INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011r. (wpływ do tut. Biura 26 maja 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług medycznych na terytorium Wielkiej Brytanii przez osobę fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług medycznych na terytorium Wielkiej Brytanii przez osobę fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, osiąga w Polsce dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, w ramach prowadzonej przez siebie indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej w zakresie położnictwa i ginekologii. W rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010r., Nr 51, poz. 307 ze zm. – w dalszej treści określonej skrótem „updof”), centrum interesów osobistych Wnioskodawcy znajduje się na terytorium RP, a zatem podlega on nieograniczonemu obowiązkowi w Polsce. W Polsce bowiem posiada m.in. rodzinę, dom oraz wykonuje działalność gospodarczą.

W związku z podjęciem współpracy z kontrahentem zagranicznym, Podatnik w celu potwierdzenia kraju swojej rezydencji podatkowej uzyskał stosowny certyfikat (CFR-1).

Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę pochodzą ze świadczonych na rzecz jego pacjentów usług medycznych i są opodatkowane wg zasad określonych w art. 30c ustawy o pdof. Do końca marca 2011r. Wnioskodawca był równolegle zatrudniony, jako lekarz ginekolog w ramach umowy o pracę w prywatnej przychodni lekarskiej.

Ponadto, począwszy od 31 marca 2009r. Wnioskodawca współpracuje z przedsiębiorstwem mającym siedzibę w Wielkiej Brytanii, gdzie świadczy usługi w zakresie przeprowadzania konsultacji medycznych w dziedzinie ginekologii dla pacjentów Zleceniodawcy. Realizując postanowienia umowy zawartej z ww. przedsiębiorstwem, Wnioskodawca występuje w charakterze przedsiębiorcy prowadzącego praktykę lekarską na terytorium RP i za swoje usługi wystawia stosowne rachunki. Nie jest więc pracownikiem ww. podmiotu.

W toku świadczenia usług konsultacji wszelkie koszty, m.in. z tytułu podróży, zakwaterowania, używania telefonu komórkowego Wnioskodawca ponosi samodzielnie. Świadczenie usług, zgodnie z kontraktem, mieści się w przedziale 60-120 godzin w miesiącu, wykonywanych w ciągu maksymalnie 10-14 dni danego miesiąca, w zależności od zapotrzebowania usługobiorcy. Przy maksymalnym zapotrzebowaniu na usługi, Wnioskodawca nie przebywa w Wielkiej Brytanii powyżej 183 dni w roku podatkowym. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż dla wykonywania obowiązków wynikających z umowy współpracy nie tworzył zakładu (własnego oddziału, filii, biura). Nie wynajmował też gabinetu, ani żadnego pomieszczenia służącego temu celowi na terenie kraju siedziby usługobiorcy, zaś wszyscy obsługiwani przez niego pacjenci są wyłącznie klientami zlecającego. Konsultacje prowadzone są każdorazowo w miejscach wskazanych przez zleceniodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca słusznie twierdzi, iż wykonując usługi na rzecz przedsiębiorstwa, na terenie Wielkiej Brytanii nie prowadzi działalności gospodarczej całkowicie, ani częściowo przez zlokalizowany tamże zakład w rozumieniu art. 5 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006r. (Dz.U. nr 250, poz. 1840) - zwanej w dalszej części „Konwencją”), a tym samym powinien włączyć dochody uzyskiwane za granicą do dochodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce i opodatkować je zgodnie z zasadami określonymi w art. 30c ustawy o pdof...

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę treść art. 5 polsko – brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w korespondencji z art. 3 oraz art. 4a ustawy o pdof, dochody uzyskiwane w związku ze świadczeniem usług konsultacji medycznych dla pacjentów usługodawcy, ze względu na fakt, iż nie są uzyskiwane za pośrednictwem położonego w Wielkiej Brytanii zakładu, podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W świetle powyższego, przychody osiągnięte w Zjednoczonym Królestwie należy łączyć z przychodami osiągniętymi na terytorium RP i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy wg zasad określonych w art. 30c ustawy o pdof.

Z definicji zakładu określonej w ww. aktach prawnych wynika, iż ustanowienie zakładu warunkuje spełnienie następujących przesłanek:

1. istnienia placówki,
2. stałego charakteru placówki,
3. wykonywania działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej placówki.
   
