INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie miejsca świadczenia usług napraw i konserwacji linii produkcyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2011r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie miejsca świadczenia usług napraw i konserwacji linii produkcyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca z początkiem roku 2009 rozpoczął współpracę polegającą na świadczeniu usług na rzecz firmy W z siedzibą w Niemczech na podstawie pisemnych zleceń naprawy i konserwacji linii produkcyjnych samochodów położonych na terenie G. Spółka W z siedzibą w Niemczech jest podatnikiem w myśl art. 28a i ma nadany numer NIP.

W późniejszym okresie tj. od 1 maja 2009 r. Wnioskodawca zawarł umowę z ww. firmą W z siedzibą w Niemczech na świadczenie przez Wnioskodawcę usług konserwacji i naprawy następujących linii produkcyjnych (montażowych):

1. A - Linia podmontażu ramy przedniej pod silnik, która składa się z przenośników trwale zamocowanych do konstrukcji hali, podnośników itp. trwale związanych z przyłączami mediów, które bezpośrednio zasilają te linie m.in: prąd, sprężone powietrze,
2. A - Linia podmontażu tylnej belki, która składa się z przenośników rolkowych, wind trwale związanych z halą i mediami,
3. A - Linia podmontażu kolumny M, która składa się przenośników, prasy oraz automatyki trwale związanych z budynkiem i mediami. Konserwacja ta ma na celu zapewnienie sprawności technicznej i wydajności w/w linii produkcyjnych (montażowych).
   
   

Wszystkie ww. linie produkcyjne (montażowe) są zainstalowane na trwałe, z wykorzystaniem kołków rozporowych, w halach produkcyjnych:

• w budynku Montażu Głównego G,
• Hali Montażu S, które to budynki są trwale związane z gruntem.
  
  

Nieruchomości ww. stanowiące budynki i działki są własnością G są wykorzystywane do produkcji samochodów i jako całość stanowią zorganizowane przedsiębiorstwo, w skład którego wchodzą nieruchomości w budynkach, w których na trwałe zamontowane są ww. linie produkcyjne (montażowe) służące do produkcji samochodów.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca przyjął, iż świadczone przez niego usługi związane są ściśle z nieruchomością, bowiem nie ma żadnej możliwości wykonywania usług poza nieruchomością, na której posadowione są budynki z zainstalowanymi w nich na trwałe liniami produkcyjnymi (montażowymi).

Na podstawie umowy wystawiane są comiesięczne faktury VAT ze stawką VAT 22% w stosunku do faktur VAT wystawionych do końca roku 2010 oraz ze stawką VAT 23% w stosunku do faktur VAT wystawionych w roku 2011. Ponadto Wnioskodawca świadczył również dodatkowe usługi na ww. liniach produkcyjnych (montażowych) wykraczające poza zakres zawartej pomiędzy spółkami umowy polegające na:

• pracach montażowych, przebudowie i pracach modyfikacyjnych linii R - linii podmontażu tylnej belki,
• przebudowie linii "S" - linii podmontażu ramy przedniej silnika,
• wykonanie instalacji elektrycznej oraz podwieszenie i podłączenie opraw oświetleniowych na Linii "S" - linii podmontażu ramy przedniej silnika,

co zostało udokumentowane dodatkowo wystawianymi fakturami VAT ze stawką VAT 22% w stosunku do faktur VAT wystawionych do końca roku 2010 oraz ze stawką VAT 23% w stosunku do faktur VAT wystawionych w roku 2011.

Zgodnie z treścią umowy Spółka W z siedzibą w Niemczech zapewnia pracownikom Wnioskodawcy bieżącą kontrolę oraz stały dostęp do ww. linii produkcyjnych (montażowych).

