INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010r. (data wpływu 20 grudnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy inwestycyjne związane z wybudowaniem, opisanego we wniosku, budynku usługowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy inwestycyjne związane z wybudowaniem, opisanego we wniosku, budynku usługowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w dniu 9 kwietnia 2002 roku wraz z małżonkiem, pozostającym z nią we wspólnocie małżeńskiej, nie prowadząc wówczas działalności gospodarczej nabyła nieruchomość gruntową, na której zaplanowała wybudowanie budynku usługowego (odnowa biologiczna), zgodnie z projektem budowlanym i decyzją o pozwoleniu na budowę, którą uzyskała w dniu 8 września 2003r. Od dnia 1 grudnia 2005r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług kosmetycznych oraz solarium mieszczących się w grupowaniu PKWiU nr 93.02 Usługi fryzjerskie i kosmetyczne. Działalność obecnie prowadzona jest w lokalu użytkowym, wydzierżawionym na ten cel od Spółdzielni Mieszkaniowej.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Księgowość prowadzi w formie Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów. Małżonek działalności gospodarczej nie prowadzi i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z rozwojem firmy Wnioskodawczyni podjęła inwestycję polegającą na budowie budynku usługowego (odnowa biologiczna) znajdującego się na ww. nieruchomości gruntowej. Małżonek na wykorzystywanie gruntu do celów prowadzonej działalności gospodarczej wyraża zgodę.

W wybudowanym budynku w ramach własnej działalności Wnioskodawczyni zamierza świadczyć:

• usługi kosmetyczne klasyfikowane wg PKWiU jako 93.02 Usługi fryzjerskie i kosmetyczne,
• usługi związane z poprawą kondycji fizycznej klasyfikowane wg PKWiU jako 93.04 Usługi związane z poprawą kondycji fizycznej; nie zamierza świadczyć usług łazienniczych, które są objęte tym grupowaniem i są zwolnione z podatku VAT.
  
  

Wnioskodawczyni informuje, że do zdarzeń zaistniałych należy ująć to, iż inwestycja związana z budową budynku usługowego została rozpoczęta w maju 2010r. i od tego miesiąca podatek VAT wynikający z wystawionych na jej firmę faktur VAT w całości został przez nią wykazany i odliczony na złożonych deklaracjach VAT 7K.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z faktur VAT dokumentujących zakupy inwestycyjne związane z wybudowaniem ww. budynku usługowego Wnioskodawczyni mogła odliczyć 100% podatku VAT, wynikającego z faktur VAT wystawionych na nią w ramach własnej działalności gospodarczej, czy też 50% (taki jest udział w prawie posiadania gruntu każdego z małżonków)...

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek VAT wynikający z faktur VAT dokumentujących zakupy inwestycyjne związane z budową budynku usługowego (odnowa biologiczna), w związku z faktem, że będzie on wykorzystywany w całości na działalność opodatkowaną podatkiem VAT może odliczyć w pełnej wysokości, tj. 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż Wnioskodawczyni wskazała, iż oczekuje interpretacji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zatem też niniejsza interpretacja odnosi się tylko do tego przepisu.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy opisane we wniosku usługi kosmetyczne oraz usługi związane z poprawą kondycji fizycznej, które Wnioskodawczyni zamierza wykonywać w wybudowanym budynku są opodatkowane podatkiem VAT czy też podlegają zwolnieniu z opodatkowania tym podatkiem, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Należy także zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 14 grudnia 2010r. Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych., czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług, opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu, podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 9 kwietnia 2002 roku wraz z małżonkiem, pozostającym z nią we wspólnocie małżeńskiej, nie prowadząc wówczas działalności gospodarczej nabyła nieruchomość gruntową, na której zaplanowała wybudowanie budynku usługowego (odnowa biologiczna), zgodnie z projektem budowlanym i decyzją o pozwoleniu na budowę, którą uzyskała w dniu 8 września 2003r.

Od dnia 1 grudnia 2005r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług kosmetycznych oraz solarium mieszczących się w grupowaniu PKWiU nr 93.02 Usługi fryzjerskie i kosmetyczne. Działalność obecnie prowadzona jest w lokalu użytkowym, wydzierżawionym na ten cel od Spółdzielni Mieszkaniowej.

W związku z rozwojem firmy Wnioskodawczyni podjęła inwestycję polegającą na budowie budynku usługowego (odnowa biologiczna) znajdującego się na ww. nieruchomości gruntowej. Małżonek na wykorzystywanie gruntu do celów prowadzonej działalności gospodarczej wyraża zgodę.

W wybudowanym budynku w ramach własnej działalności Wnioskodawczyni zamierza świadczyć:

• usługi kosmetyczne klasyfikowane wg PKWiU jako 93.02 Usługi fryzjerskie i kosmetyczne,
• usługi związane z poprawą kondycji fizycznej klasyfikowane wg PKWiU jako 93.04 Usługi związane z poprawą kondycji fizycznej. Wnioskodawczyni nie zamierza świadczyć usług łazienniczych, które są objęte tym grupowaniem i są zwolnione z podatku VAT.
  
  

Wnioskodawczyni wskazała także, że jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Księgowość prowadzi w formie Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów. Małżonek działalności gospodarczej nie prowadzi i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności majątkowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stosownie do art. 37 § 2 ww. ustawy, ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka, natomiast zgodnie z § 4 tegoż przepisu, jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak wynika z treści wniosku, pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska a nieruchomość gruntowa, na której budowany jest przedmiotowy budynek, stanowi wspólny majątek małżeński. Wprawdzie Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż wznoszony budynek będzie wykorzystywany do jej działalności gospodarczej, jednak jej małżonek wyraził zgodę na wykorzystywanie ww. nieruchomości przez Wnioskodawczynię do celów prowadzonej przez nią działalności.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka. Prawnopodatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa (zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT - czynności określone w art. 5 ust. 1 tej ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa).

Jak już wyżej stwierdzono ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem wznoszony budynek (pomimo, iż stanowić będzie majątek wspólny małżonków) jest budowany z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, w ramach której będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który jest stroną czynności prawnej.

Zatem dla prawa do odliczenia podatku VAT od przedmiotowych zakupów inwestycyjnych nie ma znaczenia, że zakupy te dotyczą budynku, który jest budowany na gruncie stanowiącym małżeńską wspólność majątkową. Istotne jest jedynie to, że przedmiotowe zakupy inwestycyjne dotyczą budynku, który budowany jest z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (budynek zostanie zaliczony do środków trwałych Wnioskodawczyni), a następnie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej będzie służył do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tak więc Wnioskodawczyni, występując jako podatnik od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, będzie miała prawo do odliczenia w całości podatku VAT od przedmiotowych zakupów inwestycyjnych, o ile faktycznie wybudowany budynek będzie służył działalności w całości opodatkowanej podatkiem VAT.

Ponieważ jak wynika z wniosku, przedmiotowy budynek usługowy będzie wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w całości do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, zatem podatek VAT wynikający z faktur VAT dokumentujących zakupy inwestycyjne związane z budową przedmiotowego budynku usługowego Wnioskodawczyni może odliczyć w pełnej wysokości, oczywiście pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.