INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 22 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z tytułu ustanowienia służebności przesyłu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z tytułu ustanowienia służebności przesyłu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wraz z mężem jest właścicielką (współwłasność) nieruchomości w postaci gruntów rolnych o łącznej powierzchni ok. 1,8 ha, na których obecnie nie jest prowadzona gospodarka rolna.

W 2009r. Q poinformował wnioskodawczynię i jej męża o planach budowy linii energetycznej NN (najwyższych napięć) o napięciu 400 kV. Linia prowadząca z Elektrowni X będzie odprowadzała moc do Krajowego Systemu Energetycznego poprzez rozdzielnię Y i ma przebiegać poprzecznie (ukośnie), przez trzy należące do wnioskodawczyni i jej męża działki. Dodatkowo na jednej z ww. działek ma stanąć słup wysokiego napięcia. W związku z powyższym, po negocjacjach przeprowadzonych z pełnomocnikiem Q, dnia 10 listopada 2009r. wnioskodawczyni i jej mąż podpisali umowę wstępną, w której wyrazili zgodę na prawo wieczystego użytkowania ww. nieruchomości gruntowych przez Q, za co użytkownik ma wypłacić odszkodowanie pieniężne.

Dnia 19 maja 2010r. pomiędzy wnioskodawczynią i jej mężem a Q, aktem notarialnym, została zawarta umowa ustanowienia służebności przesyłu. W umowie tej zawartych jest wiele trwałych ograniczeń i niedogodności związanych z użytkowaniem nieruchomości za co wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymała jednorazowe odszkodowanie w wysokości 24.378 zł. Łączna powierzchnia działek wynosi 18.699 m².

Z chwilą ustanowienia służebności przesyłu status działek określany jest jako „nieruchomości obciążone”, a ograniczenia i niedogodności wynikają m.in. z:

1. zakazu w obrębie pasa technologicznego wynoszącego po 35 m po każdej stronie linii wznoszenia budynków mieszkalnych,
2. konieczności uzgodnienia z Q lokalizacji wszelkich obiektów budowlanych oraz zmiany przeznaczenia nieruchomości obciążonej,
3. utrzymywania drzew, krzewów i innej roślinności, których wysokość nie może przekroczyć 3 m.
   
   

W myśl zawartej umowy, na terenie nieruchomości obciążonej, Q ma prawo do:

1. założenia i przeprowadzenia linii wraz z wszystkimi obiektami i urządzeniami niezbędnymi do jej eksploatacji; podwieszania przewodów linii oraz funkcjonowaniu po wybudowaniu,
2. przebudowania linii elektroenergetycznych wysokiego napięcia, średniego napięcia i niskiego napięcia oraz linii telekomunikacyjnych, rurociągów do przesyłu gazów i cieczy, zbliżonych do linii lub krzyżowych przez linie, a przebiegających przez nieruchomość obciążoną,
3. wejścia na teren nieruchomości obciążonej i prawie przejazdu, w tym sprzętem ciężkim przez Q i osoby przez niego upoważnione w celu przygotowania i wykonania robót związanych z budową, eksploatacją konserwacją, naprawą, modernizacją i remontem linii oraz usuwaniem awarii linii.
   
   

Wszystkie wymienione wyżej punkty zawarte w umowie służebności przesyłu w drastyczny sposób obniżają wartość rynkową nieruchomości, czyniąc ją do niektórych celów wręcz bezużytecznymi np.: ze względu na ograniczenia wynikające z pkt 3 oraz „c” działek nie można zalesić.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane odszkodowanie podlega zwolnieniu od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawczyni, kwota odszkodowania za ustanowienie służebności przesyłu nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została wypłacona w myśl przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997r. (Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603), spełniając przepisy artykułów 124 i 128 ust. 4 tej ustawy, a charakter odszkodowania – w opinii wnioskodawczyni - wyczerpuje znamiona art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991r. (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307).

Ustanowienie służebności przesyłu było dla wnioskodawczyni koniecznością wynikającą z przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami i nie było jej inicjatywą nastawioną na jakikolwiek zysk.

Wnioskodawczyni swoje stanowisko opiera na interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50 % od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni wraz z mężem jest właścicielką (współwłasność) nieruchomości w postaci gruntów rolnych o łącznej powierzchni ok. 1,8 ha, na których obecnie nie jest prowadzona gospodarka rolna. W 2009r. Q poinformował wnioskodawczynię i jej męża o planach budowy linii energetycznej NN (najwyższych napięć) o napięciu 400 kV. Linia prowadząca z Elektrowni X będzie odprowadzała moc do Krajowego Systemu Energetycznego poprzez rozdzielnię Y i ma przebiegać poprzecznie (ukośnie), przez trzy należące do wnioskodawczyni i jej męża działki. Dodatkowo na jednej z ww. działek ma stanąć słup wysokiego napięcia. Dnia 19 maja 2010r. pomiędzy wnioskodawczynią i jej mężem a Q, aktem notarialnym, została zawarta umowa ustanowienia służebności przesyłu. W umowie tej zawartych jest wiele trwałych ograniczeń i niedogodności związanych z użytkowaniem nieruchomości za co wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymała jednorazowe odszkodowanie w wysokości 24.378 zł.

Zgodnie z art. 3051 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93) nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

W myśl art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami – w brzmieniu obowiązującym do 24 września 2010r. (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm., a od 11 czerwca 2011r. t. j. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Z kolei art. 128 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, iż odszkodowanie przysługuje również za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120 i 124-126. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu.

W tym miejscu należy zauważyć, iż wskazane przez wnioskodawczynię przepisy (art. 124 i art. 128 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami) regulują sposób postępowania w sytuacji, gdy Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej ogranicza, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości, co nie miało miejsca w przedstawionym stanie faktycznym.

Zatem – wbrew twierdzeniu wnioskodawczyni - podstawą otrzymania odszkodowania z tytułu ustanowienia służebności przesyłu jest umowa zawarta z Q, a nie art. 124 i art. 128 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Tym samym stwierdzić należy brak przesłanek, na podstawie których wnioskodawczyni mogłaby skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ze stanu faktycznego nie wynika, aby ww. odszkodowanie zostało wypłacone stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów został uregulowany w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W myśl pkt 9 do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Tak więc przychodem z innych źródeł jest także przychód z tytułu odszkodowania otrzymanego w związku z ustanowieniem służebności przesyłu.

Przychód ten należy wykazać w zeznaniu rocznym, składanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym go uzyskano i opodatkować zgodnie z zasadami określonymi w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej łącznie z pozostałymi dochodami podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Reasumując stwierdzić należy, iż otrzymane odszkodowanie z tytułu ustanowienia służebności przesyłu stanowi przychód z tzw. „innych źródeł”, który nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do wskazanej przez wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została one wydane w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca przy wydaniu przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.