INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura 7 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych świadczenia usługi polegającej na pośredniczeniu w przekazywaniu praw majątkowych do artystycznych wykonań utworów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych świadczenia usługi polegającej na pośredniczeniu w przekazywaniu praw majątkowych do artystycznych wykonań utworów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w postaci impresariatu artystycznego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni pośredniczy w organizacji różnego rodzaju wydarzeń artystycznych, kulturalnych lub rozrywkowych. Polega to na zawieraniu umów z artystami, którzy przenoszą na impresariat prawa jednorazowo majątkowe do artystycznych wykonań i pobierają z tego tytułu honorarium. Natomiast, w imieniu artystów w kontaktach z instytucjami kultury będącymi organizatorami wydarzeń kulturalnych umowy zawiera impresariat artystyczny. W ramach tych umów impresariat artystyczny przenosi na organizatora (instytucję kultury) jednorazowo prawa majątkowe do artystycznych wykonań. Z tego tytułu otrzymuje on honorarium, które w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 stycznia 2010 roku było zwolnione z podatku od towarów i usług jako usługi związane z kulturą. Zmiana ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług spowodowała problemy interpretacyjne dotyczące stawki podatku od towarów i usług stosowanej przez osoby prowadzące działalność gospodarczą w postaci impresariatu artystycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą i będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy w przekazywaniu majątkowych praw do artystycznych wykonań między artystą wykonawcą a organizatorem wydarzenia kulturalnego, artystycznego lub rozrywkowego może być traktowana jak twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych na potrzeby ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług... Czy osoba, o której mowa w zdaniu poprzednim, w związku z rodzajem prowadzonej działalności gospodarczej może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 roku i przyjąć, że świadczone przez nią usługi stanowią usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów...

Jeżeli nie, to czy osoba, o której mowa w zdaniu pierwszym, w związku z rodzajem prowadzonej działalności gospodarczej może korzystać ze stawki podatkowej wskazanej w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług jako wymieniona w punkcie 181 tego załącznika i przyjąć, że świadczone przez nią usługi stanowią usługi twórców i artystów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 11 marca 2011 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r Nr 54, poz. 535 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 roku w punkcie 11 załącznika nr 4 do ustawy zawierała regulację, zgodnie z którą z podatku od towarów i usług zwolnione były usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem. Wskazany zapis obejmował wszelkiego rodzaju usługi związane z kulturą i między innymi obejmował usługi twórców i artystów wykonawców.

W związku z tym, z podatku od towarów i usług zwolnione były także usługi pośredniczenia w przenoszeniu praw majątkowych do artystycznych wykonań stanowiących jedno z praw pokrewnych wskazanych w ustawie z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Dotyczyło to także usług świadczonych przez impresariaty artystyczne. Ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010r. Nr 226, poz. 1476) uchylono załącznik nr 4 do ustawy. Jednocześnie ustawa ta dodała do art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług punkt 33, zgodnie z którym z podatku zwolniono usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów, a także w punkcie 181 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazano jako opodatkowane stawką podstawową w wysokości 8% usługi twórców i artystów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy usługi polegające na pośredniczeniu w przekazywaniu praw majątkowych do artystycznych wykonań między artystą wykonawcą a organizatorem (instytucją kultury) są usługami zrównanymi z usługami indywidualnych twórców bądź usługami artystów wykonawców, jeżeli wynagrodzenie z tego tytułu przyjmuje postać honorariów za przekazanie majątkowych praw do artystycznego wykonania. W opinii wnioskodawcy nie ma żadnych podstaw do odmiennego traktowania podatnika tylko dlatego, że pośredniczy on w przekazaniu majątkowych praw do artystycznego wykonania. Gdyby przyjąć pogląd odmienny, usługi świadczone między artystą a pośrednikiem opodatkowane byłyby stawką w wysokości 8% lub byłyby zwolnione z podatku od towarów i usług. Natomiast usługi świadczone przez pośrednika (impresario) na rzecz organizatora (instytucji kulturalnej) opodatkowane byłyby stawką w wysokości 23%. Nie ulega wątpliwości, że w sposób znaczący zwiększyłoby to koszta działalności instytucji kultury, która przyjęłaby na siebie ciężar ponoszenia wyższej stawki podatku od towarów i usług. Nadto, mogłoby to doprowadzić do zwiększenia kosztów organizacji imprez artystycznych (kulturalnych, rozrywkowych), czego skutkiem byłoby ograniczenie dostępu obywateli do kultury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu w/w podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT, wprowadzonym przez art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz zmienionym przez art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) i obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w postaci impresariatu artystycznego. W ramach prowadzonej działalności zawiera umowy z artystami, którzy przenoszą na Niego jednorazowo prawa majątkowe do artystycznych wykonań utworów. Wnioskodawca wypłaca artystom z tego tytułu honorarium. Następnie Wnioskodawca zawiera umowę z organizatorem imprezy kulturalnej. W wyniku tej umowy przenosi na organizatora nabyte wcześniej autorskie prawa majątkowe do artystycznego wykonania utworów. Z tego tytułu otrzymuje od organizatora zapłatę za świadczoną usługę.

Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1), z brzmieniem której zgodne muszą być przepisy polskiej ustawy o VAT, przewiduje zwolnienia dla usług kulturalnych, stwierdzając w art. 132 ust. 1 lit. n), że zwolnieniu z podatku podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia z VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Polski ustawodawca zwalnia od podatku zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT usługi kulturalne świadczone przez dwie grupy podmiotów. Do pierwszej z nich zaliczył:

• podmioty prawa publicznego,
• inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,
• podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że usługi kulturalne świadczone przez ww. podmioty są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT).

W skład drugiej grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli natomiast indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Wykonywanie przez te podmioty usług kulturalnych daje zatem możliwość zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w postaci impresariatu artystycznego nie jest żadnym z podmiotów o których jest mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Nie może zostać uznany za podmiot prawa publicznego, albowiem podmiotowość prawna Wnioskodawcy wynika z przepisów prawa prywatnego a nie prawa publicznego. Z opisu stanu faktycznego nie wynika również, że Wnioskodawca jest innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub, że jest wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Wnioskodawca, nie jest również indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90 poz. 631 ze zm.), domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Wnioskodawca nie może zatem być uznany za twórcę w rozumieniu powyższego przepisu. Nie przysługuje mu bowiem w żadnym zakresie autorstwo utworu. Jego ewentualny związek z utworem ogranicza się wyłącznie do możliwości nabycia majątkowego prawa autorskiego do utworu a następnie do rozporządzania tym prawem.

Dokonując z kolei interpretacji art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dochodzimy do konstatacji, że artystą wykonawcą jest w szczególności: aktor, recytator, dyrygent, instrumentalista, wokalista, tancerz i mim oraz inne osoby w sposób twórczy przyczyniający się do powstania wykonania. Pomimo, iż przepis ten zawiera katalog otwarty, to wyznacza pewien kierunek kwalifikacji poszczególnych podmiotów do objęcia ich zakresem znaczenia wyrażenia „artysta wykonawca”. Przepis powyższy poprzez przykładowe wyliczenie wskazuje, że za artystę wykonawcę mogą zostać uznane podmioty których działanie w stosunku do utworu ma charakter twórczy. Za takim rozumieniem powyższego przepisu przemawia również brzmienie art. 2 lit. a) traktatu WIPO sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996r. o artystycznych wykonaniach i fonogramach (Dz. U. z 2004r. Nr 41, poz. 375), zgodnie z którym „artyści wykonawcy” to aktorzy, piosenkarze, muzycy, tancerze i inne osoby, które grają, śpiewają, wygłaszają, deklamują, występują, interpretują lub w inny sposób wykonują utwory literackie, artystyczne bądź dzieła sztuki ludowej. Działalność Wnioskodawcy polegająca na nabywaniu, rozporządzaniu i zbywaniu autorskich praw majątkowych do artystycznych wykonań utworów nie może zostać zatem uznana za działalność twórcy lub artysty wykonawcy.

We własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca przedstawił koncepcję analogicznych skutków w podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia przez Niego usługi polegającej na pośredniczeniu w przekazywaniu praw majątkowych do artystycznych wykonań utworów, jak w przypadku usługi świadczonej bezpośrednio przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców o których jest mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Z tak zarysowanym stanowiskiem nie można się zgodzić z następujących powodów. Art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT wprowadza podmiotowo - przedmiotowe zwolnienie od podatku od towarów i usług. Zwolnienie to stanowi wyjątek od uznawanej na gruncie podatku od towarów i usług zasady powszechności opodatkowania. Zarówno w orzecznictwie jak i doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, iż przepisy o ulgach i zwolnieniach podatkowych, stanowiące wyjątek od zasady, nie powinny być interpretowane rozszerzająco. Ten sposób interpretacji przepisu, ustanawiającego zwolnienie od opodatkowania, prowadziłby do twórczej interpretacji prawa, co stałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą zakazu wykładni prawotwórczej. W orzecznictwie szeroko akceptowany jest pogląd, iż celem wykładni nie jest tworzenie nowych norm prawa czy ich modyfikacja, lecz ustalenie treści norm wysłowionych w analizowanych przepisach.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem tut. Organu, art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT powinien być interpretowany ściśle. Hipoteza normy prawnej zawarta w powyższym przepisie będzie zatem obejmować wyłącznie podmioty expressis verbis w nim ujęte, tj. indywidualnych twórców i artystów wykonawców. Jak wykazano powyżej Wnioskodawca nie jest żadnym z tych podmiotów. Sprzeczne z prawem byłoby również rozciąganie, w drodze analogii, powyższego zwolnienia na Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą w postaci impresariatu artystycznego.

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania stawki 8% do świadczenia usług opisanych we wniosku wskazać należy, że w załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Jak wskazano na wstępie, stawką podstawową w podatku od towarów i usług jest stawka w wysokości 23%. Pozostałe stawki wynikające z ustawy o VAT są stawkami wprowadzonymi na zasadzie wyjątku. Zatem interpretacja załącznika nr 3 do ustawy o VAT powinna się odbywać według zasad wcześniej opisanych, mających zastosowanie do zwolnień od opodatkowania. Poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy odnosi się tylko i wyłącznie do twórców oraz artystów wykonawców. Nie będzie zatem miała zastosowania do Wnioskodawcy z powodów opisanych powyżej. Opisana we wniosku usługa polegająca na przeniesieniu na organizatora (instytucję kultury) jednorazowo prawa majątkowego do artystycznych wykonań, będzie podlegała opodatkowaniu stawką w wysokości 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.