INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 23 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej:

• naliczenia kosztów uzyskania przychodów od uposażenia przysługującego sędziemu w stanie spoczynku – jest nieprawidłowe,
• naliczenia kosztów uzyskania przychodów od uposażenia rodzinnego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 maja 2011 r. znak ILPB1/415-249/11-2/AMN, ILPB1/415-289/11-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 16 maja 2011 r., wniosek uzupełniono w dniu 23 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sąd Rejonowy na podstawie art. 100 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, wypłaca uposażenie dla sędziego w stanie spoczynku oraz na podstawie art. 102 cytowanej ustawy było wypłacane uposażenie rodzinne dla uprawnionego członka rodziny po śmierci sędziego w stanie spoczynku. Obecnie od uposażeń sędziów w stanie spoczynku jest pobierany podatek dochodowy od osób fizycznych, nie są natomiast uwzględniane koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Sąd Rejonowy powinien stosować koszty uzyskania przychodu od uposażenia przysługującego sędziemu w stanie spoczynku i od uposażenia rodzinnego...
2. Czy w przypadku stosowania kosztów uzyskania przychodu, a zamieszkiwania przez sędziego w stanie spoczynku lub osoby pobierającej uposażenie rodzinne poza miejscowością w której znajduje się siedziba sądu wypłacającego uposażenia należy stosować podwyższone koszty uzyskania przychodu...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów nie są naliczane, albowiem zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który formułuje zasadę, w myśl której kosztem uzyskania przychodu może być tylko taki wydatek, który został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Tak więc istotne jest, aby istniał związek przyczynowy między kosztem, a przychodem. Sąd Rejonowy wg powyższego stoi na stanowisko, iż osobie nieświadczącej pracy nie przysługują koszty uzyskania przychodu - sędzia w stanie spoczynku jest niejako zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych, a więc faktycznie nie świadczy pracy, mimo łączącego go stosunku służbowego i w związku z tym nie ponosi żadnych kosztów związanych z przychodem np. kosztów dojazdu do pracy, a jedynie pobiera uposażenie lub uposażenie rodzinne (odpowiednik emerytury i renty w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej:

• naliczenia kosztów uzyskania przychodów od uposażenia przysługującego sędziemu w stanie spoczynku – uznaje się za nieprawidłowe,
• naliczenia kosztów uzyskania przychodów od uposażenia rodzinnego – uznaje się za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 65 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), stosunek służbowy sędziego nawiązuje się po doręczeniu mu aktu powołania.

Z tym momentem sędzia staje się pracownikiem w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy za pracownika w rozumieniu tejże ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Powyższe oznacza również, że osiągane przez sędziego przychody są przychodami ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady przechodzenia sędziów w stan spoczynku uregulowane zostały w art. 69 - 74 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych. Zgodnie z art. 69 § 1 sędzia przechodzi w stan spoczynku z dniem ukończenia 65 roku życia, chyba że nie później niż na sześć miesięcy przed ukończeniem 65 roku życia oświadczy Ministrowi Sprawiedliwości wolę dalszego zajmowania stanowiska i przedstawi zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego, wydane na zasadach określonych dla kandydata na stanowisko sędziowskie.

Z treści art. 100 § 2 ww. ustawy wynika, że sędziemu przechodzącemu lub przeniesionemu w stan spoczynku z powodu wieku, choroby lub utraty sił przysługuje uposażenie w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat, pobieranych na ostatnio zajmowanym stanowisku.

Należy jednak zauważyć, że przejście w stan spoczynku nie powoduje rozwiązania stosunku służbowego. Uposażenie wypłacane sędziemu w stanie spoczynku należy zatem kwalifikować do przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę,
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
   
   

Podkreślenia wymaga okoliczność, iż żaden przepis powołanej ustawy nie uzależnia prawa do odliczenia zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów od rzeczywistego świadczenia pracy lub od faktycznego ich ponoszenia. Prawo do potrącenia kosztów uzyskania przychodów wynika z istnienia stosunku służbowego, z którego uzyskiwany jest dochód w postaci uposażenia.

W związku z tym, organ wypłacający uposażenie sędziego w stanie spoczynku - jako płatnik - jest obowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do naliczania kosztów uzyskania przychodów od uposażenia rodzinnego należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 102 § 1 ww. ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, w razie śmierci sędziego albo sędziego w stanie spoczynku, członkom jego rodziny, spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przysługuje uposażenie rodzinne w wysokości:

1. dla jednej osoby uprawnionej - 85%,
2. dla dwóch osób uprawnionych - 90%,
3. dla trzech lub więcej osób uprawnionych - 95%

   - podstawy wymiaru.

Podstawę wymiaru uposażenia rodzinnego przysługującego rodzinie stanowi:

1. w przypadku rodziny zmarłego sędziego w stanie spoczynku – uposażenie, jakie przysługiwało w chwili śmierci zmarłemu sędziemu w stanie spoczynku, z zastrzeżeniem pkt 2,
2. w przypadku rodziny zmarłego sędziego albo zmarłego sędziego w stanie spoczynku przeniesionego na podstawie art. 100 § 1 – uposażenie, jakie przysługiwałoby mu w chwili śmierci zgodnie z art. 100 § 2 (art. 102 § 2 cytowanej ustawy).
   
   

Wobec powyższego, mając na uwadze treść powołanych wyżej art. 12 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że skoro członkom rodziny sędziego zmarłego w czasie służby lub w stanie spoczynku wypłacane jest uposażenie, na podstawie powołanych wyżej przepisów Prawo o ustroju sądów powszechnych, to nie istnieje możliwość potrącania kosztów uzyskania przychodów od wypłacanego członkom rodziny zmarłego sędziego uposażenia na podstawie art. 22 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Źródłem wypłaty tychże należności nie jest bowiem stosunek służbowy ani stosunek pracy łączący Wnioskodawcę z członkami rodziny sędziego.

W związku z tym, wypłacając uposażenie rodzinne uprawnionym członkom rodziny sędziego w stanie spoczynku, nie należy uwzględniać kosztów uzyskania przychodów.

Dlatego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Zatem, należy stwierdzić, iż od wypłacanego sędziemu w stanie spoczynku uposażenia przysługuje prawo do potrącenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z łączącego stosunku służbowego, zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku wypłacanych uposażeń rodzinnych członkom rodziny sędziego, powyższy przepis nie będzie miał zastosowania, bowiem źródłem wypłaty tych należności nie jest stosunek służbowy ani stosunek pracy.

Reasumując, Wnioskodawca powinien stosować koszty uzyskania przychodów od uposażenia przysługującego sędziemu w stanie spoczynku. Natomiast nie powinien stosować kosztów uzyskania przychodów od uposażenia rodzinnego wypłacanego uprawnionemu członkowi rodziny po śmierci sędziego w stanie spoczynku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczącego stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów w przypadku zamieszkiwania przez sędziego w stanie spoczynku lub osoby pobierającej uposażenie rodzinne poza miejscowością, w której znajduje się siedziba sądu wypłacającego uposażenie, zawarto w postanowieniu z dnia 30 maja 2011 nr ILPB1/415-249/11-5/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.