INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania usług polegających na organizowaniu kursów spawalniczych oraz egzaminów odnawiających nabyte już uprawnienia spawalnicze na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26a - jest prawidłowe,

• zwolnienia z opodatkowania usług polegających na organizowaniu kursów spawalniczych oraz egzaminów odnawiających nabyte już uprawnienia spawalnicze na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29a - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług polegających na organizowaniu kursów spawalniczych oraz na organizowaniu egzaminów odnawiających nabyte już uprawnienia spawalnicze.

Pismem z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.), uzupełniono wniosek o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Centrum Edukacji Zawodowej jest placówką oświatową zajmującą się kształceniem i dokształcaniem zarówno młodzieży jak i dorosłych.

Centrum Edukacji Zawodowej jest ośrodkiem egzaminacyjnym upoważnionym przez Okręgową Komisję Egzaminacyjną i spełniającym warunki do przeprowadzania etapu praktycznego egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w szczególności poprzez:

1. wyposażenie stanowisk egzaminacyjnych w urządzenia, narzędzia i materiały potrzebne do realizacji zadań egzaminacyjnych;
2. dostosowanie stanowisk egzaminacyjnych do wymogów bhp;
3. dostosowanie stanowisk egzaminacyjnych do indywidualnych potrzeb psychofizycznych egzaminowanych.
   
   

Szczegółowe procedury i instrukcje zostały opracowane na podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2007 roku w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. z 2007 roku Nr 83, poz. 562 z późniejszymi zmianami, rozporządzenie MEN z 29 maja 2009 roku, Dz. U. Nr 83, poz. 694 z 2009 roku)

Kierujący ośrodkiem egzaminacyjnym Dyrektor Centrum Edukacji Zawodowej zobowiązuje się realizować nie tylko obowiązki wprost wynikające z podpisanej umowy z Okręgową Komisją Egzaminacyjną. Powinien się podporządkować również wykazom Dyrektora OKE lub upoważnionej przez niego osoby w zakresie realizacji egzaminów.

Z tytułu realizacji zadań przewidzianych w umowie z OKE ośrodek egzaminacyjny otrzyma jednorazową opłatę po zakończonej sesji egzaminacyjnej i po przekazaniu do OKE wszystkich wymaganych dokumentów egzaminacyjnych. Ponadto Okręgowa Komisja Egzaminacyjna zobowiązuje się zwrócić ośrodkowi egzaminacyjnemu Wnioskodawcy kwoty wydatków poniesionych na zapewnienie materiałów do wykonywania zadań egzaminacyjnych i zużytych podczas egzaminów przez zdających. Materiały dla zdających egzaminy muszą być zgodne ze specyfikacją materiałową i liczbową egzaminowanych. Podstawą rozliczenia wydatków ma być faktura wystawiona przez Centrum Edukacji Zawodowej na okręgową Komisję Egzaminacyjną wraz z kopiami faktur zakupu.

Egzaminy spawania przeprowadzane są dla słuchaczy po kursie spawania organizowanym przez Centrum Edukacji Zawodowej w wybranej metodzie spawania (MAG, MIG, TIG, MMA, GAZ) na podstawie atestu wydanego przez Instytut Spawalnictwa dającego prawo szkolenia spawaczy. Egzamin stanowi zakończenie kursu, czyli jest jego częścią (zgodnie z normą, EN 287-1 i EN ISO 9606). Kursy spawania organizowane są dla osób dorosłych (pracujących i bezrobotnych) chcących zdobyć nowe kwalifikacje lub się przekwalifikować. Całkowity koszt kursu pokrywany jest bezpośrednio przez słuchacza lub jego pracodawcę. Wyjątkiem są kursy organizowane w ramach projektów Unii Europejskiej, poprzez Powiatowy Urząd Pracy lub Wojewódzki Urząd Pracy, gdzie koszty pokrywane są z budżetu projektu lub przez ww. urzędy. Wnioskodawca organizuje także egzaminy dla uczniów Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych. Uczniowie biorący udział w tych egzaminach zrealizowali kurs spawania organizowany przez inne ośrodki. Jeden z ośrodków złożył Wnioskodawcy zamówienie na zorganizowanie i przeprowadzenie egzaminu spawania po podstawowym kursie spawania.

