INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności organizowania imprez kulturalnych, artystycznych i konferansjerki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności organizowania imprez kulturalnych, artystycznych i konferansjerki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem jest organizacja imprez kulturalnych, artystycznych i konferansjerka. Przedmiot działalności wpisany do ewidencji działalności gospodarczej został określony następująco, według Polskiej Klasyfikacji Działalności:

• 90.01.Z – działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych;
• 90.02.Z – działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych.

Organizowane przez Pana imprezy mają charakter plenerowy, jak i zamknięty (np.: święta ośrodków miejskich i wiejskich, dożynki). Organizuje Pan występy w rozumieniu prawa autorskiego na ww. święta. Powyższe imprezy prowadzi Pan także sam w „rozumieniu tworzenia autorskich kwestii werbalnych” (autoryzacja scenariusza, przygotowywanie konkursów, wygłaszanie autorskich odczytów, anonsowanie wykonawców, itp.).

Zajmuje się Pan również wszelkimi kwestiami organizacyjnymi, związanymi z każdą z imprez: podpisywanie umów z zespołami, kabaretami, gwiazdami, innymi artystami, ustalanie cen, wykonywanie telefonów, a także organizacja pełnego osprzętowania, które umożliwia tym artystom występy, w tym wypadku angażuje Pan podwykonawców.

Jest Pan członkiem Stowarzyszenia. Na fakturach sprzedażowych opisuje Pan usługę jako: organizacja i prowadzenie imprezy, bądź występu artystycznego (symbol 90.01.10, 90.02.12 lub 90.02.19) i nie nalicza podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku, w dniu 30 marca 2011 r., wskazał Pan, że wykonuje usługi klasyfikowane według PKWiU jako usługi produkcji i wystawiania widowisk artystycznych (90.02.11). Za organizowane przez Pana imprezy otrzymywana jest zapłata za całość usługi. Czynności takie jak: konferansjerka, sporządzanie scenariuszy, czy reżyseria spektaklu, które są zazwyczaj wynagradzane na zasadzie honorarium, są ujmowane przez Pana w ogólnej kwocie widniejącej na wystawionej fakturze. Na Pana fakturach sprzedażowych wykonywane usługi opisywane są jako „recital autorski zespołu”, czy: „przygotowanie i realizacja koncertu, festiwalu”.

Ponadto, wskazał Pan, że organizuje imprezy zarówno biletowane, jak i niebiletowane – odnośnie każdego rodzaju wykonywanych czynności. Przy czym, w sezonie letnim, duża część organizowanych imprez jest z wolnym wstępem, głównie w sezonie wakacyjnym. Jednakże, w przypadku imprez z płatnym wstępem, to nie Pan pobiera opłaty za bilety, gdyż występuje wówczas w charakterze podwykonawcy.

Jeżeli chodzi natomiast o przygotowanie przez Pana scenariuszy, reżyserii, czy konferansjerki, opłata za te usługi jest składnikiem ogólnej kwoty za usługę. Nie jest to stricte udzielenie lub przekazanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, ale są to czynności, które w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią de facto Pana prawa autorskie (głównie scenariusze).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo wystawia Pan faktury oraz czy usługi, które świadczy, są przedmiotowo zwolnione od podatku VAT...

Natomiast w dniu 30 marca 2011 r. sformułował Pan następujące pytanie.

Czy usługi klasyfikowane w PKWiU 90.02.11, od 1 stycznia 2011 r. są opodatkowane VAT.

Pana zdaniem, prawidłowo wystawiane są faktury, nie naliczając podatku VAT, ponieważ świadczone usługi są przedmiotowo zwolnione od tego podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powołując się na treść ww. przepisu, uważa Pan, że świadczone i sklasyfikowane przez Pana usługi pod symbolem PKWiU 90.01.10, 90.02.12, 90.02.19, objęte są zwolnieniem od podatku w oparciu o wskazany przepis.

Według Pana, na fakturze dokumentującej sprzedaż ww. usługi nie wykazuje podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 8 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).

W załączniku nr 3 do ustawy tytuł drugiej kolumny, z dniem 1 stycznia 2011 r., otrzymał brzmienie: „Symbol PKWiU 2008”. Tym samym, obowiązująca dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. zostaje zastąpiona PKWiU stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W załączniku nr 3 w poz. 181 ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Stosownie zaś do art. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), uchyla się – z dniem 1 stycznia 2011 r. – art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i dodaje pkt 17-41.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z powyższego wynika, iż ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy korzystać mogą jedynie:

• podmioty prawa publicznego,
• podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,
• wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
• indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Z treści ww. przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Ponadto, z art. 85 ust. 1 wskazanej ustawy wynika, że każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 2 ustawy).

