość zamontowanej w samochodzie automatycznej skrzyni biegów.

Należy wskazać, że zakupu samochodu, z zamontowaną już automatyczną skrzynią biegów, nie można uznać za wydatek na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb niepełnosprawności, bowiem podatnik w rzeczywistości nie poniósł wydatku na przystosowanie pojazdu do rodzaju niepełnosprawności, a jedynie poniósł wydatek na zakup samochodu już przystosowanego do rodzaju niepełnosprawności.

Powyższe odliczenie od dochodu ma zastosowanie, w przypadku zakupu samochodu niedostosowanego do rodzaju niepełnosprawności, a następnie poniesienia wydatku na przystosowanie tego pojazdu do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Przez wydatki na przystosowanie pojazdu do wskazanych potrzeb należy rozumieć wydatki, których skutkiem jest przerobienie pojazdu mechanicznego w sposób umożliwiający korzystanie z niego przez osobę niepełnosprawną. Zakres tych przeróbek powinien być podyktowany potrzebami osoby niepełnosprawnej wynikającymi z charakteru jej niepełnosprawności.

Reasumując, w przypadku, gdy Wnioskodawca zakupił nowy samochód wraz z zamontowaną fabrycznie, już w chwili zakupu automatyczną skrzynią biegów wówczas nie będzie mógł odliczyć od dochodu wartości automatycznej skrzyni biegów, bowiem takiego zakupu nie można uznać za wydatek na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb niepełnosprawności.

Należy tu zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy wprowadzające ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.