Ponadto w egzaminie uczestniczyć będą osoby potwierdzające swoje kwalifikacje, którym skończył się okres dwuletniej ważności ich uprawnień spawalniczych. Osoby te pokrywały w całości koszty egzaminu we własnym zakresie. Forma organizacji kursów spawania i egzaminów potwierdzających kwalifikacje spawalnicze jest zgodna z wytycznymi Instytutu Spawalnictwa (W-07/IS) i nie będzie zmieniana.

W uzupełnieniu z dnia 13 lipca 2011 r. Wnioskodawca podał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług. Jest publiczną placówką oświatowo - wychowawczą objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania.

Podstawą działalności CEZ-u jest Statut opracowany na podstawie:

1. art. 60 ust. 2, art. 71 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.),
2. ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97 poz. 674 z późn. zm.),
3. rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie rodzajów, organizacji oraz sposobu działania publicznych placówek kształcenia ustawicznego, publicznych placówek kształcenia praktycznego, w tym publicznych ośrodków dokształcania i doskonalenia zawodowego (Dz. U. 132, poz. 1255),
4. rozporządzenie Ministra Edukacji i Sportu z 13 czerwca 2003 r. w sprawie ramowych statutów publicznego centrum kształcenia ustawicznego, publicznego ośrodka dokształcania i doskonalenia zawodowego oraz publicznego centrum kształcenia praktycznego (Dz. U. 132, poz. 1226),
5. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 30.04.2007 r. w sprawie warunkowi sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562).
   
   

Wnioskodawca jest publiczną placówką oświatowo - wychowawczą powołaną Uchwałą Rady Powiatu w sprawie założenia Ośrodka Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego i utworzenia Centrum Edukacji Zawodowej na podstawie art. 5 ust. 5a oraz art. 58 w związku z art. 62 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty:

• § 1 z dniem 1 września 2008 r., zakłada się Ośrodek Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego

• § 2 z dniem 1 września 2008 r. tworzy się zespół placówek pod nazwą Centrum Edukacji Zawodowej wynikający z połączenia Ośrodka Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego i Centrum Kształcenia Praktycznego.
  
  

W Statucie CEZ zawarte jest doskonalenie zawodowe dorosłych i przeprowadzenie egzaminów końcowych w zakresie wynikającym z potrzeb środowiska i lokalnego rynku pracy.

Szkolenia i egzaminy spawalnicze prowadzone są zgodnie z otrzymanym i aktualnym Atestem Instytutu Spawalnictwa uprawniającym Wnioskodawcę do szkolenia i egzaminów spawaczy wg wytycznych Instytutu Spawalnictwa.

Usługi szkoleniowe świadczone w ramach kursów organizowanych przez Powiatowy Urząd Pracy odbywają się na podstawie zaświadczenia o wpisie Wnioskodawcy do Rejestru Instytucji Szkoleniowej i w całości finansowane są ze środków publicznych.

Wnioskodawca i Okręgowa Komisja Egzaminacyjna są jednostkami budżetowymi, posiadają akredytację OKE na organizowanie zewnętrznych egzaminów zawodowych zgodnie z zawartymi wytycznymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaką stawkę VAT zastosować dla poszczególnych uczestników kursu spawalniczego...
2. Jaką stawkę VAT zastosować dla poszczególnych uczestników egzaminów odnawiających nabyte już uprawnienia spawalnicze...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Faktura lub sprzedaż niefakturowana wystawiona uczestnikom kursu spawalniczego dla:

1. uczniów szkół stawka VAT zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26a
2. osób dorosłych pracujących lub przekwalifikujących się stawka VAT zwolniona art. 43 ust. 1 pkt 29a.
   
   

Faktura lub sprzedaż niefakturowana wystawiona uczestnikom egzaminu spawalniczego dla:

1. uczniów szkół stawka VAT zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26a
2. osób dorosłych pracujących lub przekwalifikujących się stawka VAT zwolniona art. 43 ust. 1 pkt 29a.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania usług polegających na organizowaniu kursów spawalniczych oraz egzaminów odnawiających nabyte już uprawnienia spawalnicze na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26a - jest prawidłowe,

• zwolnienia z opodatkowania usług polegających na organizowaniu kursów spawalniczych oraz egzaminów odnawiających nabyte już uprawnienia spawalnicze na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29a - jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenosząc uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktów 26 - 29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. Nr 347. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 :

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Dokonując oceny, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi są objęte zwolnieniem, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy spełnione są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia od podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zatem w przypadku, gdy Wnioskodawca świadczy usługi kształcenia jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, brak jest konieczności dalszego badania przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Uregulowania zawarte w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, wskazują, iż zwolnienie od podatku VAT obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Ograniczenie umożliwiające skorzystanie z niniejszego zwolnienia ma zatem charakter podmiotowo – przedmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, nie wystarcza, ażeby dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Nie jest przy tym konieczne, aby usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie cyt. przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tj. Dz. U z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.) szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną. Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 3a-3e, może być zakładana i prowadzona przez:

1. jednostkę samorządu terytorialnego;
2. inną osobę prawną;
3. osobę fizyczną.
   
