INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 03 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 10 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 26 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu wyposażenia nabytego ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu wyposażenia nabytego ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-163/11/RM wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 26 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 23 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę z Dyrektorem Powiatowego Urzędu Pracy, na podstawie której otrzymała środki na podjęcie działalności gospodarczej polegającej na produkcji odzieży wierzchniej (PKD 14.13.Z) w wysokości 13.000 zł. Za otrzymane środki zakupiła maszyny szwalnicze: 3 sztuki – stebnówka po 2.049 zł netto, 1 sztuka – guzikarka za 2.500 zł netto, 1 sztuka - dziurkarka za 2.295 zł netto za sztukę. Maszyny wpisała do ewidencji wyposażenia, gdyż są to składniki majątkowe o wartości początkowej nie przekraczającej 3.500 zł i zaliczyła w całości do kosztów uzyskania przychodów. Z własnych środków pokryła koszty wynajmu od osoby fizycznej części nowo wybudowanego budynku (piętro) na potrzeby prowadzonej przez nią szwalni. Po uzgodnieniu z wynajmującym zakupiła z własnych środków (na fakturę VAT wystawioną na firmę Wnioskodawczyni) kocioł (piec) centralnego ogrzewania gazowy, którego koszt razem z systemami spalinowymi wyniósł netto 2.812,80 zł. Kocioł grzeje wyłącznie piętro wynajmowane na szwalnię, parter ogrzewa właściciel innym piecem. Wnioskodawczyni spisała umowę, na mocy której z chwilą rezygnacji z najmu, zabierze kocioł centralnego ogrzewania - będący jej własnością - i na własny koszt podłączy piętro do pieca właściciela budynku. Kocioł centralnego ogrzewania jest środkiem trwałym – Grupa 3 „Kotły i maszyny energetyczne”, jednak ze względu na jego wartość poniżej 3.500 zł, nie zaliczyła go do środków trwałych, tylko wpisała do ewidencji wyposażenia i w całości zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawczyni nadmienia, że zakupiony przez Nią kocioł jest bardziej wydajny i oszczędny, zakupiony został w celu zminimalizowania kosztów za ogrzewanie. Wnioskodawczyni zatrudnia 15 osób i zużycie energii elektrycznej i gazu to główne pozycje kosztów. W miesiącu grudniu 2010 r. uzyskała pierwsze przychody z wykonywanych usług. Rozlicza się na „zasadach ogólnych”, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy nie zaliczyła do przychodów podatkowych na podstawie art. 21 § 1 pkt 121 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 121) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 kwietna 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 26 kwietnia 2011r.) Wnioskodawczyni wskazała, że podstawą przyznania z Funduszu Pracy jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej był art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na nabycie maszyn szwalniczych (zakupionych ze środków Powiatowego Urzędu Pracy) są kosztem podatkowym...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencją obejmuje się wyposażenie, którego wartość przekracza 1.500 zł. Natomiast wyposażenie zakupione ze środków Powiatowego Urzędu Pracy nie jest wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym wydatki na zakup mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W świetle ww. przepisów, środki finansowe przyznane osobie bezrobotnej na rozpoczęcie działalności gospodarczej, o ile nie zostaną przeznaczone na cele inwestycyjne (zakup lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych), stanowią co do zasady przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Fakt sfinansowania wydatków poniesionych na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129, 136, 137.

Dodać należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, składniki majątku o wartości przekraczającej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 23 listopada 2010r. Wnioskodawczyni podpisała umowę z Dyrektorem Powiatowego Urzędu Pracy, na podstawie której otrzymała środki pieniężne w wysokości 13.000 zł na podjęcie działalności gospodarczej, polegającej na produkcji odzieży wierzchniej (PKD 14.13.Z). Otrzymane środki przeznaczyła na zakup wyposażenia, tj.: trzech stebnówek, jednej guzikarki, jednej dziurkarki. Składniki majątku zakupione z otrzymanej dotacji stanowią wyposażenie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż skoro środki jakie Wnioskodawczyni otrzymała w 2010r. na rozpoczęcie działalności gospodarczej, zostały Jej przyznane (jak wskazano w uzupełnieniu wniosku) na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), to środki te są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy regulującej ten podatek. Natomiast wydatki sfinansowane tymi środkami, poniesione na zakup wyposażenia wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności. Jednocześnie Wnioskodawczyni prawidłowo objęła wskazane we wniosku, a zakupione z ww. środków wyposażenie, ewidencją wyposażenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.