INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 21 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ujęcia w remanencie likwidacyjnym nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ujęcia w remanencie likwidacyjnym nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest byłym wspólnikiem spółki cywilnej, która została zlikwidowana w dniu 31 grudnia 2010 r. Na początku swojej działalności Spółka nabyła od osoby prywatnej, (niebędącej podatnikiem VAT, działkę budowlaną z budynkiem (podatek nie został odliczony). Działka ta została podzielona na trzy mniejsze działki budowlane. Na jednej z tych działek zostały wybudowane mieszkania, które Spółka sprzedała. W remanencie likwidacyjnym wykazano: 5 mieszkań ze stawką 7% i 2 działki budowlane ze stawką 22% VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane działki należało ująć w remanencie likwidacyjnym i opodatkować stawką VAT w wysokości 22%...

Pana zdaniem, ponieważ Spółka nie odliczała VAT naliczonego w związku z nabyciem gruntu (nabycie towaru od podmiotu, który nie działał w charakterze podatnika) działki pozostałe na dzień rozwiązania Spółki nie stanowiły przedmiotu opodatkowania VAT. Nie jest spełniona przesłanka wskazana w art. 14 ust. 4 ustawy – warunkująca opodatkowanie towarów ujętych w remanencie likwidacyjnym, dotycząca istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego. W przeciwnym razie doszłoby do naruszenia zasady neutralności VAT, bowiem podatnik zostałby obciążony podatkiem od towarów i usług w sytuacji, w której ani nie dokonał odliczenia tego podatku, ani nie otrzymał jego równowartości w kwocie uzyskanej od nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust.1 ustawy opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po ich nabyciu nie były przedmiotem dostawy, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej,
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6 do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W myśl art. 14 ust. 4 ustawy powyższy przepis stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W takim przypadku zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy podatnik jest zobowiązany sporządzić spis z natury towarów na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Natomiast przez towary, w świetle art. 2 ust. 6 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 11 grudnia 2010 r. - rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z powyższymi przepisami, opodatkowaniu po zaprzestaniu działalności podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, jeżeli w stosunku do nich podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jest to uzasadnione konstrukcją podatku. Jeśli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone na konsumpcję, to wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. Opodatkowanie towarów pozostałych po zaprzestaniu działalności, w stosunku do których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, oznaczałoby natomiast dwukrotne opodatkowanie jednej konsumpcji (raz przy nabyciu, a powtórnie - po zaprzestaniu działalności).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 31 grudnia 2010 r., została zlikwidowana spółka cywilna, w której był Pan wspólnikiem. Spółka na początku swojej działalności nabyła od osoby fizycznej, niebędącej podatnikiem VAT (nie naliczono podatku) działkę budowlaną z budynkiem. Działka ta została podzielona na trzy mniejsze działki budowlane. Na jednej z nich zostały wybudowane mieszkania, które sprzedano. W remanencie likwidacyjnym, poza 5 mieszkaniami ujęto również 2 działki gruntu ze stawką 22%.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we stan faktyczny stwierdzić należy, iż skoro spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych działek, to w przypadku likwidacji działalności nie podlegały one opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.