INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto oddaje w wieczyste użytkowanie nieruchomości w drodze zawieranej umowy z użytkownikiem wieczystym w formie aktu notarialnego. Ustanowienie prawa wieczystego użytkowania zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług jest traktowane jako dostawa towarów. Zgodnie z art. 19 ust. 1 tej ustawy z chwilą wydania towaru powstaje obowiązek podatkowy, jednak zgodnie z regulacjami art. 19 ust. 16b ustawy w przypadku oddania gruntu w wieczyste użytkowanie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu oddania gruntu w wieczyste użytkowanie nie powstaje jednorazowo lecz jest ściśle powiązany z momentem otrzymania płatności pierwszej jednorazowej opłaty oraz kolejnych opłat rocznych. Stosownie do unormowań art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obrotem jest opłata, którą użytkownik wieczysty zobowiązany jest uiścić na rzecz oddającego nieruchomość w użytkowanie wieczyste. Przy tym, podstawą opodatkowania nie jest suma wszystkich opłat za okres trwania całej umowy ale tylko kwota opłaty rocznej, którą użytkownik wieczysty zobowiązany jest zapłacić w ustalonym terminie. Zatem w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, podstawą opodatkowania jest kwota należna każdorazowo wymagalnej przepisami prawa opłaty: odpowiednio pierwszej i rocznej. Zgodnie z przepisami ww. ustawy, oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie na podstawie umów zawartych po 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. podlegało opodatkowaniu stawką podstawową podatku wynoszącą 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłatę roczną za rok 2011 r. w przypadku prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, którego ustanowienie miało miejsce w okresie pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. należy opodatkować 22% stawką podatku od towarów i usług, czy podwyższyć ją o 1% z powodu wzrostu stawki podatku od 1 stycznia 2011 r. i naliczać podatek w wysokości 23%, zmieniając przy tym ustaloną wcześniej cenę za użytkowanie wieczyste...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustanowienie użytkowania wieczystego zostało wykonane w momencie sporządzenia aktu notarialnego i wpisu do księgi wieczystej. W tym też momencie została dokonana dostawa towaru na rzecz użytkownika wieczystego, który może nim rozporządzać jak właściciel (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06). W świetle tej uchwały, ustanowienie ww. prawa zostało wykonane w okresie, w którym tego rodzaju czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w określonej wysokości w momencie jego ustanowienia. Rozciągniecie na ustanowienie użytkowania wieczystego dokonane przed 1 stycznia 2011 r. obowiązku stosowania wyższej stawki podatku wprowadzonej późniejszymi przepisami, godziłoby w zasadę niedziałania prawa wstecz. W związku z tym, mamy tu do czynienie z czynnością wykonaną i zakończoną. Na podstawie przytoczonej uchwały oraz przepisów art. 41 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług, opłatę roczną za rok 2011 należną z tytułu tego użytkowania, płatną do 31 marca 2011 r. należy opodatkować taką stawką, jaka miała zastosowanie w momencie tego ustanowienia, tj. 22% niezależnie od momentu powstania obowiązku podatkowego, który nastąpi z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty należności, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Ta sama stawka, czyli 22% będzie dotyczyła również opłat rocznych z tytułu tego użytkowania należnych za kolejne lata. Zatem po 1 stycznia 2011 r. należne opłaty roczne z tytułu oddania w wieczyste użytkowanie nieruchomości, w przypadku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego pomiędzy 1 maja 2004 r., a 31 grudnia 2010 r. i opodatkowania 22% stawką podatku, nie zostaną podwyższone o 1% z powodu wzrostu stawki podatku od 1 stycznia 2011 r. Natomiast na ustanowione po raz pierwszy w 2011 r. użytkowanie wieczyste takiej nieruchomości zastosowana zostanie stawka 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.