   

Jednostki samorządu terytorialnego mogą zakładać i prowadzić jedynie szkoły i placówki publiczne.

W świetle art. 58 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, szkołę lub placówkę publiczną zakłada się na podstawie aktu założycielskiego, który określa jej typ, nazwę i siedzibę.

Stosownie do art. 58 ust. 2 cyt. ustawy, akt założycielski szkoły publicznej, w której jest realizowany obowiązek szkolny, oprócz danych wymienionych w ust. 1 określa także jej zasięg terytorialny (obwód), w szczególności nazwy miejscowości (w miastach nazwy ulic lub ich części) należących do jej obwodu, a w przypadku szkoły podstawowej także podporządkowane jej organizacyjnie szkoły filialne. Szkole publicznej prowadzonej przez osobę fizyczną lub osobę prawną inną niż jednostka samorządu terytorialnego nie ustala się obwodu, chyba że osoba prowadząca wystąpi z takim wnioskiem.

Organ lub osoba, o których mowa w art. 5 ust. 2, zakładająca szkołę lub placówkę podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut(art. 58 ust. 6 ustawy o systemie oświaty).

W dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do Dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu.

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Analiza cytowanych regulacji prowadzi do wniosku, iż dla zastosowania zwolnienia od podatku istotne jest czy prowadzone usługi można zaliczyć do usług kształcenia.

Wykonywanie każdego zawodu związane jest z koniecznością poznania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycia umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do jej podjęcia i wykonywania w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Zgodnie z art. 237³ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141 ze zm.), nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Paragraf 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860), stanowi, że pracodawca, który zgodnie z art. 237¹¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy wykonuje zadania służby bezpieczeństwa i higieny pracy, przed podjęciem wykonywania tych zadań odbywa szkolenie przeprowadzone w formie kursu lub seminarium według programu opracowanego w oparciu o ramowy program określony w części III załącznika nr 1 do rozporządzenia.

Zgodnie z § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia, szkolenie, o którym mowa w § 13 ust. 1, oraz szkolenie okresowe kończą się egzaminem sprawdzającym przyswojenie przez uczestnika szkolenia wiedzy objętej programem szkolenia oraz umiejętności wykonywania lub organizowania pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do ust. 2 powyższego paragrafu, egzamin jest przeprowadzany przed komisją powołaną przez organizatora szkolenia.

Stosownie do § 27 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 470), prace spawalnicze powinny być wykonywane przez osoby posiadające "Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia" albo "Świadectwo egzaminu spawacza" lub "Książkę spawacza", wystawiane w trybie określonym w odrębnych przepisach i Polskich Normach, z uwzględnieniem przepisu § 28.

Z powołanych przepisów wynika, że przeprowadzane w tym kierunku szkolenia są usługami kształcenia zawodowego, mającymi na celu zdobycie odpowiednich kwalifikacji zawodowych, w tym wiedzy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, niezbędnych do wykonywania zawodu spawacza.

Powyższe potwierdza treść art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 ze zm.), zgodnie z którym, osoby wykonujące czynności spawania, zgrzewania, lutowania oraz przeróbkę plastyczną i obróbkę cieplną w toku wytwarzania, naprawy i modernizacji urządzeń technicznych oraz wytwarzania elementów stosowanych do wytwarzania, naprawy lub modernizacji tych urządzeń obowiązane są posiadać zaświadczenia kwalifikacyjne potwierdzające umiejętność praktycznego wykonywania tych czynności oraz znajomość warunków technicznych dozoru technicznego, norm i przepisów prawnych w tym zakresie. W myśl ust. 3 tego artykułu, przepis ust. 2 stosuje się do osób obsługujących i konserwujących urządzenia techniczne.

Urządzenia techniczne, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie stosownych kwalifikacji, zostały wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 ze zm.).

