INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04.04.2011 r. (data wpływu 08.04.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 13.06.2011 r. (data nadania 16.06.2011 r., data wpływu 20.06.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 06.06.2011 r. Nr IPPB4/415-307/11-2/JK (data nadania 06.06.2011 r., data doręczenia 13.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% podwyższonych kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 06.06.2011 r. Nr IPPB4/415-307/11-2/JK (data nadania 06.06.2011 r., data doręczenia 13.06.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez dokładne opisanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 13.06.2011 r. (data nadania 16.06.2011 r., data wpływu 20.06.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zatrudniony przez telewizję jako pracownik etatowy od roku 1996, wcześniej jako organizator produkcji i kierownik produkcji, a od roku 2000 jako producent audycji telewizyjnych. Od kiedy został przeniesiony na stanowisko producenta, pracodawca rozlicza Wnioskodawcę w oparciu o 0% koszty uzyskania przychodu. Wszelkie czynności wykonywane z tytułu umowy o pracę zmierzają do wykonania utworu audiowizualnego w rozumieniu prawa autorskiego. W Telewizji na podstawie wewnętrznych zarządzeń obowiązuje 0% koszt uzyskania przychodu, co Wnioskodawca uważa za krzywdzące.

Praca Wnioskodawcy polega na kreatywnym współtworzeniu utworu audiowizualnego. Zajmując się produkcją audycji telewizyjnych Wnioskodawca podejmuje inicjatywę w tworzeniu tego dzieła. Pracując na stanowisku producenta wewnętrznego musi podejmować twórczą inicjatywę, ponosić odpowiedzialność za kreatywny, twórczy, organizacyjny i finansowy proces produkcji. Wnioskodawca jest współtwórcą programów, które emitowane są na antenie. W ramach wykonywanych obowiązków pracowniczych Wnioskodawca tworzy utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przenosi na pracodawcę prawa do wytworzonych w ramach stosunku pracy utworów. W telewizji nie istnieje system rozliczeniowy pozwalający na ewidencjonowanie zwykłych obowiązków pracowniczych oraz na tworzenie utworów. Czas pracy Wnioskodawcy w całości służy wytworzeniu utworów.

W ramach zakresu obowiązków – podczas realizacji audycji telewizyjnej – Wnioskodawca wykonuje między innymi takie czynności jak:

• samodzielne negocjowanie projektów w części merytorycznej i finansowej z antenami i innymi kontrahentami;
• organizowanie i kierowanie zespołem producenckim poprzez swobodny dobór pracowników i współpracowników;
• organizowanie procesu produkcji poprzez zakup wszelkich usług i innych świadczeń od jednostek organizacyjnych telewizji.;
• inicjowanie zmian merytorycznych i technologicznych w trakcie produkcji i ich realizacji po akceptacji zamawiającego;
• przygotowanie kosztorysu wstępnego na podstawie analizy produkcyjnej otrzymanego scenariusza/konspektu oraz sporządzenie wstępnej dokumentacji itd.
  
  

Wnioskodawca uważa, iż współtworzy utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykonywana praca jest czynnością twórczą, czyli niepowtarzalną. Ma ona charakter indywidualny i spełnia przesłanki utworu w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Praca Wnioskodawcy polega na kreatywnym współtworzeniu utworu audiowizualnego. Zgodnie z jej charakterem Wnioskodawca podejmuje twórczą inicjatywę i odpowiada za kreatywny oraz organizacyjny, a także finansowy proces produkcji. Taki stan rzeczy istnieje od kilku lat do chwili obecnej. W przyszłości charakter pracy Wnioskodawcy nie powinien ulec zmianie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje 50% koszty uzyskania przychodu na stanowisku producenta wewnętrznego...

Zdaniem Wnioskodawcy,

W telewizji Wnioskodawca pracuje od 1994 r. W okresie 1994-1996 jako jej współpracownik, a od grudnia 1996 jako pracownik etatowy. Podczas pracy etatowej Wnioskodawca zatrudniony był na stanowisku organizator produkcji i kierownika produkcji, a od lutego 2000 r. na stanowisku organizatora produkcji.

Pracując na ostatnim z ww. stanowisk Wnioskodawca był i jest współtwórcą programów ukazujących się na antenach tworzy i przygotowuje audycje wraz z innymi twórcami, tj. reżyserami, aktorami, realizatorami wizji, operatorami kamer i dźwięku, scenografami i innymi. Pracuje przy utworach, które charakteryzują się indywidualnym i niepowtarzalnym charakterem. Bierze i ma udział w kształtowaniu wizerunku tych utworów m.in. poprzez ustalanie wizerunku scenografii, oprawy graficznej, muzycznej, doboru realizatorów, operatorów obrazu itd. Poza wymienionymi czynnościami Wnioskodawca zajmuje się także sprawami organizacyjnymi, technicznymi oraz prawnymi mającymi na celu stworzenie utworów audiowizualnych. Na podstawie powyżej wymienionych argumentów oraz poczucia wykonywania czynności zmierzających do wykonywania utworu audiowizualnego w rozumieniu prawa autorskiego Wnioskodawca uważa, że przysługują Mu 50% koszty uzyskania przychodu. Wykonywana praca jest czynnością twórczą, tj. niepowtarzalną. Ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Zatem wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631). W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno – urbanistyczne, urbanistyczne, muzyczne i słowno – muzyczne art. 1 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 7 ww. ustawy. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania takimi utworami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od 1996 r. Wnioskodawca jest zatrudniony w telewizji na stanowisku producenta wewnętrznego. W ramach wykonywanych obowiązków pracowniczych Wnioskodawca tworzy utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przenosi na pracodawcę prawa do wytworzonych w ramach stosunku pracy utworów. W telewizji nie istnieje system rozliczeniowy pozwalający na ewidencjonowanie zwykłych obowiązków pracowniczych oraz na tworzenie utworów. Czas pracy Wnioskodawcy w całości służy wytworzeniu utworów.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzeń, jako uczestnika tworzenia utworu audiowizualnego można uznać za prawidłowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy praca wykonywana, jest pracą twórczą tzn. niepowtarzalną, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest uprawniony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.