Pracownicy Wnioskodawcy pracują na terenie G, serwisując, modernizując, przebudowując ww. linie produkcyjne (montażowe) na trwałe związane z nieruchomościami G, co Wnioskodawca zakwalifikował jako usługi związane z nieruchomościami, w stosunku do których usług, do końca roku 2010 zgodnie z art. 27 ust 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późnym.), a obecnie od 1 stycznia 2011 zgodnie z art. 28 e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) miejsce świadczenia usług znajduje się na terenie Polski i usługi te są opodatkowane właściwą na terenie RP stawką VAT do końca roku 2010 22%, od początku roku 2011 stawką 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest zakwalifikowanie usług opisanych w punkcie 68 niniejszego wniosku jako usług związanych z nieruchomościami, w stosunku do których, do końca roku 2010 zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a obecnie od 01.01.2011 r. zgodnie z art. 28 e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późnym.) miejsce świadczenia usług znajduje się na terenie Polski i usługi te są opodatkowane właściwą na terenie RP stawką VAT do końca roku 2010 22%, od początku roku 2011 stawką 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi na rzecz Spółki W z siedzibą w Niemczech realizowane na liniach produkcyjnych (montażowych) stanowią usługi związane z nieruchomościami, w stosunku do których usług, do końca roku 2010 zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a obecnie od 1 stycznia 2011 r. zgodnie z art. 28 e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) miejsce świadczenia usług znajduje się na terenie Polski i usługi te są opodatkowane właściwą na terenie RP stawką VAT do końca roku 2010 22%, od początku roku 2011 stawką 23%. W podobnej sprawie takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w Interpretacji Indywidualnej z dnia 3 grudnia 2010 r. nr IBPP2/443-714/10/RSz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawowa stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

W latach 2008-2009 ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona była w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r. art. 27 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania (…).

Stosownie do obowiązującego w tym okresie ust. 2 pkt 1 tego artykułu, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego – miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

W tym miejscu należy zauważyć, iż art. 27 ust. 2 ustawy o VAT na który powołuje się Wnioskodawca obowiązywał do dnia 31 grudnia 2009 r. a nie jak wskazał Wnioskodawca we wniosku do końca roku 2010 r.

Natomiast z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Generalne zasady wyrażone obecnie w art. 28b ust. 1 i 28c ust. 1 ustawy o VAT, różnicują sposób określenia miejsca świadczenia usług w zależności od tego, na czyją rzecz są one świadczone.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług

1. pod pojęciem podatnika rozumieć należy:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W przepisie tym przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter nieograniczony.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika iż Wnioskodawca od 1 maja 2009 r. zawarł umowę z firmą W z siedzibą w Niemczech na świadczenie usług konserwacji i naprawy linii produkcyjnych (montażowych) tj. A - Linia podmontażu ramy przedniej pod silnik, która składa się z przenośników trwale zamocowanych do konstrukcji hali, podnośników itp. trwale związanych z przyłączami mediów, które bezpośrednio zasilają te linie m.in: prąd, sprężone powietrze, A - Linia podmontażu tylnej belki, która składa się z przenośników rolkowych, wind trwale związanych z halą i mediami, A - Linia podmontażu kolumny M, która składa się przenośników, prasy oraz automatyki trwale związanych z budynkiem i mediami.

Konserwacja ta ma na celu zapewnienie sprawności technicznej i wydajności ww. linii produkcyjnych (montażowych).

Ponadto Wnioskodawca świadczył również dodatkowe usługi na ww. liniach produkcyjnych (montażowych) wykraczające poza zakres zawartej pomiędzy spółkami umowy polegające na pracach montażowych, przebudowie i pracach modyfikacyjnych linii "R - linii podmontażu tylnej belki, przebudowie linii "S" - linii podmontażu ramy przedniej silnika, wykonanie instalacji elektrycznej oraz podwieszenie i podłączenie opraw oświetleniowych na linii "S" - linii podmontażu ramy przedniej silnika,

Wszystkie ww. linie produkcyjne (montażowe) są zainstalowane na trwałe, z wykorzystaniem kołków rozporowych, w halach produkcyjnych G, które to budynki są trwale związane z gruntem.

Wnioskodawca wniósł o rozstrzygnięcie, czy usługi przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego realizowane w obiekcie położonym na terenie Polski, na zlecenie kontrahenta z Niemiec, należy traktować jako usługi związane z nieruchomościami, w rozumieniu obowiązującego od 1 stycznia 2010r. przepisu art. 28e ustawy oraz przepisu art. 27 ust. 2 w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2009r.