Z kolei przepis § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537), określa klasyfikację zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy, stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W myśl § 2 pkt 2, klasyfikacja ta jest stosowana m.in. w zakresie szkolenia zawodowego. Zawód spawacza został uwzględniony w załączniku, o którym mowa powyżej, pod poz. 7212.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest publiczną placówką oświatowo - wychowawczą powołaną Uchwałą Rady Powiatu w sprawie założenia Ośrodka Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego i utworzenia Centrum Edukacji Zawodowej na podstawie art. 5 ust. 5a oraz art. 58 w związku z art. 62 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (z późn. zm.):

Egzaminy spawania przeprowadzane są dla słuchaczy po kursie spawania organizowanym przez Centrum Edukacji Zawodowej w wybranej metodzie spawania (MAG, MIG, TIG, MMA, GAZ) na podstawie atestu nr 335/2010 wydanego przez Instytut Spawalnictwa dającego prawo szkolenia spawaczy. Egzamin stanowi zakończenie kursu, czyli jest jego częścią (zgodnie z normą, EN 287-1 i EN ISO 9606). Kursy spawania organizowane są dla osób dorosłych (pracujących i bezrobotnych) chcących zdobyć nowe kwalifikacje lub się przekwalifikować. Całkowity koszt kursu pokrywany jest bezpośrednio przez słuchacza lub jego pracodawcę. Wyjątkiem są kursy organizowane w ramach projektów Unii Europejskiej, poprzez Powiatowy Urząd Pracy lub Wojewódzki Urząd Pracy, gdzie koszty pokrywane są z budżetu projektu lub przez ww. urzędy. Wnioskodawca organizuje także egzaminy dla uczniów Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych. Uczniowie biorący udział w tych egzaminach zrealizowali kurs spawania organizowany przez inne ośrodki. Jeden z ośrodków złożył Wnioskodawcy zamówienie na zorganizowanie i przeprowadzenie egzaminu spawania po podstawowym kursie spawania.

Ponadto w egzaminie uczestniczyć będą osoby potwierdzające swoje kwalifikacje, którym skończył się okres dwuletniej ważności ich uprawnień spawalniczych. Osoby te pokrywały w całości koszty egzaminu we własnym zakresie. Forma organizacji kursów spawania i egzaminów potwierdzających kwalifikacje spawalnicze jest zgodna z wytycznymi Instytutu (W-07/IS) i nie będzie zmieniana. W Statucie CEZ zawarte jest doskonalenie zawodowe dorosłych i przeprowadzenie egzaminów końcowych w zakresie wynikającym z potrzeb środowiska i lokalnego rynku pracy. Szkolenia i egzaminy spawalnicze prowadzone są zgodnie z otrzymanym i aktualnym Atestem Instytutu Spawalnictwa uprawniającym Wnioskodawcę do szkolenia i egzaminów spawaczy wg wytycznych Instytutu Spawalnictwa. Usługi szkoleniowe świadczone w ramach kursów organizowanych przez Powiatowy Urząd Pracy odbywają się na podstawie zaświadczenia o wpisie Wnioskodawcy do Rejestru Instytucji Szkoleniowej i w całości finansowane są ze środków publicznych.

Jednakże należy wskazać, iż o tym czy dana usługa edukacyjno-szkoleniowa jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, nie decyduje, kto z tej usługi korzysta lecz czy świadczący usługę wypełnia warunki wskazane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług dla tego typu usług.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy wskazać, że usługi przeprowadzania egzaminów spawaczy spełniają definicję usług kształcenia. Osoby zajmujące stanowisko spawacza obowiązane są bowiem posiadać kwalifikacje w tej dziedzinie, potwierdzone m.in. świadectwem egzaminu spawacza wydanym przez uprawnioną do tego jednostkę.

Zatem ponieważ Wnioskodawca jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, a świadczone usługi polegające na organizowaniu kursów spawalniczych oraz egzaminów odnawiających nabyte już uprawnienia spawalnicze spełniają definicję usług w zakresie kształcenia, tym samym będą one korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, bez względu na status uczestnika kursu.

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy, iż kursy spawalnicze dla osób dorosłych pracujących lub przekwalifikujących się oraz egzaminy dla osób dorosłych pracujących lub przekwalifikujących się odnawiających nabyte już uprawnienia spawalnicze podlegają zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29a ustawy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.