   

Placówkę stanowi zatem zbiór rzeczy (także pojedyncza rzecz), która obejmuje w szczególności pomieszczenia, wyposażenie lub urządzenia wykorzystywane do działalności przedsiębiorstwa, a także przestrzeń (także pustą), którymi włada podatnik prowadzący działalność gospodarczą.

W sytuacji Wnioskodawcy, z punktu widzenia prawnego, nie dochodzi do faktycznego władania pomieszczeniem udostępnianym mu przez usługobiorcę. Nie jest to bowiem w żadnej mierze zespół składników majątkowych zorganizowanych przez Wnioskodawcę (sfinansowanych lub wynajętych) i umieszczonych w konkretnej lokalizacji, którą Wnioskodawca samodzielnie zapewnia sobie dla celów wykonywania działalności gospodarczej. Według Wnioskodawcy, o istnieniu zakładu spełniającego kryteria placówki, o której mowa w Konwencji możnaby mówić, gdyby zasady jej funkcjonowania zbliżone były do prowadzonej w Polsce praktyki lekarskiej.

W kontekście zaś stałego charakteru placówki, jako przesłanki istnienia zakładu zagranicznego, Wnioskodawca podkreśla, iż samo umożliwienie przebywania w pomieszczeniach zleceniodawcy, w związku i w czasie wykonywania przez Wnioskodawcę określonych czynności wynikających ze zlecenia, nie może przesądzać o stałym jej charakterze. Abstrahując od aspektu faktycznego władztwa nad placówką, którą w istocie dysponuje zlecający, zwrócenia uwagi wymaga także okoliczność, iż jest ona wykorzystywana nie tylko na potrzeby konsultacji medycznych świadczonych przez wnioskodawcę. W okresie bowiem jego nieobecności przedmiotowe pomieszczenia wykorzystywane są zgodnie z bieżącymi potrzebami przedsiębiorstwa zleceniobiorcy. Nie można zatem wywodzić z zaistniałego stanu faktycznego, stałego charakteru placówki zagranicznej, z pośrednictwem której Wnioskodawca uzyskuje dochody.

Pozytywną przesłanką występowania zakładu za granicą jest także prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem stałej placówki.

W opinii Wnioskodawcy, działalność jego przedsiębiorstwa wykonywana jest w oparciu o warsztat zdobytej przez niego wiedzy i doświadczenia w dziedzinie ginekologii i położnictwa – także w miejscu wezwania, tj. bez konieczności posiadania infrastruktury w znaczeniu lokalu użytkowego mieszczącego gabinet lekarski wraz z niezbędnym wyposażeniem specjalistycznym. Prowadzenie konsultacji medycznych dla pacjentów zlecającego, pozwala realizować ten rodzaj usług bez pośrednictwa wyodrębnionej, stałej placówki zlokalizowanej w państwie uzyskiwania dochodów.

Podsumowując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nie byłoby prawidłowym w świetle powołanych aktów prawnych przyjęcie, iż z wykonywaniem działalności gospodarczej za pośrednictwem zakładu przez lekarza mamy do czynienia tylko i wyłącznie dlatego, że prowadząc konsultacje medyczne przebywa w pomieszczeniu należącym do swojego usługobiorcy. Specyfika wolnego zawodu lekarza ze specjalizacją w dziedzinie ginekologii i położnictwa pozwala bowiem świadczyć usługi bez pośrednictwa zakładu w rozumieniu Konwencji między RP a Zjednoczonym Królestwem. W tej sytuacji Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż deklarowanie dochodów administracji podatkowej Zjednoczonego Królestwa i stosowanie dla ich ostatecznego rozliczenia w Polsce metody unikania podwójnego opodatkowywania (wyłączenia z progresją) usankcjonowanej Konwencją byłoby nieprawidłowe.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacją Ministra Finansów Znak: DD4/033-01832/JG/06/8652.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena prawidłowości opodatkowania uzyskanych przez Wnioskodawcę dochodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem dochodowym uiszczanym wg zasad, o których mowa w art. 30c, w związku z art. 9a ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.