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zawarcie przez artystę wykonawcę z producentem utworu audiowizualnego umowy o współudział w realizacji utworu audiowizualnego przenosi na producenta prawa do rozporządzania i korzystania z wykonania, w ramach tego utworu audiowizualnego, na wszystkich znanych w chwili zawarcia umowy polach eksploatacji (art. 87 ustawy).

Natomiast, na podstawie art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Należy podkreślić, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zwolnienia zawarte w art. 132 dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE. Ponadto z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, iż pojęcia używane do określenia zwolnień, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej dostawy towarów lub usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Jak wynika z treści art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art.. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przy czym, wskazany przepis z dniem 1 kwietnia 2011 r., na mocy art. 1 pkt 24 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) uzyskał następujące brzmienie: „podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16”.

Z okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem jest organizacja imprez kulturalnych, artystycznych i konferansjerka. Organizowane imprezy mają charakter plenerowy, jak i zamknięty (np.: święta ośrodków miejskich i wiejskich, dożynki). Organizuje Pan występy w rozumieniu prawa autorskiego na ww. święta. Powyższe imprezy prowadzi Pan także sam w „rozumieniu tworzenia autorskich kwestii werbalnych” (autoryzacja scenariusza, przygotowywanie konkursów, wygłaszanie autorskich odczytów, anonsowanie wykonawców, itp.).

Zajmuje się Pan również wszelkimi kwestiami organizacyjnymi, związanymi z każdą z imprez (podpisywanie umów z zespołami, kabaretami, gwiazdami, innymi artystami, ustalanie cen, wykonywanie telefonów, a także organizacja pełnego osprzętowania, które umożliwia tym artystom występy, w tym wypadku angażuje Pan podwykonawców). Na fakturach sprzedażowych opisuje Pan usługę jako: organizacja i prowadzenie imprezy, bądź występu artystycznego (symbol 90.01.10, 90.02.12 lub 90.02.19) i nie nalicza podatku VAT. Wykonywane usługi klasyfikuje Pan według PKWiU jako usługi produkcji i wystawiania widowisk artystycznych (90.02.11). Czynności takie jak: konferansjerka, sporządzanie scenariuszy, czy reżyseria spektaklu, są zazwyczaj wynagradzane na zasadzie honorarium. Na Pana fakturach sprzedażowych wykonywane usługi opisywane są jako „recital autorski zespołu”, czy: „przygotowanie i realizacja koncertu, festiwalu”.

Organizuje Pan imprezy zarówno biletowane, jak i niebiletowane. W przypadku imprez z płatnym wstępem, to nie Pan pobiera opłaty za bilety – występuje Pan wówczas w charakterze podwykonawcy. Przygotowując scenariusze, reżyserię, czy konferansjerkę, opłata za te usługi jest składnikiem ogólnej kwoty za usługę. Nie jest to stricte udzielenie lub przekazanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, ale są to czynności, które w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią de facto Pana prawa autorskie (głównie scenariusze).

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności faktyczne oraz treść powołanych w tym zakresie przepisów prawa, stwierdzić należy, że w zakresie w jakim w ramach świadczonej usługi artystycznej (impreza kulturalna) występuje Pan jako podwykonawca, który nie dokonuje sprzedaży biletów wstępu na występ artystyczny, w zakresie, w którym czynności te wynagradzane są w formie honorariów (konferansjerka, sporządzanie scenariuszy, reżyseria spektakli) i z tytułu realizacji których występuje Pan wyłącznie jako indywidualny twórca artysta, od dnia 1 stycznia 2011 r. może Pan korzystać ze zwolnienia od podatku, w oparciu o powołany wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Natomiast w zakresie, w jakim ww. czynności nie są wykonywane przez Pana jako przez indywidualnego twórcę, bądź artystę wykonawcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych (gdy nie występuje Pan indywidualnie, jako osoba wykonująca czynności, których efektem jest powstanie utworu, bądź osobiście jako artysta wykonawca), lecz z podwykonawcami, wówczas nie jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b).

Przy czym, bez znaczenia dla możliwość skorzystania przez Pana z ww. zwolnienia od podatku pozostaje kwestia sklasyfikowania tych czynności w grupowaniu PKWiU 90.02.11 – istotny jest faktyczny charakter tych czynności.

Tym samym, w zakresie w jakim jest Pan uprawniony do ww. zwolnienia, winien wykazać te usługi na fakturze z zastosowaniem zwolnienia od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.