Jak wskazał Wnioskodawca wszystkie linie produkcyjne (montażowe) na których wykonywane są usługi będące przedmiotem wniosku, są zainstalowane na trwale w budynkach stanowiących hale produkcyjne. Ponieważ budynki są w trwale związane z gruntem, należy rozważyć czy usługi opisane we wniosku można uznać za związane z nieruchomościami.

W związku z brakiem definicji nieruchomości w ustawie o VAT wydaje się być słuszne posiłkowanie się w tej kwestii przepisami zawartymi w innych gałęziach prawa.

I tak, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie zaś do art. 47 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenia będzie miało określenie rzeczy składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie (M. Bednarek, Mienie, Zakamycze, Kraków 1997) „dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

1. więź fizykalno-przestrzenna,
2. więź funkcjonalna (gospodarcza), a połączenie będzie miało,
3. charakter trwały (nie dla przemijającego użytku)

-przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Artykuł 48 odnosi się tylko do nieruchomości gruntowych i stwierdza, że nie są odrębnymi nieruchomościami, a tylko częściami składowymi gruntu budynki i inne urządzenia trwale z tym gruntem związane. Jest to zaakceptowanie przez ustawodawcę zasady "wszystko, co na gruncie, przynależy do gruntu" (superficies solo cedit). Ustawodawca jeszcze raz powraca do tej zasady w art. 191 Kodeksu cywilnego, stanowiąc w nim swoiste sprzężenie zwrotne dla stosunków prawnorzeczowych: "własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową".

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak obiekty liniowe, lotniska, mosty wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Mając powyższe na uwadze należy podkreślić rolę fizycznego i funkcjonalnego powiązania rzeczy i gospodarczego znaczenia tego powiązania dla uznania, że rzecz połączona z inną rzeczą stanowi jej część składową, nawet gdyby dała się technicznie łatwo zdemontować.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca świadczy naprawy i konserwacji linii produkcyjnych samochodów osobowych.

W opisanym stanie faktycznym, ww. usługi wykonywane są w halach produkcyjnych w budynkach trwale z gruntem związanych. Wszystkie linie produkcyjne (montażowe) są zainstalowane na trwale, z wykorzystaniem kołków rozporowych, w halach produkcyjnych w budynkach trwale związanych z gruntem.

Zatem wszystkie linie produkcyjne są faktycznie związane z nieruchomością, w której się one znajdują na stałe i zapewniają jej prawidłowe funkcjonowanie, co powoduje, iż przedmiotowe linie produkcyjne w zasadzie nie mogą zostać przeniesione poza nieruchomość, w której zostały zainstalowane. Tym samym nie ma możliwości, jak wskazał Wnioskodawca, wykonania usług naprawy i konserwacji tych linii poza nieruchomością, z którą są one trwale związane.

Zatem w ocenie tut. organu opisane przez Wnioskodawcę usługi należy uznać za usługi związane z nieruchomością.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę, dotyczące opisanych linii produkcyjnych, wykonywane w halach produkcyjnych w budynkach trwale związanych z gruntem, zlecone Wnioskodawcy przez niemiecką firmę mają charakter usług związanych z nieruchomością i tym samym spełniają dyspozycję art. 28e ustawy o VAT w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2010r. oraz art. 27 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2009r. W związku z powyższym, miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania, opisanych we wniosku, usług jest miejsce położenia nieruchomości, według stawki właściwej dla tego rodzaju usług na terytorium Polski, a więc stawką 22% a od 1 stycznia 2011r. stawką 23%.

We własnym stanowisku dotyczącym oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca wadliwie wskazał, iż przepis art. 27 ust. 2 ustawy o VAT obowiązywał do końca roku 2010r. podczas, gdy jak wskazano wyżej przepis ten miał zastosowanie w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2009r. Powyższe jednak nie ma wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż ww. usługi stanowią usługi związane z nieruchomością, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.