INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu 9 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania przychodów.

Wniosek uzupełniono w dniu 18 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik zamierza prowadzić działalność polegającą na zorganizowaniu i prowadzeniu portalu internetowego, w ramach którego użytkownicy będą mogli grać w gry logiczne i zręcznościowe. Użytkownicy będą grać o ustalone między sobą stawki, zaś w chwili wygranej podatnik będzie pobierał od stawki, o którą uczestnicy grali, wynagrodzenie prowizyjne, określone jako ułamkowa część stawki.

Rozliczenia z użytkownikami będą wyglądały następująco: każdy z uczestników będzie dokonywał wpłat na rachunek bankowy prowadzony przez podatnika. Wpłaty będą dokonywane przelewem lub za pomocą karty kredytowej. Wpłacone kwoty będą pozostawały zdeponowane na rachunku bankowym podatnika do momentu, gdy użytkownik portalu postanowi wykorzystać je do udziału w grze oferowanej przez portal.

W takiej sytuacji gracz deklarować będzie – w drodze elektronicznej – wysokość stawki, którą uzgodnił z przeciwnikiem. Uzgodniona stawka nie będzie mogła przewyższać wartości środków zdeponowanych przez użytkownika – użytkownik będzie zatem mógł deklarować udział tylko w grze toczącej się maksymalnie o taką kwotę, jaką zdeponował wpłacając na rachunek bankowy podatnika (i jakiej nie wykorzystał biorąc udział w innych grach). Po zakończeniu gry, podatnik obliczy wysokość należnej sobie prowizji i kwotę odpowiadającą tej prowizji przeleje na innych rachunek bankowy prowadzony przez podatnika. Kwota prowizji stanowić będzie wynagrodzenie podatnika. Nadwyżka zadeklarowanej przez użytkownika stawki ponad prowizję pobrana przez podatnika przelewana będzie przez podatnika temu użytkownikowi, który wygrał grę i stanowić będzie wygraną tego użytkownika.

Klientami podatnika (osobami korzystającymi z portalu) będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz takie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, dla których użytkowanie portalu nie będzie związane z prowadzoną działalnością.

Podatnik nie będzie zobowiązany do posiadania kasy rejestrującej dla potrzeb ewidencjonowania sprzedaży. Podatnik będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik dokonujący wyłącznie sprzedaży usług świadczonych drogą elektroniczną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz takich osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, dla których nabywanie usług świadczonych przez podatnika nie będzie związane z prowadzoną działalnością może dokumentować przychód i dokonywać zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za pomocą dowodu wewnętrznego wystawionego na koniec każdego dnia, stwierdzającego fakt sprzedaży usług oraz zawierającego co najmniej:

• wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie podatnika oraz imienia, nazwiska i adresu nabywcy usługi,
• datę wystawienia dowodu, stanowiącą jednocześnie datę sprzedaży usług,
• przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie,
• podpis podatnika lub osoby przez niego upoważnionej,
  
  

oznaczonego numerem...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów za dowody księgowe uważa się m.in. dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2. Dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 powołanego rozporządzenia to z kolei:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym, że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarczy podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych.
   
   

Mając powyżej powołane przepisy na uwadze, podatnik stoi na stanowisku, że dokument wystawiony na koniec każdego dnia, stwierdzający fakt sprzedaży usług oraz zawierający co najmniej:

• wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie podatnika oraz imienia, nazwiska i adresu nabywcy usługi,
• datę wystawienia dowodu, stanowiącą jednocześnie datę sprzedaży usług,
• przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie,
• podpis podatnika lub osoby przez niego upoważnionej,
  
  

oznaczony numerem będzie odpowiednim dokumentem, na podstawie którego będą mogły być dokonywane zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa sposobu dokumentowania poniesionych wydatków, odsyłając w tym zakresie do odrębnych przepisów.

W przypadku prowadzenia przez podatnika podatkowej księgi przychodów i rozchodów, sposób prowadzenia księgi oraz dokumentowanie znajdujących się w niej zapisów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

   - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast w myśl § 13 tego rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Ponadto niektóre wydatki, ściśle określone w § 14 tego rozporządzenia, mogą być udokumentowane za pomocą tzw. dowodów wewnętrznych.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Dowody wewnętrzne należą do dowodów własnych wystawionych przez podatnika w celu zaewidencjonowania operacji gospodarczej nieudokumentowanej innym dowodem.

Jednakże zgodnie z § 14 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;

   8a)opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
   
   

Zaznaczyć przy tym należy, iż cytowane wyżej przepisy ww. rozporządzenia zawierają zamknięty katalog dokumentów, mogących stanowić podstawę dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza ewidencjonować zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Zawierane transakcje zamierza dokumentować za pomocą dowodu wewnętrznego wystawionego na koniec każdego dnia, stwierdzającego fakt sprzedaży usług oraz zawierającego co najmniej, wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie podatnika oraz imienia, nazwiska i adresu nabywcy usługi; datę wystawienia dowodu, stanowiącą jednocześnie datę sprzedaży usług; przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie; podpis podatnika lub osoby przez niego upoważnionej, oznaczonego numerem.

Z powyższych przepisów wynika, iż, co do zasady, podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów są faktury VAT. Zauważyć przy tym należy, iż podstawą zapisu mogą być również inne dowody, o których mowa w 12 ust. 3 pkt 2 w zw. z § 13 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dowody te jednak winny zawierać wszystkie elementy wskazane w tym przepisie, co w przedmiotowej sprawie – jak podaje Zainteresowany – będzie miało miejsce.

Reasumując, podatnik dokonujący wyłącznie sprzedaży usług świadczonych drogą elektroniczną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz takich osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, dla których nabywanie usług świadczonych przez podatnika nie będzie związane z prowadzoną działalnością może dokumentować przychód i dokonywać zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za pomocą dowodu księgowego wystawionego na koniec każdego dnia, stwierdzającego fakt sprzedaży usług oraz zawierającego co najmniej: wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie podatnika oraz imienia, nazwiska i adresu nabywcy usługi; datę wystawienia dowodu, stanowiącą jednocześnie datę sprzedaży usług; przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie; podpis podatnika lub osoby przez niego upoważnionej, oznaczonego numerem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).